หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 19

“หลินมั่ว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

เมื่องานเลี้ยงจบลง สวี่เจี้ยนกงก็รีบถามอย่างร้อนใจ

สวี่ปั้นซย่า ฟังฮุ่ยและสวี่ตงเสวี่ยก็มองหลินมั่วด้วยความแปลกใจ เรื่องราวในคืนนี้เหมือนกับความฝันเหลือเกิน

หลินมั่วยิ้มจางๆ “ไม่มีอะไรครับ ผมก็แค่รักษาลูกสาวของคุณหนานจนหายดี”

“ลูกสาวของคุณหนาน?” ฟังฮุ่ยร้องออกมาด้วยความตกใจ “ลูกสาวของคุณหนานประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา เธอนอนหลับไหลมาเป็นปีแล้ว แก...แกรักษาอาการเจ้าหญิงนินทราให้หายได้งั้นเหรอ”

ทันใดนั้นสวี่ตงเสวี่ยก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ เธอรีบกล่าวว่า “แม่คะ แม่ยังจำได้ไหม เมื่อก่อนบริษัทของพี่ทำการพัฒนาตัวยาชนิดหนึ่ง ว่ากันว่าสามารถทำให้คนที่ตกอยู่ในอาการเจ้าหญิงนินทราฟิ้นขึ้นมาได้ หลินมั่วคงไม่ได้ใช่ยาชนิดนี้หรอกมั้ง”

“จริงเหรอ” ฟังฮุ่ยกล่าวอย่างแปลกใจ

“ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!” สวี่ตงเสวี่ย “หลินมั่วจบมาจากโรงเรียนอาชีวะทั่วไป เคยเป็นแค่พนักงานทำความสะอาดในโรงพยาบาล เขาจะมีทักษะทางการแพทย์แบบนี้ได้ยังไง หรือว่าเขาแอบอาศัยยาของพวกเรา”

“ใช่แล้ว!” ดวงตาของฟังฮุ่ยเป็นประกาย ถ้าเป็นแบบนี้จริง คุณงามความดีในครั้งนี้ก็ต้องเป็นของพวกเขาไม่ไช่เหรอ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ฟังฮุ่ยก็กัดฟันด้วยความโกรธแค้น

การที่หลินมั่วได้เฉิดฉายในคืนนี้ ความจริงแล้วมันควรจะเป็นเกียรติยศของพวกเขา!

ฟังฮุ่ยรีบถาม “หลินมั่ว ในเมื่อแกรักษาลูกสาวของเขาจนหาย แล้วเขาให้ค่าตอบแทนแกเท่าไหร่”

“ไม่มีค่าตอบแทน!” หลินมั่วส่ายหัว แถมเขายังไม่อธิบายเรื่องยาด้วย

เขายังไม่อยากเปิดเผยเรื่องจี้หยกที่ได้รับตกทอดมาจากครอบครัว เขาจะได้หลีกเลี่ยงเหตุการณ์วิกฤตได้

“ไม่มีค่าตอบแทนงั้นเหรอ แกกำลังหลอกใครอยู่” ฟังฮุ่ยถลึงตาใส่เขา “แกอยากเก็บไว้คนเดียวล่ะสิ ไอ้แซ่หลิน ฉันจะบอกแกไว้นะ ถ้าไม่มียาของสวี่ซื่อกรุ๊ป แกก็ไม่มีทางรักษาลูกสาวของคุณหนานได้หรอก ทั้งหมดนี้เป็นของตระกูลสวี่ ไม่เกี่ยวกับแกเลยสักนิด!”

หลินมั่วหมดคำพูดทันที “ไม่มีค่าตอบแทนจริงๆ คุณหนานแค่รับปากว่าจะช่วยผม ผมก็เลยให้เขาจัดงานเลี้ยงวันเกิดในคืนนี้!”

“อะไรนะ” ฟังฮุ่ยเกือบจะระเบิดความโกรธออกมา “ค่าตอบแทนสักนิดก็ไม่มีงั้นเหรอ แค่จัดงานเลี้ยงวันเกิดให้แกเนี่ยนะ หลินมั่ว แกสมองทึ่มหรือไง”

สวี่เจี้ยนกงก็ไม่พอใจ “หลินมั่ว แกรู้ไหมว่าหนานป้าเทียนเป็นใคร แค่แกเอ่ยปากว่าอยากได้สักสองสามพันล้าน เขาคงไม่มีปัญหาแน่นอน! แต่แกกลับให้เขาจัดงานวันเกิดเนี่ยนะ”

“คนจนก็คือคนจน ไม่มีแม้แต่ความทะเยอทะยาน!” สวี่ตงเสวี่ยกล่าวดูถูก “ให้โอกาสแกไปก็ไม่มีประโยชน์!”

หลินมั่วมองไปที่สวี่ปั้นซย่าและกล่าวเบาๆ ว่า “ต่ผมคิดว่ามันคุ้มค่ามาก!”

สีหน้าของสวี่ปั้นซย่ากลายเป็นสีแดง เธอมีความสุขใจมาก

ถึงแม้จะไม่มีเงินมากมาย แต่อย่างน้อยหัวใจของหลินมั่วก็มีแต่เธอ!

