เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 31
“วิวาห์ ผมอธิบายได้”
“ของราคาถูกแบบนั้น คุณกลับไปพูดกับวาเลนไทน์เองเถอะค่ะ”
วันวิวาห์คลี่ยิ้ม พลางใช้ปลายนิ้วเคาะเบา ๆ บนเสื้อสูทที่ไม่ค่อยเรียบนัก “ขอบคุณพวกคุณที่ให้บทเรียนฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องไว้หน้าพวกคุณอีก”
สิ้นเสียงพลันผลักภาชิระออกแล้วจากไป
รองเท้าส้นสูงแหลมเหยียบใส่เท้าเขาไม่ปรานี ก่อนจะเดินผ่านไป
“อ๊าก”
ภาชิระกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พลางยกเท้าขึ้นมากุม อยากไล่ตามไปก็ทำไม่ได้“วิวาห์”
คล้ายกับวันวิวาห์ไม่ได้ยิน ทว่าเมื่อหันหลังดวงตาก็เริ่มแดงก่ำ
น้ำตาคลอเบ้า ทว่าเธอก็ฝืนให้ตัวเองเข้มแข็งจนกลั้นน้ำตาไว้อยู่
ตรงลานจอดรถ
ทนายธนัชที่เดินมาอย่างเร่งรีบเห็นภาพนี้พอดิบพอดี
เขารีบต่อสายไปยังจอมพล “คุณวันวิวาห์ออกจากสถานีตำรวจแล้วครับ แต่คุณชายบ้านตระกูลเหรัญเมธีก็อยู่ด้วยครับ ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนประกันตัวหรือไม่ครับ”
……
ณ ร้านอาหาร
ใบหน้าจอมพลกลายเป็นมืดครึ้มในบัดดล“เรื่องนี้ก็ถึงแค่นี้เถอะ”
กล่าวจบพลันวางสายอย่างเย็นเยียบ
หนูกะทิที่นั่งอยู่ตรงข้ามกลอกตามองบนต่อพฤติกรรมของคุณพ่อ พลางเลิกคิ้วงาม
ผู้หญิงโง่ดักดานคนนั้นก่อเรื่องให้ตาพลอีกแล้ว
เธอมองทะลุปรุโปร่งหมดสิ้น ทว่าไม่ได้เปิดโปง
บนรถประจำทาง
วันวิวาห์อ่านคำตำหนิติเตียนในโลกโซเชียลพลันหลับตาลง และเมื่อลืมตาขึ้นนัยน์ตากลับเปี่ยมไปด้วยความหนักแน่น
“พวกคุณบีบฉันเอง”
เธอยอมถอยแล้ว รับปากว่าจะให้ทุกสิ่งแก่พวกเขา ทว่าพวกเขากลับคิดกำจัดให้สิ้นซาก
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็อย่าโทษที่เธอไม่รักษาน้ำใจเลย
เธอลงคลิปเสียงลงบัญชีweibo ของตน
โดยแคปชั่นเป็นอิโมจิยิ้มสามอันและประโยคแดกดันถึงขีดสุด
【การเข้าโรงพักครั้งที่สามของชีวิต ซึ่งแต่ละครั้งก็ต้องอยู่ครึ่งชั่วโมง และตอนออกมานั่นล้วนได้รับคำขอโทษและส่งออกมาอย่างมีมารยาท
ลือกันว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นเกินสามครั้ง หวังว่าคราวหลังฉันที่มักจะถูกปรักปรำจะรอดพ้นโชคชะตาแบบนี้เสียที】
วิดีโอก่อนหน้านี้กลายเป็นหัวข้อที่โดนจับตามองมากที่สุด บัญชีweibo ของวันวิวาห์มีชาวเน็ตที่ไม่ปลื้มเธอ ทว่าติดตามเธอมากขึ้นหลายหมื่นคน
เมื่อเธอโพสต์คลิปอัดเสียงครั้งนี้ จึงถูกชาวเน็ตที่ไม่ปลื้มพวกนั้นแห่มาถล่มเธออย่างไม่ยั้งทันควัน
บอกว่าเธอหิวแสง พูดจาเหลวไหลเพื่อล้างมลทินของตนเป็นต้น
และมีชาวเน็ตเชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีเอาวิดีโอก่อนหน้ากับคลิปอัดนี้เสียงมาเปรียบเทียบ จึงพบเบาะแสทันที
ดังนั้นคำวิพากษ์วิจารณ์จึงเริ่มเปลี่ยน และเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือในเวลาอันรวดเร็ว
ก่อนหน้านี้รุมด่าเธอแรงขนาดไหน ตอนนี้ก็รุมด่าชูเกียรติและ วาเลนไทน์พร้อมครอบครัวแรงเท่านั้น
……
ตระกูลโสธรณาลัย
