เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2145

สายตาขี้สงสัยอยากรู้อยากเห็นนับไม่ถ้วนมองไปที่ลู่ฝาน เช่นเดียวกัน ลู่ฝานก็มองพวกเขาด้วยความสนอกสนใจ

สิ่งที่ถูกเรียกว่าสถานที่ลี้ภัยแห่งนี้ มองจากข้างนอก เป็นเมืองขนาดเล็กๆ เท่านั้น แต่พอเข้ามาข้างใน ลู่ฝานก็ต้องบอกตามจริงว่า ข้างในนี้มีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่จริงๆ

เมื่อมองแวบแรก แสงม่านที่ถูกกั้นไว้ตอนแรกก็หายไปจนหมด เหลือเพียงท้องฟ้าและพื้นดินเหมือนประเทศอู่อาน ที่มีพลังฟ้าดินที่แข็งแกร่งและไหลเวียนเต็มไปด้วยพลัง มีดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ มีดวงดาวเปล่งประกายอยู่เต็มท้องฟ้า

เมื่อมองออกไปไกลๆ ผ่านเงาของผู้คนนับพัน ลู่ฝานยังสามารถมองเห็นพลังอันยิ่งใหญ่ของฟ้าดินที่ปลิดปลิวไปตามสายลม โดยไม่รู้ว่าจะล่องลอยไปที่ใด

จากความร้สึกของลู่ฝาน สถานที่ลี้ภัยแห่งนี้ความใหญ่น่าจะพอๆเขตตงหวา

มันอาจจะใหญ่เท่าๆ กับประเทศอู่อานก็เป็นไปได้ เพราะสถานที่แห่งนี้ถูกใช้พลังเปลี่ยนแปลงไปแล้วอย่างเห็นได้ชัดเจน

หากอีกฝ่ายเปลี่ยนสถานที่ลี้ภัยแห่งนี้ เป็นปรมาจารย์ที่เก่งกล้าจริงๆ หากใช้โลกใบเล็กๆ ของตัวเองเป็นพื้นฐานในการสร้างมันขึ้น ไม่แน่อาจจะถึงจุดที่สามารถสร้างโลกจากทรายหนึ่งเม็ด และใบไม้ใบเดียวสามารถห่อหุ้มทั้งจักรวาลได้

ลู่ฝานไม่สามารถคาดเดาได้ว่าสถานที่ลี้ภัยแห่งนี้กว้างใหญ่มากแค่ไหน แต่จากสิ่งที่เขาเห็นคือ มีคนจำนวนมากมายอาศัยอยู่ที่นี่

ลู่ฝานก้าวเดินไปข้างหน้า และเขาได้ยินเสียงของไอ้อ้วนตงดังมาจากข้างหลัง

“จากนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวนายแล้ว จะไปได้ถึงขั้นไหน ก็ขึ้นอยู่กับนายแล้ว พวกเราช่วยได้เพียงตอนที่มีการตัดสินขั้นสุดท้ายเท่านั้น ดูแลตัวเองด้วย!”

หลังจากพูดจบ ลูฝานก็ไม่เห็นไอ้อ้วนตงและเฟิงเสี่ยวชี่อีกเลย

ทั้งสองหายตัวไปในฝูงชนโดยปริยาย

ภายในหุ้นตุ้น ลู่ฝานรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าปราณชี่ของตัวเองถูกระงับอย่างรุนแรง

แม้แต่การปล่อยปราณชี่ธรรมดาออกมา ก็เป็นเรื่องยากที่จะทำได้ เห็นได้ชัดเลยว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ค่อยได้ กับการที่อยากจะตามให้ทันไอ้อ้วนตงที่ปรับตัวเข้ากับหุ้นตุ้นได้มานานหลายปี

ลู่ฝานล้มเลิกความคิดที่อยากจะตามให้ทันไอ้อ้วนตงและคนอื่น ๆ ไหนๆ ก็มาแล้ว ก้าวไปทีละขั้น ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น

ผู้คนทั้งสองข้างทาง ต่างก็ซุบซิบนินทาลู่ฝาน

จะเห็นได้ว่า คนเหล่านี้วิทยายุทธไม่ธรรมดา

ลู่ฝานมองไปรอบ ๆ และไม่พบใครเลยที่มีวิทยายุทธระดับที่ต่ำกว่าแดนปราณชีวิต

และรู้สึกได้ว่าทุกคนมีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง และในร่างกายมีพลังหุ้นตุ้น

ต้องบอกว่า การฝึกฝนในหุ้นตุ้นนั้น ดีกว่าการฝึกฝนข้างนอกมาก

ไม่น่าแปลกใจเลย ที่ผู้มีอำนาจมากที่สุดของโลกในตำนาน ผู้ที่แข็งแกร่ง ล้วนออกมาจากหุ้นตุ้น

และไม่แปลกใจเลย ที่มีผู้คนจำนวนมากนับไม่ถ้วนต้องการเข้าไปในหุ้นตุ้น หากตัดเรื่องอันตรายมากมายในหุ้นตุ้นทิ้ง ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการฝึกฝน

รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่ฝานก็สดใสขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะมาถูกที่แล้วจริงๆ

