เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2129

เช้าวันต่อมา แสงอาทิตย์ส่องสว่างไปทั่ว

หลังจากลู่ฝานเพิ่งฝึกฝนเสร็จ ได้ยินข่าวที่ทำให้ทุกคนในประเทศอู่อานตกตะลึง

ฉินอวิ่นไท่จื่อตายแล้ว!

ไม่มีลางสังหรณ์อะไรเลย แล้วก็ไม่มีสาเหตุด้วย จู่ๆ ฉินอวิ่นไท่จื่อก็มีอาการโรคร้ายกำเริบเฉียบพลันและเสียชีวิต

ตอนตายใบหน้าเขายังมีรอยยิ้มด้วย เหมือนกำลังดีใจกับอะไรบางอย่าง

แต่จากนั้นเขาก็ถลึงตาทั้งสองข้าง แล้วก็สิ้นใจไปเลย

ลู่ฝานได้ยินข่าวก็มาทันที เขามองศพฉินอวิ่นไท่จื่อแวบหนึ่ง

เมื่อตรวจสอบดูดีๆ ลู่ฝานพบว่าฉินอวิ่นไท่จื่อไม่ได้ตายเพราะโรคร้ายกำเริบเฉียบพลัน แต่ตายเพราะถูกพิษชัดๆ

แต่พิษนี้ไม่ใช่พิษที่ออกฤทธิ์ทันที แต่เป็นยาพิษที่ออกฤทธิ์กัดกินร่างกายช้าๆ

ยาพิษนี้ซ่อนอยู่ในส่วนลึกสุดในตัวฉินอวิ่นไท่จื่อ แล้วก็ไม่ใช่พิษที่ออกฤทธิ์ครั้งเดียว แต่เป็นพิษที่ออกฤทธิ์รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตลอดระยะเวลาสิบกว่าปีมานี้

แสดงว่าฉินอวิ่นไท่จื่อโดนพิษมาหลายปีแล้ว

แค่ตอนนี้พิษกำเริบกะทันหันเท่านั้นเอง

ลู่ฝานไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเป็นฝีมือใคร

ในใต้หล้านี้นอกจากฉินฝาน ใครจะทำเรื่องแบบนี้ได้อีก

แต่ฉินฝานที่ตามหลังมาติดๆ กลับกอดศพฉินอวิ่นแล้วร้องไห้ ร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล

ลู่ฝานมองท่าทีของฉินฝานอยู่ด้านข้าง พูดตามตรงว่าเขาแสดงเหมือนมากจริงๆ

ถ้าลู่ฝานไม่เห็นว่าลมหายใจ การเต้นของหัวใจ และร่างกายเขา ไม่มีการเปลี่ยนแปลงของอารมณ์เลยสักนิด

ลู่ฝานคงซาบซึ้งกับ “ความรู้สึกที่แท้จริง” ของเขาไปแล้ว

เมื่อวานเขาเพิ่งบอกให้ฉินอวิ่นกับฉินฝาน ชิงตำแหน่งกษัตริย์ด้วยความสามารถของตัวเอง

วันนี้ฉินอวิ่นไท่จื่อตายแล้ว

นี่คือความบังเอิญหรือเปล่า ไม่ใช่แน่นอน!

นี่เรียกว่าชิงลงมือก่อนย่อมได้เปรียบ!

ตอนนี้ในประเทศอู่อานเหลือองค์ชายฉินฝานเพียงคนเดียวแล้ว

แม้ฉินอวิ่นไท่จื่อมีแผนการอะไรก่อนตาย ก็ไม่สามารถเล่นงานเขาได้แล้ว

เพราะว่าถ้าฉินฝานตายไปอีกคน ประเทศอู่อานก็จะไร้ผู้สืบทอดต่ออย่างแท้จริง

ฉินอวิ่นคงคิดไม่ถึงว่า “น้องชายสุดที่รัก” ของเขาเล่นงานเขาตั้งนานแล้ว

ทำไมฉินฝานถึงไม่บ่มเพาะกำลังอำนาจของตัวเอง ไม่เคยตั้งพรรคพวกขึ้นมา อย่างมากก็แค่ทำความรู้จักกับผู้มีความสามารถในใต้หล้า

เพราะฉินฝานไม่เคยคิดต่อสู้ด้านกำลังอำนาจกับฉินอวิ่นไท่จื่อ

สิ่งที่เขาต้องทำก็คือฆ่าฉินอวิ่นให้ตายก็พอ

ทำเรื่องซับซ้อนให้ง่าย เข้าถึงต้นตอของเรื่อง พูดตามตรงว่าถ้าฉินฝานมีความเข้าใจด้านการฝึกฝนแบบนี้

ตอนนี้เขาอาจเป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงไปแล้วก็ได้!

