เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2153

มังกรเพลิงคำราม!

หมัดถล่มใต้หล้า!

ด้วยการปล่อยหมัด ใบหน้าของผู้อาวุโสเก้าก็บิดเบี้ยวเป็นวงกลม

ฟันสองซี่กระเด็นออกไป เลือดสดไหลออกจากปากและจมูก พลังงานหยินและหยางในร่างกายของผู้อาวุโสเก้าก็แตกสลาย

ในการต่อสู้ระยะประชิด ลู่ฝานไม่กลัวแม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับสูงสุด ไม่ต้องพูดถึงผู้อาวุโสเก้าที่มีพลังครึ่งทางของจุดสูงสุดเช่นนี้หรอก

ด้วยการชกเพียงครั้งเดียว ลู่ฝานก็รู้สึกว่าเลือดของเขาเริ่มเดือด

ในเวลาเดียวกัน ดูเหมือนว่าการหยุดยั้งของฟ้าดินก็ลดลงอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานจึงรู้สึกได้ว่า สำหรับเขาการต่อสู้เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการต่อต้านการหยุดยั้งของฟ้าดิน

ร่างกายของเขาดูเหมือนจะสามารถปลดปล่อยพลังที่แตกต่างออกไปได้ด้วยตัวเองตราบเท่าที่เขาต่อสู้ ปิดกั้นการหยุดยั้งของฟ้าดินทั้งหมดที่มีต่อเขา

สถานการณ์ดังกล่าวทำให้ลู่ฝานมีแรงบันดาลใจในการต่อสู้มากยิ่งขึ้น

ทันใดนั้น ร่างของผู้อาวุโสเก้าก็หายไปจากใต้หมัดของลู่ฝาน และเมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็อยู่ข้างหลังลู่ฝาน

คลื่นแห่งเขตวิถีปกคลุมไปทั่วร่างกายของลู่ฝาน

ลู่ฝานขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่าเขตวิถีนี้ผิดปกติ

ไม่ใช่เขตวิถีห้าธาตุธรรมดา แต่เป็นเขตวิถีต้าเต๋า

ผู้อาวุโสเก้าเป็นผู้มีต้าเต๋าที่ยอดเยี่ยม!

"ทะเลไม่มีที่สิ้นสุด!"

พลังของเขตวิถีก็พลิกกลับทันที

ร่างกายของลู่ฝานหมุนไปตามโลก

ทันใดนั้นเอง ลู่ฝานก็รู้สึกได้ว่าต้าเต๋าของผู้อาวุโสเก้าคืออะไร

ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเขตวิถีแห่งท้องทะเล

ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงพลังของต้าเต๋าโจมตีทั้งร่างกายของเขาราวกับคลื่น และมันก็ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

ร่างของผู้อาวุโสเก้าก็หายไปอย่างสมบูรณ์ในมหาสมุทรแห่งพลังต้าเต๋า

เขาต้องการใช้พลังเขตวิถีแห่งท้องทะเลเพื่อทำให้ลู่ฝานจมลงใต้น้ำ และกลืนกินจนกว่าเขาจะตาย

น่าเสียดายที่ในวินาทีต่อมา เขตวิถีของลู่ฝานก็ถูกปล่อยออกมา

ทันใดนั้นแสงสีขาวนวลก็ผลักพลังทั้งหมดของต้าเต๋าออกไป

ในมือของลู่ฝานก็มีกระบี่หนักไร้คมปรากฏขึ้น

ใช้กระบี่ฟันเขตวิถีแห่งท้องทะเล

พลังความเป็นความตายวนเวียน หยินหยางดับสลาย!

บูม! บูม! บูม! บูม!

เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในรัศมีมวลพลังแห่งเขตวิถีแห่งท้องทะเล

ในเวลาเดียวกัน ลู่ฝานก็จับมือของเขาอีกครั้ง

ภายใต้การปกคลุมของมวลพลังกระบี่ ก็ออกกระบวนท่าควบคุมฟ้า!

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ด้านซ้ายบนของลู่ฝาน

ลู่ฝานเพียงอาศัยเทคนิคฝ่ามือเพื่อดึงร่างของผู้อาวุโสเก้าออกจากมหาสมุทรแห่งต้าเต๋า

ผู้อาวุโสเก้ายังอุทานด้วยความประหลาดใจ

"ควบคุมฟ้า!"

"มานี่!"

