เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2144

คำพูดที่น่าตกใจ ไอ้อ้วนตงกับเฟิงเสี่ยวชี่พูดไม่ออก ไปต่อไม่ถูก

สายตาพวกเขาสองคนที่ใช้มองลู่ฝาน ดวงตาเป็นประกาย และในดวงตามีความรู้สึกตกใจ งุนงง และสงสัย

พวกเขาดูเหมือนจะไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดเท่าไหร่

ไอ้อ้วนตงพูดขึ้น “ลู่ฝาน นายจะล้อเล่นแบบนี้ไม่ได้นะ นายจะเห็นโลกทั้งใบได้ยังไง ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถเห็นโลกทั้งใบได้ เทพบู๊เสินเซียวในสมัยนั้น ยังทำไม่ได้เลย!”

เฟิงเสี่ยวชี่พูดต่อว่า “ลู่ฝาน นายแน่ใจเหรอ ถ้านี่เป็นเรื่องจริง แบบนี้มันหมายความว่ายังไง ศักยภาพของนาย คือไม่มีที่สิ้นสุดงั้นเหรอ”

ลู่ฝานเอ่ยบอกนิ่งๆ “ไม่ว่าพวกคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ความจริงก็คือฉันเห็นโลกทั้งใบจริงๆ ในวินาทีนั้นฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ตัวเองกลายเป็นพระเจ้า ยืนอยู่บนที่สูงที่ไม่มีจุดสิ้นสุด มองดูสิ่งมีชีวิตของโลกทั้งใบ”

ไอ้อ้วนตงกลืนน้ำลาย เอ่ยพูด “ลู่ฝาน ถ้านายโกหกฉัน อยากจะบอกว่ามันไม่ตลกเลยสักนิด”

เฟิงเสี่ยวชี่สูดลมหายใจเข้า ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี

ลู่ฝานยักไหล่ และเดินหน้าต่อ เขาชี้ไปตรงข้างหน้า “ผู้อาวุโส เดินไปข้างหน้าต่อไปเรื่อยๆ ก็จะเป็นสถานที่ที่สายเลือดเสินหวงแล้วอยู่ใช่มั้ย”

ไอ้อ้วนตงพยักหน้า “ใช่ ผ่านป่าผืนนี้ไปก็ถึงแล้ว จุดที่เราเดินเข้ามา ก็คือเขตรอบนอกของสายเลือดเสินหวง”

ลู่ฝานพยักหน้ารับรู้ เร่งความเร็วเดินต่อไป

ไอ้อ้วนตงกับเฟิงเสี่ยวชี่สบตากัน เฟิงเสี่ยวชี่กระซิบถามขึ้น “อาจารย์อา สิ่งที่เขาพูดมันเป็นความจริงเหรอ”

ไอ้อ้วนตงส่ายหัวเป็นนัยว่าเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน

ไม่มีใครอึ้งตกใจมากไปกว่าไอ้อ้วนตงแล้ว เพราะที่ลู่ฝานบอกว่าเขามองเห็นโลกทั้งใบ เรื่องแบบนี้ ที่จริงไอ้อ้วนตงรู้ว่ามีคนอีกคนหนึ่งที่เคยเห็นมันมาก่อน

คนคนนี้ เคยได้ยินจากปากของผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้น

ตอนที่ไอ้อ้วนตงเข้าสู่หุ้นตุ้นเป็นครั้งแรก เขามองเห็นมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ และรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองเห็นเป็นสิ่งที่งดงามที่สุดแล้ว

จากนั้นเขาจึงไปโอ้อวดต่อหน้าผู้อาวุโสใหญ่อย่างดีอกดีใจ สุดท้ายผู้อาวุโสใหญ่จึงเอ่ยยกตัวอย่างถึงคนสองคนขึ้นมา ซึ่งมันก็ทำลายความมั่นใจของไอ้อ้วนตงไปอยู่มากในตอนนั้น

คนแรก เคยมองเห็นท้องฟ้าและโลก ต่อมาชายคนนี้ถูกเรียกว่า เทพบู๊เสินเซียว

ส่วนอีกคน เป็นเหมือนลู่ฝานมองเห็นโลกทั้งใบ แต่ชื่อของชายคนนี้ค่อนข้างจะประหลาดมาก เขาชื่อ บ้านิรนาม ไม่ใช่ผู้อาวุโสจากสำนักจิ่วเซียว แต่เป็นคนที่ผู้อาวุโสใหญ่เคยรู้จักมาก่อน

ตามที่ผู้อาวุโสใหญ่เล่ามา บ้านิรนามคนนี้ เป็นคนที่แข็งแกร่งมากที่สุดในโลก

ทุกครั้งที่พูดถึงชื่อของบ้านิรนาม ดวงตาของผู้อาวุโสใหญ่จะเปล่งประกาย และร่างกายของเขาจะสั่นเทา

