เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2245

เขตแห่งความยุ่งเหยิง สถานที่มีชื่อเสียงในใต้หล้า

สำหรับคนสี่โลก หุ้นตุ้นเป็นอะไรที่เลือนรางไม่ชัดเจน คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่ามีสถานที่แบบนี้อยู่ด้วย

แต่เขตแห่งความยุ่งเหยิง ยังไงคนในใต้หล้าต้องเคยได้ยินบ้าง

สถานที่แห่งนี้ยังถูกเรียกว่าแดนเทพ ในตำนานเล่าว่าที่นี่เป็นดินแดนของเหล่าทวยเทพ

แล้วก็มีคนเรียกสถานที่แห่งนี้ว่าแดนวังวน ทุกคนที่เข้ามาในเขตแห่งความยุ่งเหยิงแล้วออกมาอย่างปลอดภัยมีน้อยมาก

คนที่ออกมาไม่มีใครพูดถึงความอันตรายข้างใน ส่วนคนที่ตายอยู่ข้างในก็ไม่อาจส่งข่าวสารออกมาได้ จนทำให้หลายปีมานี้มีข่าวลือเต็มไปหมด ลือกันว่าเขตแห่งความยุ่งเหยิงคือสถานที่น่ากลัวสุดๆ ถึงขนาดที่มีชื่อเสียงกว่าหุ้นตุ้นอีก

คนที่มาจากประเทศเล็กๆ อย่างลู่ฝานอาจไม่เคยได้ยิน

ถ้าเป็นประเทศใหญ่ๆ อย่างประเทศฉิงเทียน ประเทศหลงอู่ ประเทศตันเซิ่ง มีข่าวลือเกี่ยวกับเขตแห่งความยุ่งเหยิงเต็มไปหมด

ว่ากันว่ามีคนกระโดดหน้าผา ไม่ทันระวังแล้วก็หายตัวไปเลย จากนั้นปรากฏตัวในสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง เก็บสมบัติล้ำค่าได้อย่างหนึ่ง พอกลับมาก็กลายเป็นยอดฝีมือเลย

มีคนไปนอกเมือง ไม่ทันระวังเข้าไปในน้ำวน แล้วเข้ามาในเขตหุ้นตุ้น พอกลับมาก็ถอดรกเปลี่ยนกระดูก วิทยายุทธเพิ่มขึ้นหลายขั้น

ข่าวลือแปลกๆ ต่างๆ นานา มีทั้งจริงและไม่จริง

แต่สิ่งเดียวที่ยืนยันได้คือเขตแห่งความยุ่งเหยิงมีทางออกไปโลกภายนอกเยอะจริงๆ

มันคือศูนย์กลางพลังที่หมุนเป็นน้ำวนของหุ้นตุ้น มองจากมุมของลู่ฝานจะเห็นอย่างชัดเจน

พลังนับไม่ถ้วนในหุ้นตุ้นรวมตัวอยู่ที่นี่ พวกมันกำลังฉุดกระชาก ปะทะและรวมตัวกัน

จากนั้นกลายเป็นทุกอย่างที่กำลังบิดเบี้ยวอยู่

พลังมหาศาลขนาดนี้ ถ้ากระจายออกไปข้างนอก อาจทำให้ที่ใดที่หนึ่งแยกตัวออก กลายเป็นเส้นทางเข้าสู่หุ้นตุ้นได้

นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมหุ้นตุ้นต้องมีเส้นทางไปภายนอก แล้วก็เป็นเหตุผลที่ทำไมรอบเขตแห่งความยุ่งเหยิงจึงมีเส้นทางมากมาย

ผู้อาวุโสเหวี่ยงมือ เรือด้านล่างลู่ฝานกลับมาเป็นหอกยาว ร่วงลงมาในมือเขา

ลู่ฝานกับไอ้บอดหลัวลอยอยู่นอกเขตแห่งความยุ่งเหยิง ทั้งสองคนไม่กล้าปล่อยพลังของตัวเองออกมาตามใจชอบ

โดยเฉพาะลู่ฝาน เขาใช้ปราณชี่อย่างระมัดระวังมาก

สถานที่อันตรายและมหัศจรรย์แบบนี้ ลู่ฝานต้องรอบคอบและระมัดระวังอยู่แล้ว

ผู้อาวุโสใหญ่หันมาพูดกับไอ้บอดหลัว “ไอ้บอด ตอนนี้เป็นหน้าที่นายแล้ว ต่อไปนายนำทางเลย!”