ชูเกียรติโกรธเป็นฟืนเป็นไฟพลันเขวี้ยงแก้วน้ำในมือทิ้งสุดแรง
วาเลนไทน์สะดุ้งตกใจ
เทียนแขรีบตบมือลูกสาวเพื่อปลอบประโลม“ปกติดูไม่ออกเลยว่าวันวิวาห์จะแผนสูงแบบนี้”
วาเลนไทน์พูดเชิงน้อยเนื้อต่ำใจ“หนูขอโทษค่ะคุณพ่อ หนูทำให้คุณพ่อพลอยเดือดร้อนไปด้วย”
“โทษหนูได้ไง”
เทียนแขรีบกล่าว“ต้องโทษวันวิวาห์ ยึดของของหนูไปครอบครองแล้วไม่ยอมคืนให้ แถมยังใช้วิธีสกปรกทำให้พ่อหนูเสื่อมเสียอีก”
วาเลนไทน์โอดครวญอย่างใจเสาะ“แต่น้องวิวาห์ฉลาดมากจริง ๆ ค่ะ ไม่งั้นคุณปู่คงไม่เชื่อใจและชอบเธอขนาดนี้หรอกค่ะ ถ้าหนูฉลาดได้ครึ่งหนึ่งของเธอก็คงดี……”
ชูเกียรติได้ยิน ดวงตาพลันเปล่งประกายระยิบระยับ
เขากล่าวเสียงเย็นเยียบ“จะว่าไปก็แปลกนะ ช่วงนี้นังหนูนั้นเก่งขึ้นเป็นกอง ไม่เพียงแต่ต่อต้านเป็น และไม่รู้ว่าไปรู้จักคุณชายตระกูลเกตุดิสรณ์ ได้ยังไง？”
เทียนแขกับวาเลนไทน์สบตากัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง
“คุณพ่อค่ะ คุณชายตระกูลเกตุดิสรณ์ที่ว่าคือใครคะ?”
วันวิวาห์รู้สึกเศร้าสลดนิด ๆ พลางจับแก้มนุ่มของหนูกะทิ“กะทิ หนูยังจำแม่ของหนูได้ไหม？
หนูกะทิกัดกินปิ้งย่างอย่างมีความสุข พลางกล่าวอย่างเลือนราง ไม่มั่นใจ“จำไม่ได้แล้วค่ะ ได้ยินเล่ากันว่าเสียเลือดเยอะตอนคลอดหนู”
เด็กขนาดนั้นจะจำได้อย่างไร
“ขอโทษค่ะ วันหลังคิดถึงแม่ก็มาหาฉันได้นะ อยากทำอะไรให้คุณแม่ก็บอกฉันได้ ฉันจะช่วยหนูเอง”
วันวิวาห์ทำหน้ารู้สึกผิด จับแก้มน้อย ๆ แล้วเอื้อนเอ่ยเสียงนุ่มนวล “ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่แม่ที่คลอดหนู แต่ฉันในฐานะแม่เลี้ยงจะตั้งใจดูแลเป็นอย่างดี จะดูแลหนูยิ่งกว่าแม่แท้ๆอีกนะ”
“ฮ่า ๆ”
หนูกะทิหัวเราะคิกคักอย่างไม่ไว้หน้า“อย่าคิดว่าหนูไม่รู้ว่าน้าต้องการเอาใจพ่อหนูนะ”
เด็กน้อยดูถูกว่า“นานขนาดนี้แล้วยังไม่ชินอีกเหรอ？น้าอายุน้อยกว่าคนแก่คนนี้ อย่าคิดมากสิ อารมณ์ตาเฒ่าแปรปรวนอย่างนี้ตั้งนานแล้ว”
วันวิวาห์อึ้งกับคำว่า“ตาเฒ่า”
สมกับเป็นลูกในไส้เขาจริง ๆ
เวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกสบายใจขึ้น อบอุ่นในใจ อุ้มเด็กน้อยมาหอมแก้ม“ผู้ชายพูดไม่ตรงกับใจ ฉันเชื่อว่าฉันง้อเขาได้”
เธอหยิบมูสเค้กออกจากถุง แล้วไปเคาะประตูห้อง
“ปังๆๆๆ……ที่รัก ฉันเข้าไปแล้วนะ”
สิ้นเสียงก็ผลักประตูเข้าไป
ด้านในห้อง จอมพลพึ่งอาบน้ำเสร็จ เตรียมจะเปลี่ยนเสื้อ
เมื่อประตูห้องเปิด ทั้งสองพลันประสานสายตากัน
วันวิวาห์ที่กำลังก้าวเข้าไปก็ต้องหยุดฝีเท้า พลางมองไปด้านล่างอย่างไม่รู้ตัว
กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ทุกส่วนเลย แล้วตรงที่……ด้วย
จอมพลรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาคลุม พลางจ้องผู้บุกรุกอย่างเย็นเยียบ
วันวิวาห์กระพริบตาปริบ ๆ
ไม่ใช่มั้ง เขากำลังแสดงท่าทีเช่นไรอยู่เนี่ย？！
มองใบหน้าบึ้งตึงของผู้ชาย เธอจึงพูดอย่างไร้เดียงสาและจนหนทาง “ฉันไม่ได้ตั้งใจ……ฉันเคาะประตูแล้ว”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