ไอ้นอ้วนตงก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านิรนามคือใคร

ถ้าบ้านิรนามเก่งกล้ามากเหมือนกับที่ผู้อาวุโสใหญ่พูดจริง แล้วทำไมจึงมีเพียงไม่กี่คนในโลกที่จะรู้ชื่อของเขาล่ะ

คนแบบนี้ ควรจะโด่งดังไปทั่วโลก และมีชื่อเสียงไปตลอดกาลไม่ใช่เหรอ

ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ได้อธิบาย และเขาไม่รู้จะไปถามใคร

แต่ถ้าหากสิ่งที่ผู้อาวุโสใหญ่พูดมันเป็นความจริง งั้นลู่ฝานและบ้านิรนามเห็นสิ่งเดียวกัน มันหมายความว่ายังไง

ทันใดนั้นไอ้อ้วนตงก็รู้สึกว่ากลับไปครั้งนี้ เขาต้องถามผู้อาวุโสใหญ่ให้ชัดเจนว่าบ้านิรนามคือใคร

ลู่ฝานยังพึมพำอยู่ในใจ เขาไม่ควรบอกเรื่องนี้ให้ไอ้อ้วนตงและเฟิงเสี่ยวชี่รึเปล่า

ไอ้อ้วนตงยิ้มแล้วพูดขึ้น “นี่คือผลงานชิ้นเอกของผู้อาวุโสใหญ่ เขาหยิบเอาโลกใบเล็ก ๆ ของตัวเองออกมา แล้วเปลี่ยนมันให้กลายเป็นสถานที่ลี้ภัยสำหรับสายเลือดเสินหวง ตราบใดที่ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ตาย พวกเราสายเลือดเสินหวงที่อยู่ในหุ้นตุ้น ก็จะไม่ดับสลายไป ลู่ฝานอย่าให้ความสำคัญสามอริยบุคคลนั้นเลย ยังมีผู้ที่เก่งกล้าแข็งแกร่งซ่อนอยู่ในโลกอีกมาก เพียงแต่ผู้เก่งกล้าแข็งแกร่งรุ่นก่อนๆ เหล่านั้นแก่ตาย หรือบาดเจ็บ ทำให้ออกมาต่อสู้อีกต่อไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นชื่อเสียงของสามอริยบุคคลจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไง”

ไอ้อ้วนตงส่ายหัวและพูดราวกับว่า เขาไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับสามอริยบุคคลนั้นเลย

ลู่ฝานเห็นด้วยกับคำพูดของไอ้อ้วนตง ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสใหญ่ของสายเลือดเสินหวงจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด เขาต้องเจอกับตาตัวเองให้ได้สักครั้ง!

พวกเขาทั้งสามบินลงไปข้างล่าง และไม่นานก็ไปถึงขอบของเขตที่ปกคลุมไปด้วยแสงหนาแน่น

ทันใดนั้นไอ้อ้วนตงก็กัดนิ้วของตัวเอง และใช้เลือดวาดคาถาอะไรบ้างอย่างที่ลู่ฝานไม่เข้าใจ จากนั้นก็มีผู้เฝ้าประตูที่สูงโตคนหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งสามคน

ไอ้อ้วนตงเอ่ยบอก “ลู่ฝาน นับจากนี้เป็นต้นไป พวกเราจะไม่ช่วยเหลือคุณอีกต่อไปแล้ว เพราะฉันและเฟิงเสี่ยวชี่ต่างก็เป็นคนของสายเลือดเสินหวง แต่นายเป็นคนของสายเลือดจิ่วเซียว! นายเตรียมพร้อมรึยัง”

ลู่ฝานหัวเราะ “ทำไมเคร่งขรึมขนาดนี้ ไปกันเถอะ ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าสายเลือดเสินหวงของพวกคุณจะกินฉันงั้นเหรอ”

พูดจบ ลู่ฝานก็เดินเข้าไปในแสงม่านที่ถูกกั้นเอาไว้เป็นคนแรก

และทันใดนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นบนท้องฟ้า

“ก็ไม่ถึงกับกินนายหรอก ทายาทสายเลือดจิ่วเซียว ไม่ได้เจอะเจอมานาน ยินดีต้อนรับสู่สถานที่ลี้ภัย!”

เสียงก้องดัง แพร่กระจายไปทั่ว

เวลาต่อมา ลู่ฝานก็เห็นมีผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนในเมืองกำลังมองมาที่เขา

“ใคร ใครมาเหรอ”

“ทายาทเชื้อสายเลือดจิ่วเซียว! สายเลือดจิ่วเซียวในตำนานอย่างนั้นเหรอ”