หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 18

ผู้จัดการจ้าวกลัวจนฉี่เกือบแตก พูดเรื่องนี้ในเวลานี้ ตั้งใจจะเอาชีวิตเขาหรือไง

เฉินเซิ่งหยวนมองไปยังผู้จัดการจ้าวอย่างโหดเหี๊ยม เขารู้อยู่แล้วว่าผู้จัดการจ้าวคือลูกน้องของตัวเอง

“ประธานเฉิน เข้าใจผิด เข้าใจผิดแล้ว...” ผู้จัดการจ้าวพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “ผมไม่ได้หมายถึงแบบนี้...”

สีหน้าของเฉินเซิ่งหยวนเยือกเย็น จากนั้นเขาก็โบกมืออย่างรวดเร็ว “พวกแกลากไอ้นี่ไปตัดมือตัดเท้าให้ฉันด้วย!”

ชายหนุ่มหลายคนที่อยู่รอบข้างพุ่งเข้าไปทันที จากนั้นพวกเขาก็ลากผู้จัดการจ้าวออกไป ผู้จัดการจ้าวร้องไห้อย่างหนัก

“รอเดี๋ยว!” จู่ๆ เฉินเซิ่งหยวนก็ตะโกนออกมา

ผู้จัดการจ้าวคิดว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว เขาจึงรีบกล่าว “ประธานเฉิน ประธานเฉิน ต่อไปผมไม่กล้าอีกแล้ว ท่านยกโทษผมเถอะ...”

เฉินเซิ่งหยวนหยิบขวดไวน์ที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมาและตีเข้าที่หัวผู้จัดการจ้าวทันที เขาตะโกนด่าเสียงดัง “จะร้องอะไรนักหนา พวกแกรีบลากมันออกไปตัดมือตัดเท้าซะ แล้วก็เอามันไปโยนลงแม่น้ำก่วงหยางด้วย!”

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวออกไป คนที่อยู่รอบๆ ก็พากันตกใจ เฉินเซิ่งหยวนกำลังจะเอาชีวิตผู้จัดการจ้าว

ใบหน้าของทุกคนในตระกูลสวี่ขาวซีด เพราะก่อนหน้าที่พวกเขาคิดว่าผู้จัดการจ้าวเป็นผู้มีอิทธิพล

แต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่า อะไรคือผู้มีอิทธิพลที่แท้จริง!

เฉินเซิ่งหยวนเป็นแค่ลูกน้องตัวเล็กๆ ของหนานป้าเทียน ทุกคนไม่อยากจินตนาการเลยว่า หนานป้าเทียนที่อยู่ชั้นบน จะน่ากลัวมากแค่ไหน!

หลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่าต้องโชคดีแค่ไหนกัน ถึงถูกผู้มีอิทธิพลแบบนี้เชิญขึ้นไป

สวี่หย่งฉิ้งหลบมาที่ข้างๆ สวี่เจี้ยนกง เขากล่าวเบาๆ ว่า “เจี้ยนกง เดี๋ยวฉันขึ้นไปที่ชั้นบนเป็นเพื่อนพวกแกนะ”

“ฉันเป็นหัวหน้าของตระกูลสวี่ ถ้าฉันไม่ขึ้นไป แล้วข่าวถูกแพร่ออกไป เกรงว่าคนอื่นจะคิดว่าฉันไม่มีมารยาท!”

ถึงแม้ว่าสวี่เจี้ยนกงจะเป็นคนโง่ แต่เขาก็รู้ว่าพ่อแท้ๆ ของเขากำลังหมายถึงอะไร

เมื่อคิดถึงความไม่เป็นธรรมที่ได้รับมาตลอดหลายปีนี้ สวี่เจี้ยนกงก็รู้สึกถึงความสบายอารมณ์ขึ้นทันที

เขามองสวี่หย่งฉิ้งอย่างลึกซึ้งและกล่าวเบาๆ ว่า “พ่อครับ ท่านลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเรานั่งได้แค่ที่นั่งของคนงาน แม้แต่ที่นั่งของพนักงานพวกเรายังนั่งไม่ได้เลย”

“ในใจของพ่อ พวกเรายังเป็นคนของตระกูลสวี่จริงๆ ไหม”

สีหน้าของสวี่หย่งฉิ้งอึดอัด เขาพูดอะไรไม่ออก

สุดท้ายหลินมั่วและครอบครัวของสวี่ปั้นซย่าก็เดินตามเฉินเซิ่งหยวนขึ้นไปด้านบน

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” สวี่เจี้ยนผิงกล่าวเบาๆ “ทำไมหนานป้าเทียนถึงเชิญพวกเขาขึ้นไป พวกเขามีสิทธิ์อะไร”

สวี่ฉังหย่วน “ยังต้องพูดอีกเหรอ นังสวี่ปั้นซย่านั่น ต้องมีความสัมพันธ์กับหนานป้าเทียนแน่ๆ...”

“หุบปาก!” สวี่หย่งฉิ้งโกรธเคือง “ฉังหย่วน พูดอะไรระวังหน่อย แกอยากตายหรือไง”

สวี่ฉังหย่วนเหงื่อท่วมตัวทันที การพูดให้ร้ายหนานป้าเทียนลับหลัง เป็นการรนหาที่ตายจริงๆ!

“ฉันคิดว่าเรื่องมันคงไม่ง่ายขนาดนั้นเหรอก...” สวี่หย่งฉิ้งกล่าวด้วยความโมโห “ส่งคนไปตรวจสอบดูหน่อย ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!

...