บางครั้งสิ่งที่ผู้หญิงต้องก็เรียบง่ายแค่นี้เอง

“ไอ้โง่!” ฟังฮุ่ยด่าหลินมั่ว จากนั้นเธอก็คว้ากล่องที่อยู่ในมือของหลินมั่วทันที “ฉันดูหน่อยว่าคุณหนานให้อะไรแกเป็นของขวัญ”

เมื่อเปิดกล่องออก ดวงตาของฟังฮุ่ยก็เบิกกว้าง

ภายในกล่อง มีกุญแจรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูวางอยู่

“คุณหนานให้รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูกับแก!” ฟังฮุ่ยตื่นเต้นจนตัวสั่น รถบีเอ็บดับเบิ้ลยูถือว่ามีมูลค่าไม่น้อย

ครอบครัวของพวกเขาไม่มีแม้แต่รถ ทุกครั้งที่มีธุระ พวกเขายังต้องยืมรถหวงเหลียงผู้ที่เป็นสามีของสวี่ตงเสวี่ย

“มีอะไรน่าตื่นเต้นกัน” สวี่เจี้ยนกงยังคงโกรธเคือง “แทนที่จะได้เงินหนึ่งร้อยล้าน กลับได้รถคันหนึ่งมาแทน ดีใจมากหรือไง”

ฟังฮุ่ยสีหน้าเย็นชาทันที เธอถ่มน้ำลายใส่หลินมั่ว “ก็แค่ของฟุ่มเฟือย!”

“ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ได้รถตั้งหนึ่งคัน” สวี่ตงเสวี่ยหยิบกุญแจรถขึ้นมาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พ่อแม่คะ ถ้าให้หลินมั่วขับรถคันนี้คงจะสิ้นเปลืองเกินไป ให้หนูเป็นคนขับไหมคะ”

รถที่หนานป้าเทียนมอบให้ จอดอยู่ในลานจอดรถพอดี มันคือรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูซีรี่ย์เจ็ด

เมื่อเห็นรถแล้ว ตาของฟังฮุ่ยก็เป็นประกายวิบวับ เธอวิ่งขึ้นรถด้วยความตื่นเต้น

ฟังฮุ่ยลูบไล้เบาะหนังแท้ “บีเอ็มรุ่น 760 รถที่สวี่เจี้ยนผิงมี ก็ราคาเกือบร้อยล้านแล้ว!”

“รถของสวี่เจี้ยนผิงคือรุ่น 740 แต่รถคันนี้คือรุ่น 760 มันต่างกัน!” สวี่เจี้ยนกงนั่งที่เบาะคนขับ เขากล่าวอย่างตื่นเต้น “รถคันนี้องค์ประกอบดีที่สุด น่าจะมีมูลค่าเริ่มต้นที่สองร้อยล้าน”

ฟังฮุ่ย “พระเจ้า ถ้าอย่างนั้นก็ดีกว่ารถของสวี่เจี้ยนผิงหลายเท่าน่ะสิ”

“แน่นอนอยู่แล้ว ของที่หนานป้าเทียนมอบให้ ไม่มีทางเป็นของคุณภาพต่ำแน่นอน!” สวี่เจี้ยนกงจ้องไปที่หลินมั่วด้วยความโกรธอีกครั้ง “เงินหนึ่งร้อยล้านกลายเป็นรถ แกนี่ทำธุรกินเก่งจริงๆ!”

“ไม่ใช่หรอกค่ะ” สวี่ตงเสวี่ยรีบกล่าว “เพราะยาของพวกเราต่างหาก ที่ช่วยชีวิตลูกสาวของหนานป้าเทียนได้ แม้แต่งานเลี้ยงวันเกิดที่เขาต้องการ ทั้งหมดก็ใช้เงินของพวกเรา เขาใช้เงินของพวกเราสร้างเกียรติยศให้ตัวเองต่างหาก!”

ฟังฮุ่ยโมโหเดือลดาล “หลินมั่ว ทำไมแกถึงได้ฟุ้งเฟ้อขนาดนี้”

หลินมั่วไม่พูดอะไร เขายื่นมือไปเปิดประตูรถ แต่กลับโดนฟังฮุ่ยล็อคประตูไว้

“ใครให้แกเข้ามา ไสหัวไปเดี๋ยวนี้! นี่เป็นรถที่แกควรนั่งเหรอ”

“แม่คะ นี่เป็นรถที่คุณหนานมอบให้เขานะ!” สวี่ปั้นซย่าอดพูดไม่ได้

“นี่เป็นรถของพวกเราต่างหาก ยาของพวกเราต่างหากที่ช่วยชีวิตลูกสาวของคุณหนานไว้ เขาไม่ใช่คนที่ช่วยลูกสาวของคุณหนาน!” ฟังฮุ่ยกล่าวอย่างขุ่นเคือง “หลินมั่ว แกไสหัวไปซะ แกไม่มีคุณสมบัติในการนั่งรถคันนี้”

สวี่ปั้นซย่า “แล้วแม่จะให้เขากลับบ้านยังไง”

ฟังฮุ่ย “ทำไมแกต้องสนใจด้วยว่ามันจะกลับบ้านยังไง มันไม่กลับมาบ้านจะดีที่สุด ตอนนี้ฉันเห็นมันมีแต่จะรำคาญ! คุณคะ ไปเถอะ อย่าสนใจมันเลย!”

สวี่เจี้ยนกงถ่มน้ำลายใส่เขาและขับรถพาทุกคนในครอบครัวออกไป โดยทิ้งหลินมั่วไว้ที่เดิม