และระดับพลังของเขา มันไม่ง่ายเลยที่จะหาสถานที่ที่สามารถทำให้เขารู้สึกเครียดแบบนี้ได้

ลู่ฝานรู้สึกว่าที่นี่ สามารถเพิ่มระดับพลังความแข็งแกร่งของเขาได้เล็กน้อย

“ฉันขอถามหน่อย ฉันอยากเจอผู้อาวุโสของพวกคุณ ฉันควรเดินไปทางไหน”

ลู่ฝานเดินไปถึงกลางสี่แยก และเอ่ยถามเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่หน้าตาค่อนข้างจะดูใจดีเป็นมิตร

เด็กผู้หญิงแลบลิ้นใส่ลู่ฝาน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูถูก “เหอะ สายเลือดจิ่วเซียวเป็นคนโง่ ไม่รู้ทางด้วยซ้ำ แล้วยังจะต้องการพบผู้อาวุโสใหญ่ ฉันไม่บอกหรอก!”

ลู่ฝานอ้าปากค้าง เขาไม่คิดว่าปฏิกิริยาของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะเป็นแบบนี้

ดูเหมือนว่า ผู้คนจากสายเลือดเสินหวง ไม่ค่อยต้อนรับกับการมาของเขามากนัก

ลู่ฝานเองก็ลืมไปแล้ว มันนานแค่ไหนแล้ว ที่เขาไม่ได้รับการต้อนรับแบบนี้

ชายร่างใหญ่เสียบมีดยาวบนโต๊ะ แล้วชี้ไปที่ตัวมีดที่มีเลือดสีแดง “แกเห็นนี่มั้ย มันคือเลือดปี่เซียะทองของหุ้นตุ้นที่ฉันเพิ่งปราบได้เมื่อครู่ แกคิดว่าหนังของแกจะหนากว่าปี่เซียะทองงั้นเหรอ”

ชายร่างใหญ่โชว์พลังของเขาอย่างออกนอกหน้า เขาคิดว่าการที่พูดแบบนี้ จะทำให้ลู่ฝานกลัวแล้วถอย

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงคือ หลังจากที่ได้ยินแบบนี้ ลู่ฝานไม่เพียงไม่กลัว ยังยกยิ้มอย่างพออกพอใจ ลู่ฝานไม่รู้ว่าปี่เซียะทองของหุ้นตุ้นคือตัวอะไร แต่ที่รู้คือ ชายร่างใหญ่คนนี้ ความสามารถกับพลังของเขาเป็นแค่ปราณดินชั้นสุดยอด

ถ้าเป็นนอกหุ้นตุ้น ผู้ที่มีความสามารถกับพลังเช่นนี้ ได้ยินชื่อลู่ฝาน ก็คงกลัวจนแขนขาอ่อนแรงแน่นอน

ลู่ฝานขี้เกียจสนใจเขา นั่งลงไปตรงเก้าอี้ที่เขาพาดขาเอาไว้

เสียงกระดูกหักที่ชัดเจน ทันใดนั้นชายร่างใหญ่ก็ยิ้มไม่ออกแล้ว

สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ลู่ฝานนั่งทับขาใหญ่ของชายร่างใหญ่จนแบนเรียบเหมือนกระดาษ เมื่อเห็นว่าเลือดกำลังจะไหลออกมา ลู่ฝานยกมือสะบัดออก ทันใดนั้นตัวของชายร่างใหญ่ก็กระเด็นออกไป ไกลสิบฟุตนอนอยู่ตรงมุมกำแพง

นั่งลงด้วยใบหน้านิ่งเฉย ลู่ฝานเอ่ยถามเจ้าของร้านน้ำชา “ชาที่สั่งยังไม่ได้เหรอ”

เดิมทีเจ้าของร้านน้ำชายังตั้งใจดูละครต่อ แต่เขาคาดไม่ถึง เขาคิดว่าลู่ฝานน่าจะเจ็บตัวขายหน้าแน่นอนแต่ไม่ทันไรชายร่างใหญ่กลับถูกทำร้ายจนลุกไม่ขึ้นแทน

ชายร่างใหญ่คนนี้เป็นที่รู้จักกันดีในนามของผู้เก่งกล้าในสายเลือดเสินหวง ชื่อว่ากงเฉิน ด้วยฉายาดาบผ่าทะเล

ทำไมพอเทียบกับเด็กต่างแดนคนนี้ ถึงได้เปราะบางขนาดนี้ ตัวสั่นเทายกน้ำชามาเสิร์ฟให้ลู่ฝาน และเจ้าของร้านน้ำชารีบไปซ่อนตัวอยู่มุมอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น สองข้างทางก็มีเสียงคนอุทานขึ้น

พวกผู้ชายที่นั่งอยู่กับชายร่างใหญ่ ลุกขึ้นและล้อมลู่ฝานเอาไว้

“ไอ้หนุ่ม แกรนหาที่ตายเอง!”

ลู่ฝานมองดูพวกเขาอย่างไม่แยแส และแก้วขึ้นมาจิบน้ำชา “จะลงมือก็รีบลงมือ อย่ามัวพูดอะไรที่มันไร้สาระ เพราะมันจะทำให้แกดูขี้ขลาด ลุยพร้อมกันเลยก็ได้ อย่าลืมออกแรงเต็มที่ล่ะ!”