เมื่อขึ้นมาถึงชั้นเก้า สวี่ปั้นซย่าและคนอื่นๆ ก็ตกตะลึงกับความอลังการของที่นี่

คนทั้งเมืองก่วงหยางรู้จักชั้นเก้าของโรงแรมซือไต้กันหมด แต่คนที่เคยมาที่นี่จริงๆ กลับมีไม่มาก!

เมื่อได้ยืนที่ชั้นนี้ ก็รู้สึกว่าฐานะของตัวเองสูงขึ้น

ที่นั่งในชั้นเก้ามีไม่มากนัก ตรงกลางมีเวทีขนาดใหญ่ บนเวทีมีนักแสดงยอดนิยมกลุ่มหนึ่งกำลังทุ่มเททำการแสดงอยู่

รอบๆ เวที มีคนนั่งอยู่ประมาณยี่สิบถึงสามสิบคน เห็นได้ชัดว่าสถานที่ตรงนี้นั้นกว้างใหญ่เป็นพิเศษ

แต่คนยี่สิบถึงสามคนนี้ กลับเป็นตัวแทนพื้นฐานของเมืองก่วงหยาง

ส่วนหัวหน้าของสิบตระกูลใหญ่ มหาเศรษฐีสิบคนแห่งเมืองก่วงหยาง บุคคลที่มีเงินและมีอำนาจมากที่สุด ล้วนมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้

ถึงแม้จะเลือกออกมาแค่คนเดียว เขาก็ยังเป็นบุคคลที่ทรงพลังอยู่ดี!

ทันใดนั้น ทุกคนก็มองไปที่หลินมั่ว สวี่ปั้นซย่าและคนอื่นๆ ที่อยู่ตรงประตูทางเข้า

หนานป้าเทียนที่รูปร่างกำยำยืนอยู่ตรงกลาง เขาเดินเข้ามาท่ามกลางความรักใคร่และบูชาของฝูงชน

ทั้งสองคนหยิกแขนกันไปมาไม่หยุด ความเจ็บสามารถยืนยันได้ว่าพวกเขาไม่ได้ฝันไป!

ผ่านไปสักพัก สวี่ปั้นซย่าก็ได้สติ เมื่อมองความฝันทั้งหมดนี้ เบ้าตาของสวี่ปั้นซย่าก็แดงขึ้นอีกครั้ง

ผู้หญิงทุกคนล้วนมีความฝันที่อยากจะเป็นเจ้าหญิง เธอก็คิดเป็นนั้นเช่นกัน

ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยมีใครจัดวันเกิดให้เธออย่างจริงจัง แต่ในใจของเธอก็ไม่เคยหวังว่าจะมีวันที่ทุกคนจับจ้องเธอ!

ตอนนี้ ทุกอย่างเป็นเหมือนความฝัน แต่มันดีเลิศกว่าในความฝันของเธอหลายเท่า เธอรู้สึกว่าชีวิตนี้ของตัวเองมีค่าแล้ว

“ขอพรสักข้อสิ!” หลินมั่วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าขอพรเสร็จแล้ว พวกเราก็จะได้ตัดเค้กกัน!”

หลายคนที่อยู่ข้างๆ สวี่เจี้ยนกงงุนงง สวี่ตงเสวี่ยกล่าวว่า “ตอนที่ขอพร ต้องจุดเทียนไม่ไช่เหรอ”

ไม่มีใครสนใจเธอ สวี่ปั้นซย่าสูดลมหายใจเข้าและพนมมือขึ้น เธอหลับตาลงและเริ่มขอพรอย่างจริงจัง

ทันใดนั้นเอง ก็มีสียงดังเข้ามาจากนอกหน้าต่าง นั่นเป็นที่เสียงดอกไม้ไฟพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า เมื่อมันระเบิดกลางอากาศ มันก็จะกลายเป็นดอกไม้ไฟขนาดใหญ่ เมื่อดอกไม้ไฟค่อยๆ ลดระดับลงมา มันก็ทำให้ท้องฟ้าสว่างไสว

ทุกคนตกตะลึง สวี่ตงเสวี่ยเบิกตาค้าง ดอกไม้ไฟนี้มาจากไหนกันนะ

มันยังไม่สิ้นสุด

หลังจากดอกไม้ไฟดอกนี้ปรากฏขึ้น ก็มีดอกไม้ไฟนับไม่ถ้วนส่องสว่างขึ้นทั่วทั้งเมืองก่วงหยาง

สวี่ปั้นซย่าเบิกตากว้าง เธอมองด้านนอกอย่างแปลกใจ เธอรู้แล้วว่าทำไมบนเค้กถึงไม่มีเทียน

เพราะว่าดอกไม้ไฟนับไม่ถ้วนนี้ ก็คือเทียนวันเกิดของเธอ!

“ปั้นซย่า พวกเราแต่งงานกันอย่างฉุกละหุก ผมติดหนี้คุณมากเหลือเกิน” หลินมั่วกล่าวอย่างนุ่มนวล “ตอนนี้ ให้ผมได้ชดเชยตั้งแต่ต้นเถอะ!”

หลินมั่วหยิบแหวนที่อยู่บนเค้กขึ้นมาและคุกเข่าลงหนึ่งข้าง เขามองสวี่ปั้นซย่าอย่างลึกซึ้ง “ปั้นซย่า แต่งงานกับผมดีไหม”

น้ำตาของสวี่ปั้นซย่าไหลพรากออกมา

ที่หลินมั่วลงทุนจุดดอกไม้ไฟขึ้นทั้งเมืองในวันนี้ ก็เพราะอยากจะทำให้สวี่ปั้นซย่าเบิกบานใจ!