เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ นิยาย บท 9

“นายท่าน ท่านทำของหล่นหรือ” ฉินเย่ว์โหรวเดินตามเฉินฝานแล้วถามเบา ๆ

“ข้าหา...หาเจอแล้ว หาเจอแล้ว!”

เฉินฝานหันกลับมาอย่างมีความสุข ในมือของเขามีของสีดำสนิทอยู่สองก้อน

ของสีดำนั้นก็คือ...

มูล?

มูล!

มูลก้อนใหญ่สองก้อน มูลวัวทั้งดำและแห้งสองก้อน

“เฉินฝาน” ฉินเย่ว์เจียวเรียกเฉินฝานด้วยชื่ออีกครั้ง นางปกป้องฉินเย่ว์โหรว “ท่านคิดจะทำอะไรอีก”

มือของฉินเย่ว์โหรวจับชายเสื้อของฉินเย่ว์เจียวไว้แน่น ดวงตาราวกับดวงดาราของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ลมหายใจสั่นเทา

เมื่อเดือนที่แล้วเฉินฝานออกไปเล่นพนันและแพ้กลับมา ครั้นตื่นขึ้นมา กลางดึกเขาระบายความโกรธทั้งหมดใส่ฉินเย่ว์โหรว ด่านางที่แม้แต่อุ่นเตียงก็ทำไม่ได้ จากนั้นก็ลากนางไปที่ครัว ยัดขี้เถ้าเข้าปากนาง

ตอนนี้เฉินฝานคงจะไม่ระบายความโกรธใส่นางอีกและยัดมูลวัวเข้าปากนางกระมัง...

“เฉินฝาน ถ้าท่านทำร้ายน้องสี่ของข้าอีก ข้าจะฆ่าท่าน!”

ฉินเย่ว์เจียวตะโกนด้วยความโกรธแค้นราวกับว่านางยอมตายโดยไม่ยี่หระใด ๆ ทั้งสิ้น

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว นางจะไม่ปล่อยให้เกิดขึ้นได้อีก

เฉินฝานส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “เย่ว์เจียว เจ้าเป็นหญิงสาว อย่าคิดแต่เรื่องการทุบตีและฆ่าแกงอยู่ตลอดสิ…”

ขณะที่เขาพูด ฉินเย่ว์เจียวก็โบกมือตรงหน้าเขา...

“ผลั่ก!”

มูลวัวแห้งกรัง แตกเป็นชิ้น ๆ เมื่อร่วงตกลงไป

“ข้า…” เฉินฝานมองดูมูลวัวที่แตกกระจายอยู่บนพื้น จึงรู้สึกร้าวรานใจ “สิ่งล้ำค่าเช่นนั้นแตกพังไปหมดแล้ว”

มูลวัวแห้งนี้เป็นเชื้อเพลิงที่ดีมากในโลกของเขา คนเลี้ยงสัตว์ในทุ่งหญ้าต่างใช้มูลวัวเป็นเชื้อเพลิง เมื่อแห้งก็ไม่มีกลิ่นแล้ว

บางทีคนที่นี่อาจจะไม่รู้ว่ามูลวัวเป็นเชื้อเพลิงได้ เขาเดินมาตลอดทางก็เจอไม่น้อย ตอนนี้หน้าหนาวแล้ว มูลวัวบนพื้นส่วนใหญ่ก็แห้งทั้งหมด

"ถูกต้อง!" ฉินเย่ว์เจียวกัดฟันเอ่ยอย่างขมขื่น "มันใช้ลงโทษน้องสี่ของข้าไม่ได้แล้ว แน่นอนว่าท่านต้องเสียดาย!"

“หา?” เฉินฝานยืนขึ้นมองฉินเย่ว์เจียวด้วยความประหลาดใจ ใช้เวลาสักพักกว่าจะโต้ตอบได้

“เฮ้อ เย่ว์เจียวเจ้าเข้าใจข้าผิด เย่ว์โหรวอ่อนโยนและงดงามขนาดนี้ ข้าทนไม่ได้ที่จะลงโทษนางหรอกนะ”

ฉินเย่ว์โหรวซึ่งยืนอยู่ข้างฉินเย่ว์เจียวเงยหน้าขึ้นมองเฉินฝาน ดวงตากลมโตที่ขี้อายของนางเต็มไปด้วยความขลาดกลัวและความสับสน ยามที่นางเห็นเฉินฝานมองนาง นางก็ก้มหน้าลงทันที

เฉินฝานส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ให้ตายเถอะ เขารู้สึกว่าทำให้นางกลัวอีกครั้งแล้ว

“เย่ว์โหรว เจ้าอย่ากลัวไปเลย!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินฝาน หัวใจของฉินเย่ว์โหรวก็สั่นสะท้าน

ตั้งแต่นางแต่งให้เขา เขาไม่เคยเรียกชื่อของนางเลย เขามักจะเรียกนางว่านางแพศยา

เย่ว์โหรว เย่ว์โหรว

วันนี้เขาเรียกหลายครั้งแล้ว น้ำเสียงอ่อนโยน ทุ้มต่ำ และหนักแน่น

นางไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่ากระแสเสียงของเฉินฝานไพเราะเพียงใด

ใบหน้าของฉินเย่ว์โหรวแดงระเรื่อ นางพูดอย่างเขินอาย "ขอบคุณนายท่านที่ไม่ลงโทษข้า"

“เอ่อ...” เฉินฝานกลับรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาเกาหัวแล้วพูด “อย่าขอบคุณข้าเลย ก่อนหน้านี้ข้าผิดเอง”

“ทำไมท่านถึงบอกว่ามูลวัวเป็นสมบัติล้ำค่าละเจ้าคะ” ฉินเย่ว์เจียวยังคงปฏิเสธที่จะเรียกเฉินฝานว่านายท่าน แต่น้ำเสียงของนางอ่อนโยนกว่าเดิมมาก ไม่ใช่น้ำเสียงมาดร้ายอีกต่อไป

เกือบทุกครอบครัวในรัชสมัยต้าถงเลี้ยงวัว แต่ไม่มีผู้ใดรู้ว่ามูลวัวเป็นเชื้อเพลิงที่ดี

เฉินฝานแย้มยิ้มเล็กน้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน