เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2138

กระบี่ยาวโจมตีใส่ร่างผลึกน้ำแข็งของอริยบุคคลน้ำแข็ง ออร่าปีศาจที่เธอควบรวมเมื่อครู่ ถูกลู่ฝานทำให้สลายไปด้วยกระบี่เดียว

พลังเต๋าผลึกน้ำแข็งในร่างเธอก็ถูกกระบี่ของลู่ฝานสั่นสะเทือนเช่นกัน วิถีวิญญาณดับมอดกดข่มอริยบุคคลน้ำแข็งไว้

พลังเต๋าของทั้งสองคนกำลังพัวพันกัน ทว่าฝั่งทางลู่ฝานดูเหมือนจะได้เปรียบมากกว่า

“คนโง่เง่า คุณคิดว่าตัวเองได้พลังของผู้ฝึกชั่วร้ายมาแล้ว คุณจะเอาชนะฉันได้งั้นเหรอ? คุณรู้ไหมว่าฉันฆ่าผู้ฝึกชั่วร้ายไปกี่คนแล้ว!”

ลู่ฝานเอ่ยขึ้น ก่อนจะฟาดกระบี่ลงไปอีกหนึ่งครั้ง ในเสี้ยววินาทีวิกฤติอริยบุคคลน้ำแข็งเอียงตัวไปข้างหลังพร้อมเบี่ยงตัวหลบ

กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานแทงลำคออริยบุคคลน้ำแข็งไม่ทัน ไหล่ของอริยบุคคลน้ำแข็งจึงได้รับคมกระบี่แทน

เลือดของอริยบุคคลน้ำแข็งไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง ยามที่เลือดค่อย ๆ ซึมออกมา เห็นได้ชัดว่าสีของมันต่างไปจากปกติ ทั้งยังเป็นสีดำคล้ายหลังได้รับพิษ

ลู่ฝานปล่อยปราณชี่เข้าไปในร่างของอริยบุคคลน้ำแข็ง

ขุนพลังสุดเหนือฟ้าผู้สง่างาม กระทั่งพลังแห่งโลกเพียงเล็กน้อยก็ไม่มีในร่าง

พลังปราณอันนุ่มนวล แม้จะมีไอเย็นติดมาด้วยบางส่วน แต่ลู่ฝานยังคงใช้ปราณชี่ของตนเองกดข่มไว้

ทันใดนั้นร่างของอริยบุคคลน้ำแข็งที่อยู่ตรงหน้าลู่ฝานก็อ่อนแรงลงจนไม่รู้จะอ่อนอย่างไรต่อ

เลือดพุ่งทะลักออกมาไม่หยุด นัยน์ตาแดงก่ำของอริยบุคคลน้ำแข็งไม่เพียงไม่หายไป แต่กลับเข้มข้นขึ้นอีกหลายส่วน

สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นดุร้ายและน่าสะพรึงกลัว

ยามนี้เธอไม่เหลืออำนาจและความน่าเกรงขามของประมุขหอเทวาลัยแห่งประเทศเป่ยเสินอีกแล้ว มีเพียงอากัปกิริยาของหมาบ้าเท่านั้นที่เหลืออยู่ ดูแล้วไม่ต่างอะไรกับผู้ฝึกชั่วร้ายที่จนตรอกใกล้ตาย

“ลู่ฝาน! นายมันไม่ใช่คน! เห็น ๆ กันอยู่ว่านายไม่ใช่ขุนพลังสุดเหนือฟ้า ทำไมนายถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้!”