ไอ้บอดหลัวพยักหน้า “ได้เลย ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ฉันมาเดินเล่นที่นี่รอบหนึ่ง แม้เดินเล่นแค่บริเวณรอบนอก แต่ก็ได้อะไรมาเยอะ ครั้งนี้เราพยายามไปให้ไกลขึ้นอีก หาของที่เราต้องการให้เต็มที่”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ แล้วถามว่า “หาเหรอ อย่าบอกนะว่าผู้อาวุโสใหญ่ไม่รู้ว่าการถ่ายทอดอยู่ที่ไหน”

คำถามของลู่ฝานทำให้สีหน้าผู้อาวุโสใหญ่กับไอ้บอดหลัวเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ไม่นานลู่ฝานก็แน่ใจ ผู้อาวุโสใหญ่แปลกๆ จริงด้วย!

ผู้อาวุโสใหญ่ตอบอย่างราบเรียบว่า “เจ้าสำนักลู่ บางเรื่องไม่เหมือนที่จินตนาการไว้ เป็นเรื่องปกติมาก มีการถ่ายทอดอยู่แล้ว นายไม่ต้องกังวลหรอก”

เหมือนคำพูดของผู้อาวุโสใหญ่บอกอะไรเป็นนัย ไอ้บอดหลัวเหาะไปด้านหน้าแล้วพูดว่า “ทางนี้ ตามฉันมา!”

ลู่ฝานพูดกับเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในใจ “ไอ้เก้า เตรียมพาฉันออกไปทุกเมื่อ สถานการณ์ผิดปกติจริงๆ!”

เงาคนนับไม่ถ้วนปรากฏตรงหน้าพวกเขา ตอนนี้กำแพงเมืองประเทศอู่อานปรากฏในสายตาลู่ฝาน

ราวกับเขาก้มมองทั้งประเทศอู่อานจากบนฟ้า จากนั้นภาพซูมเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานเห็นหลิงเหยา เห็นฮ่วนเย่ว์ แล้วก็อู่คงหลิงด้วย ผู้หญิงทั้งสามคนคุยกันอย่างมีความสุข ทั้งสามคนยังตั้งครรภ์ด้วย

ลู่ฝานจะอ้าปากถามพวกเธอว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นเขาเห็นตัวเองอีกคนปรากฏในภาพ

ตัวเองที่อยู่ในนั้นมีเครานิดหน่อย ผมก็ยาวขึ้นเยอะ สวมชุดผู้ฝึกชี่ตัวโคร่ง

ผู้หญิงทั้งสามคนยืนล้อมรอบเขา เสียงหัวเราะดังไม่หยุด พูดคุยกันอย่างมีความสุข

ด้านข้างมีศิษย์ตระกูลลู่ด้วย ลู่ฝานเห็นลู่หงหยู่ แล้วก็ลู่หาวพ่อของเขาและลู่เฮ่าหรานปู่ของเขา

ลู่ฝานจิตใจวูบไหว เขาเกือบสติหลุด

ลู่ฝานกัดฟันแล้วหลับตาลง เสียงรอบตัวหายไปทันที

เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม

มีเพียงไอ้บอดหลัวกับผู้อาวุโสใหญ่ด้านหน้า กำลังมองเขาด้วยสีหน้าประหลาด

ไอ้บอดหลัวพูดว่า “เร็วขนาดนั้นเลย คิดไม่ถึงเลยว่านายจะไม่ค่อยได้รับผลกระทบเท่าไร อย่าบอกนะว่าพลังแห่งวิถีของที่นี่อ่อนแอลงแล้ว”

ผู้อาวุโสใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงแซะนิดหน่อย

“นายตั้งสติได้ช้ากว่าฉันแค่ไม่กี่อึดใจเท่านั้น ลู่ฝาน นายฝึกความแน่วแน่แบบนี้ออกมายังไง แค่วิชาของสำนักจิ่วเซียวจริงเหรอ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย!”