ลู่ฝานดูฉินฝานเอาศพฉินอวิ่นไปฝังหลังจากร้องไห้เสร็จ

ทั้งประเทศอู่อานรู้ว่าฉินฝานกำลังแสร้งบีบน้ำตา แต่ไม่มีใครพูดออกมาได้

มีเพียงลู่ฝานที่พูดอย่างราบเรียบออกมาหนึ่งประโยค

“ฉินฝาน นายทำแบบนี้ไม่ต่างจากผู้ฝึกชั่วร้ายเลย!”

พูดจบ ลู่ฝานหันหลังเดินออกไป ไม่พูดอะไรอีก

ตอนแรกลู่ฝานนึกว่าฉินฝานเป็นคนที่ใช้ได้เลย แม้เป็นองค์ชายที่มีความบกพร่องที่ขา แต่ทำเพื่อประเทศมาตลอด มีความกล้าและมีแผนการ

แต่ตอนนี้ลู่ฝานรู้สึกว่าฉินฝานไม่ต่างอะไรจากผู้ฝึกชั่วร้ายเลย

ทุกที่ที่ไป เหมือนฉินฝานต้าตี้มาด้วยตัวเอง

ในเวลาเดียวกันก็มอบดินแดนให้ตระกูลลู่ แต่งตั้งให้ศิษย์พี่ทุกคนของลู่ฝานมียศตำแหน่ง เริ่มตั้งแต่ศิษย์พี่หานเฟิงจนไปถึงสิบสาม ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว ได้รับตำแหน่งเป็นท่านป๋อขึ้นไป รวมไปถึงคนในครอบครัวลู่ฝาน แค่แซ่ลู่ก็ได้รับการแต่งตั้ง

ส่วนพวกเงินทอง อาวุธ วิชา ยาสมุนไพรต่างๆ มอบให้กองใหญ่เหมือนภูเขา

ดูจากท่าทางของฉินฝานต้าตี้ เหมือนจะยกทั้งคลังของประเทศให้ตระกูลลู่

แน่นอนว่าลู่ฝานไม่สนใจของพวกนี้ ยาขวดหนึ่งที่เขาได้มาจากข้างนอก อาจล้ำค่ากว่าของพวกนี้เป็นสิบเท่าร้อยเท่า หรือพันเท่าเลยก็ได้

แต่ในสายตาคนอื่น การมอบของให้แบบนี้ มันมากเกินไปจริงๆ

แต่น่าแปลกที่ไม่มีใครค้านสักคน หรือจะพูดว่าไม่มีใครกล้าออกมาค้านก็ได้

ไม่ว่าของที่ฉินฝานต้าตี้มอบให้ล้ำค่าขนาดไหน พวกขุนนางหรือนายพลทำได้แค่มองดูตาแป๋ว

เปลือกตากระตุก ฝ่ามือสั่นเทา แต่พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรเลย

การแสดงความปรารถนาดีเช่นนี้ ทุกคนในใต้หล้าเห็นกันหมด

แต่ลู่ฝานแค่ส่งศิษย์ตระกูลลู่เพียงคนเดียว ไปกล่าวขอบคุณฉินฝานต้าตี้ที่พระราชวัง นี่ถือว่าให้เกียรติฉินฝานต้าตี้แล้ว

ไม่ถึงสามวัน คฤหาสน์ตระกูลลู่โผล่ขึ้นมาในเมืองหลวง

ทำเลดีที่สุด พื้นที่ใหญ่ที่สุด ช่างฝีมือดีที่สุด คฤหาสน์ที่หรูหราที่สุด

เมื่อเห็นจวนลู่หลังใหม่ปรากฏขึ้นในเมืองหลวงรวดเร็วจนน่าอัศจรรย์ ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวไม่รู้จะพูดอะไรดี

พวกเขาแจ้งศิษย์ตระกูลลู่ที่อยู่ในเมืองตงหวา ให้รีบย้ายทั้งตระกูลลู่มาที่นี่

ตั้งแต่นี้ไป พวกเขาจะลงหลักปักฐานในเมืองหลวง

พวกเขาจะเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศอู่อาน และจะเป็นตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุด แบบที่ไม่มีใครกล้ามาหาเรื่อง

ลู่เฮ่าหรานมองป้ายจวนลู่ขนาดใหญ่แล้วพูดว่า “เหมือนฝันจริงๆ!”

ลู่หาวพูดว่า “มีลู่ฝานอยู่ ฝันนี้คงจะมีต่อไปเรื่อยๆ และจะสวยงามขึ้นอีก!”