อริยบุคคลน้ำแข็งกู่ร้องออกมาอย่างเดือดดาล

อันที่จริงตั้งแต่ต้นจนจบเธอไม่มีโอกาสชนะเขาเลยสักครั้ง

ลู่ฝานมองไปที่อริยบุคคลน้ำแข็ง ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณคิดว่าการเอาพลังของผู้ฝึกชั่วร้ายมาเพิ่มพลังในการต่อสู้ จะทำให้คุณเอาชนะฉันได้งั้นเหรอ? ไร้สาระ! อริยบุคคลน้ำแข็ง คุณรู้รึเปล่าว่าคำว่าฝึกทั้งบู๊และชี่ห้าคำนี้มีความหมายว่าอย่างไร คุณรู้ไหม ว่าขุนพลังสุดเหนือฟ้าที่แข็งแกร่งกว่าคุณ ฉันก็เคยเอาชนะมาแล้ว คนที่ธาตุทั้งห้ายังไม่สมบูรณ์อย่างคุณ ทั้งกล้าฝืนทะลุระดับไปสุดเหนือฟ้า ยังกล้ามาเทียบชั้นกับฉันอีกงั้นเหรอ!”

ลู่ฝานเอ่ยทุกอย่างออกมาโดยไม่เกรงใจ เขาไม่เพียงเอาชนะอริยบุคคลน้ำแข็งได้ซึ่ง ๆ หน้า

ด้านจิตใจเขายังกดข่มไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ พลังบนตัวของลู่ฝานพุ่งเข้าใส่ร่างอริยบุคคลน้ำแข็งอย่างต่อเนื่อง

เธอในตอนนี้แค่วิถีแห่งมิติยังปล่อยออกมาไม่ได้

สูญเสียทั้งโอกาสที่ดีที่สุดและโอกาสที่จะได้รับชัยชนะไป

อริยบุคคลน้ำแข็งยังคิดจะขัดขืน ทว่าลู่ฝานกลับไม่ได้ให้ความสนใจเธออีก

ลู่ฝานใช้ฝ่ามือตบลงไปบนหว่างคิ้วอริยบุคคลน้ำแข็งหนึ่งครั้ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ควบคุมฟ้า!”

พลังในร่างทั้งหมดถูกลอกออกมา ก่อนจะถูกกดข่มไว้ภายในเสี้ยววินาที อริยบุคคลน้ำแข็งส่งเสียงร่ำร้องครวญคราง กระทั่งแรงที่จะขัดขืนก็ยังไม่มีเหลือ

ยามนี้ลู่ฝานเพิ่งจะรู้สึกว่าการฆ่าขุนพลังสุดเหนือฟ้าสักคนเป็นเรื่องที่วุ่นวายอย่างยิ่ง

ไม่เพียงต้องควบคุมเธอให้อยู่หมัด ยังต้องมีพลังมากพอที่จะสลายทุกสิ่งในร่างกายของเธอด้วย ไม่อย่างนั้นหากพลังไม่เพียงพอ แล้วหลงเหลือเสี้ยวพลังเล็กน้อยไว้ในตัวเธอ ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจจะหลบหนีไป จากนั้นก็กลับมาใหม่อีกได้

สถานที่ที่เธอเคยคิดว่าเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด

ลู่ฝานมองไปที่อริยบุคคลน้ำแข็ง พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “หากคุณไม่ทำร้ายคนในครอบครัวของฉัน ไม่ได้ทำร้ายชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ในประเทศอู่อาน ไม่ได้ปล่อยออร่าปีศาจออกมา ฉันก็คงยอมคุยกับคุณ! แต่ในตอนนี้ อริยบุคคลน้ำแข็ง คุณคิดว่ายังมีอะไรที่เราต้องคุยกันอีกงั้นเหรอ? คุณในสายตาของคนทั้งโลกตอนนี้เป็นผู้ฝึกชั่วร้ายชัด ๆ หากไม่ฆ่าคุณแล้วจะไปฆ่าใคร?”

