เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2128

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าฉินอวิ่น แตกต่างจากรอยยิ้มเมื่อกี้ ครั้งนี้น่าจะเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจเขา

สีหน้าฉินฝานแปลกไปเล็กน้อย แต่ไม่กล้าพูดอะไรมาก

ตอนแรกเขากับลู่ฝานกล้าเรียกกันว่าเพื่อนพี่น้อง ทว่าตอนนี้เขาไม่กล้าเหิมเกริมต่อหน้าลู่ฝานสักนิด

ลู่ฝานมองทั้งสองคนอย่างเฉยเมย ไม่ได้พูดอะไรอีก

เขาพูดสิ่งที่ควรพูดออกมาหมดแล้ว ที่เหลือก็ให้พวกเขาจัดการกันเอาเอง

แม้เขาสามารถทำให้องค์ชายคนใดคนหนึ่งขึ้นครองราชย์ได้ ถึงขนาดที่เขาแค่ตัดสินใจ องค์ชายคนนี้ก็สามารถเป็นกษัตริย์ประเทศอู่อานคนต่อไปได้

แต่ลู่ฝานไม่คิดจะทำเช่นนี้ จนถึงตอนนี้เขายังจำเรื่องที่คุยกับฉินซางต้าตี้ในคืนนั้นได้อยู่เลย

ฉินซางต้าตี้เป็นคนที่ควรค่าแก่การเคารพอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

เขามีคุณสมบัติทุกอย่างที่กษัตริย์ของประเทศควรมี ส่วนลูกชายสองคนของเขา พูดตามตรงว่าลู่ฝานไม่ค่อยรู้จักพวกเขาสักเท่าไร

ถ้าตัดสินใจจากความชอบของตัวเอง ลู่ฝานกลัวว่าจะทำร้ายประเทศอู่อาน

ใครดีใครได้ ให้พวกเขาตัดสินใจกันเองดีกว่า

ทำเช่นนี้ถือว่าเขาทำตามสิ่งที่รับปากฉินซางต้าตี้เอาไว้แล้ว

องค์ชายสองคนเงียบไม่พูดอะไร ท่าทีของลู่ฝาน ทำให้พวกเขากลับไปยังจุดเริ่มต้นของการแก่งแย่งกันเองอีกแล้ว

ขาดคนที่ตัดสินทุกอย่างได้แบบลู่ฝานไป พวกเขาต้องคิดหาวิธีอื่นแล้ว

ดูออกเลยว่าฉินอวิ่นค่อนข้างมั่นใจกว่าเล็กน้อย

เพราะเขาเป็นไท่จื่อของประเทศอู่อาน ไม่ว่าจะเป็นเส้นสาย ตำแหน่ง ความน่าเกรงขาม ล้วนเหนือกว่าฉินฝานเล็กน้อย

ถ้าลู่ฝานไม่ปรากฏตัวออกมาทำลายทุกอย่าง เขาคงไม่เห็นฉินฝานอยู่ในสายตาเลยสักนิด

ตอนนี้ลู่ฝานเอ่ยปากเองว่าจะไม่ก้าวก่ายเรื่องตระกูลจักรพรรดิของพวกเขา

ฉินอวิ่นรู้สึกว่าโอกาสชนะเริ่มเทมาทางฝั่งเขาแล้ว

เหมือนฉินฝานดูเคร่งขรึมเล็กน้อย เขาไม่พูดอะไรสักคำ แต่ในความเป็นจริง ฉินฝานหัวเราะอยู่ในใจ

“พี่ชายสุดที่รักของฉัน นายช่างไร้เดียงสาจริงๆ คิดว่าไม่มีความช่วยเหลือของลู่ฝาน แล้วฉันจะชนะนายไม่ได้เหรอ”

ฉินฝานแสยะยิ้มในใจไม่หยุด

ทั้งสองไม่มองหน้ากันเลย ตระกูลจักรพรรดิไร้ความเมตตา การแก่งแย่งระหว่างพวกเขาไม่จบไม่สิ้นแน่นอน