ลู่ฝานดึงมือซ้ายของเขาออกมาจากอากาศ และผู้อาวุโสเก้าก็บินไปตรงหน้าลู่ฝาน

แต่ผู้อาวุโสเก้านั้น ก็ไม่ได้จัดการง่ายขนาดนั้น ในสถานการณ์ที่ถูกกระทำเช่นนี้ แสงเย็น ๆ ก็ปรากฏขึ้นจากแขนเสื้อของเขา

กระบี่นั้นเหมือนกับมังกรที่กำลังว่ายน้ำ และแสงกระบี่หลายร้อยดวงก็ถูกยิงออกไปในพริบตา แสงกระบี่แต่ละดวงมีพลังมหาศาล เป้าหมายที่แสงกระบี่แต่ละดวงพุ่งไปนั้น คือข้อต่อบนร่างกายของลู่ฝาน กล่าวได้ว่ามันรวดเร็วและแม่นยำอย่างยิ่ง

นี่คือบุคคลที่ต่อสู้เป็นจริง ๆ และมีความซับซ้อนมากกว่าอริยบุคคลน้ำแข็งเสียอีก

ผู้อาวุโสเก้ารู้สึกประหลาดใจและกล่าวว่า

"นายสร้างความวุ่นวายครั้งใหญ่บนเขาปี้เซียว เพียงเพื่ออยากพบกับผู้อาวุโสใหญ่เหรอ? ช่างอวดดีจริง ๆ !"

หลังจากพูดจบ ผู้อาวุโสเก้าก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง

ในเวลานี้เหมือนกระบี่หนักไร้คมมีลมหายใจ และมันก็เริ่มดูดซับพลังของเขา

ลู่ฝานไม่ได้สังเกตเรื่องนี้ด้วยซ้ำ

ลู่ฝานเดินกลับช้า ๆ และยื่นมือออกเพื่อยกเก้าอี้วิเศษที่ล้มลงกับพื้นขึ้น

ลู่ฝานนั่งบนเก้าอี้แล้วยิ้มแล้วพูดว่า

"ช่วยไม่ได้ ฉันไม่มีเวลามากพอที่จะทำอะไรช้า ๆ หากพวกคุณเต็มใจช่วยฉันรายงาน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้"

ผู้อาวุโสเก้ากัดฟันพูด "ลู่ฝาน ดูเหมือนว่านายถูกกำหนดให้ผิดหวังแล้ว ฉันขอบอกไว้ก่อนว่า แม้นายจะทุบตีฉันจนเป็นเช่นนี้ ผู้อาวุโสใหญ่ก็จะไม่ปรากฏตัวหรอก นายแค่จะถูกยอดฝีมือของสายเลือดเสินหวงทั้งหมดรอบล้อมและโจมตี แม้ว่านายจะมีความแข็งแกร่งและฝีมือที่ยอดเยี่ยม แต่นายก็ไม่รอดพ้นจากความตายหรอก!”

ลู่ฝานพูดอย่างใจเย็น "จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันก็อยากลองดูจริง ๆ ถ้าผู้อาวุโสใหญ่ไม่มาจริง ๆ ฉันก็จะฆ่าคุณ ดูซิว่าผู้อาวุโสใหญ่ของสายเลือดเสินหวง เลือดเย็นจริงหรือเปล่า!”

ประโยคนี้ ทำให้ความกลัวในสายตาของผู้อาวุโสเก้าเริ่มรุนแรงขึ้น

ในขณะนี้ เขารู้สึกว่าลู่ฝานเป็นจอมมารร้าย!

ตัวลู่ฝานเองก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่กับเจ้าสำนักหลีมาเป็นเวลานาน และตอนนี้เขาก็ชอบทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยวิธีที่เรียบง่ายและหยาบคาย

เงยหน้าขึ้น ลู่ฝานก็ได้ยินเสียงลมพัดแรง

ลู่ฝานกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า "มาแล้ว!"

ทันทีที่เขาพูดจบ แสงหลายดวงก็ตกลงมาจากท้องฟ้าและตกลงมาทีละดวง

หลังจากมองใกล้มากขึ้น ปรากฏว่าคนที่มานั้นเป็นชายชราเหมือนกับผู้อาวุโสเก้าหลายคน ที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหราและไม่ธรรมดา

ลู่ฝานหัวเราะและพูดว่า "ถ้าเดาไม่ผิด พวกคุณทุกคนล้วนเป็นผู้อาวุโสของสายเลือดเสินหวงสินะ กล้าถามว่า ใครคือผู้อาวุโสใหญ่!"

ชายชราเหล่านั้นไม่ได้ตอบคำถามของลู่ฝาน ได้แต่มองไปรอบ ๆ

จากนั้นผู้อาวุโสรองก็หันศีรษะไปมองลู่ฝาน และพูดด้วยสีหน้าที่โกรธว่า "นายกล้าหาญชาญชัย!"