อริยบุคคลน้ำแข็งตอบกลับทันที “มี มีแน่นอน ลู่ฝาน หากนายฆ่าฉันตอนนี้ นายก็จะไม่ได้อะไรเลย แต่ถ้านายยังไม่ฆ่าฉัน ฉันสามารถมอบประเทศเป่ยเสินทั้งหมดให้นายได้ นายชอบหอเทวาลัยรึเปล่า? ต่อไปให้นายเป็นเจ้าสำนักก็ได้ ฉันให้พวกเขาทั้งหมดไปที่ประเทศอู่อาน ให้ประเทศเป่ยเสินกลายเป็นรัฐบริวารของประเทศอู่อานก็ได้ นายว่ายังไง?”

ศิษย์ของหอเทวาลัยทุกคนฟังคำพูดเหล่านั้นด้วยใบหน้าซีดเผือด นี่คือประมุขของพวกเขา นี่คือบุคคลที่พวกเขาเคยให้ความเคารพอย่างถึงที่สุด

ในช่วงเวลาเป็นตาย เพื่อเอาชีวิตรอดแล้ว การกระทำของอริยบุคคลน้ำแข็ง เทียบกับนักบู๊ผู้เข้มแข็งไม่ได้เลยสักคน

บนตัวของอริยบุคคลน้ำแข็งเองก็ไม่เหลือสิ่งใดที่เป็นเกียรติยศและความภาคภูมิใจของผู้แข็งแกร่งอีกแล้ว ตัวเธอตอนนี้ไม่ได้ให้ความรู้สึกที่ว่าคุณฆ่าฉันได้ แต่ไม่สามารถเอาชนะความกล้าหาญของฉันได้อีกแล้ว

ประกายเหยียดหยามในแววตาลู่ฝานเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ชายหนุ่มสบตาอริยบุคคลน้ำแข็งพร้อมกับพูดขึ้นว่า “คุณช่างเป็นมดที่น่าสงสารจริง ๆ ฉันไม่รู้เลยว่าคนอย่างคุณฝึกมาถึงขั้นสุดเหนือฟ้าได้ยังไง”

เมื่อจบประโยค กระบี่ของลู่ฝานก็ฟาดลงมา อริยบุคคลน้ำแข็งยกมือขึ้นกันไว้ ทว่ากระบี่หนักไร้คมกลับทะลุไปได้อย่างง่ายดาย

พลังทั้งหมดของลู่ฝานพุ่งเข้าไปในร่างของอริยบุคคลน้ำแข็ง ซึมซาบเข้าสู่อวัยวะต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว เริ่มตั้งแต่เท้าของอริยบุคคลน้ำแข็งที่กลายเป็นละออง ก่อนจะถูกพัดไปตามสายลม

อริยบุคคลน้ำแข็งเบิกตากว้างอย่างไม่ยินยอม จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่อาจยอมรับจุดจบของตนเองได้

“ที่แท้คุณก็เพิ่งจะได้รับออร่าปีศาจเข้ามาในตัวสินะ ฮึ รู้อะไรไหม? วิชาของผู้ฝึกชั่วร้ายกับวิชาที่คุณฝึกต่างกันคนละขั้ว ต่อให้คุณเพิ่มพลังสำเร็จ แต่สุดท้ายแล้ว คุณก็จะถูกออร่าปีศาจกัดกิน และในที่สุดคุณก็จะเป็นเพียงหุ่นเชิดทรงพลังตัวหนึ่งให้กับผู้ฝึกชั่วร้ายเท่านั้น อริยบุคคลน้ำแข็งผู้โง่เขลา คุณถูกผู้ฝึกชั่วร้ายหลอกใช้แล้ว!” ลู่ฝานพูดขึ้น

เมื่อจู่ ๆ ก็สัมผัสได้ถึงออร่าปีศาจในร่างอริยบุคคลน้ำแข็งอีก ลู่ฝานจึงเหยียดหยามเธอเป็นประโยคสุดท้าย

ได้ยินดังนั้น อริยบุคคลน้ำแข็งก็ตาเหลือกพร้อมกับน้ำลายฟูมปาก ก่อนจะสิ้นใจไป