ไม่นาน ลู่ฝานและคนอื่นกลับมาถึงพระราชวัง

ทั้งประเทศอู่อาน คงมีแค่พระราชวังที่ได้รับความเสียหายน้อยสุด

องค์ชายทั้งสองคนยกห้องนอนของกษัตริย์ให้ลู่ฝานพัก โดยมิได้นัดหมายกันมาก่อน

พ่อกับปู่ของลู่ฝานได้รับการปรนนิบัติตามมาตรฐานสูงสุด

มองตำหนักอันยิ่งใหญ่สวยงามและทรงพลังของประเทศอู่อาน

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวรู้สึกว่าถึงตายตอนนี้ก็คุ้มแล้ว

ตอนนี้พวกเขาดูออกจริงๆ แล้วว่าฐานะของลู่ฝานที่ประเทศอู่อานในปัจจุบัน แทบไม่ต่างจากกษัตริย์แล้ว สององค์ชายอยู่ต่อหน้าเขา เหมือนผู้ติดตามอย่างไรอย่างนั้น นายพลกับขุนนางอยู่ต่อหน้าลู่ฝาน ยิ่งเหมือนศิษย์ที่มีความเคารพเลื่อมใส

ลู่ฝานใช้พละกำลังของตัวเอง ทำให้คนทั้งประเทศอู่อานยอมรับ

ตั้งแต่ลู่ฝานเอาชนะอริยบุคคลน้ำแข็งได้ คนนับไม่ถ้วนพากันมองลู่ฝานเป็นเทพคุ้มครองประเทศอู่อาน

องค์ชายรองฉินฝานยืนทำความเคารพหน้าประตูแล้วเอ่ยขึ้น

ประตูจวนหลู่ค่อยๆ เปิดออก หลู่เฉิงเซี่ยงยืนอยู่หน้าประตูแล้ว

“องค์ชายรอง ดึกขนาดนี้แล้วมีเรื่องอะไรเหรอ”

ฉินฝานพูดว่า “หลู่เฉิงเซี่ยง วันนี้ฉันมาขอคำแนะนำเกี่ยวกับตำแหน่งกษัตริย์”

หลู่เฉิงเซี่ยงพยักหน้าพูดว่า “ไม่ต้องพูดแล้วองค์ชายรอง ฉันเข้าใจแล้ว แต่น่าเสียดายที่ตระกูลหลู่ของเราจะไม่เข้าข้างใคร ถ้าองค์ชายรองมาพูดให้ตระกูลหลู่ของเราเข้าร่วมการชิงตำแหน่งกษัตริย์ ฉันคงพูดได้แค่ว่าขอโทษด้วย”

ฉินฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ใช่ ฉันแค่มาขอคำแนะนำเท่านั้น”

หลู่เฉิงเซี่ยงมองตาฉินฝาน นัยน์ตาล้ำลึกและแน่วแน่

จู่ๆ หลู่เฉิงเซี่ยงถอนหายใจแล้วพูดว่า “องค์ชายรองตัดสินใจได้แล้ว ทำไมถึงมาถามฉันอีกล่ะ”

ฉินฝานพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าทำแบบนี้ถูกต้องหรือเปล่า”

หลู่เฉิงเซี่ยงพูดว่า “ ฉันพูดกับองค์ชายรองได้เพียงว่า ผู้รักษาเมืองหลักลู่ต้องไม่ชอบเรื่องที่องค์ชายรองจะทำแน่ๆ”

ฉินฝานพูดว่า “ผู้รักษาเมืองหลักลู่บอกแล้วว่าเขาจะไม่เข้ามายุ่ง”

หลู่เฉิงเซี่ยงส่ายหน้าพูดว่า “แม้เขาไม่เข้ามายุ่ง แต่เขามองทุกอย่างอยู่ ถ้าเขาไม่ชอบ ต่อไปองค์ชายรองต้องใช้ชีวิตลำบากแน่ๆ”

ฉินฝานถอนหายใจ “ลำบากก็ลำบากเถอะ ต่อไปฉันเคารพผู้รักษาเมืองหลักลู่เยอะๆ ก็พอแล้ว เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นแล้ว หันหลังกลับไม่ได้อีกแล้ว”

พูดจบ ฉินฝานทำความเคารพอีกครั้ง จากนั้นหันหลังเดินออกไป

หลู่เฉิงเซี่ยงมองด้านหลังฉินฝาน จู่ๆ เขาคำนับแล้วพูดว่า “กษัตริย์เดินทางปลอดภัย”