หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2031

จนผ่านหลังเที่ยงคืนไป หลินมั่วถึงค่อยๆ ตื่นขึ้น

หลังจากยืดกล้ามเนื้อเล็กน้อย เขาก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที

“โอ๊ย เหม็น!”

คราบที่ติดตามร่างกายทำให้เขารู้สึกไม่อยากอาหารขึ้นมา

หลังจากเข้าไปในห้องอาบน้ำแล้วเขาก็อาบน้ำไปสามสี่รอบ

กลิ่นบนร่างกายถึงจะหายไป

ส่วนเม็ดยาอายุวัฒนะที่เหลืออยู่นั้น มีฤทธิ์เหลืออยู่น้อยนิดมาก

หลังจากกินเข้าไปทีละเม็ดจนหมด

เขาก็รู้สึกว่าจุดรวมพลังที่เดิมทีนั้นมีปราณกระบี่เบาบางมาก เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ

ร่างกายของเขาสั่นไหวเล็กน้อย จากนั้นลมปราณก็แผ่กระจายออกมา

ส่วนกระบี่ไท่อาที่อยู่ในมือนั้นก็สั่นไหวขึ้นมาเช่นกัน

ราวกับเป็นการโห่ร้องไห้หลินมั่ว อีกทั้งยินดีละปลื้มใจกับหลินมั่วที่ไม่ได้อ่อนแออีกต่อไป

แน่นอนว่าสัญญาณของการเคลื่อนไหวนี้ไปถึงอู๋เสวียนแล้ว

เขาที่เดิมทีพิงอยู่ที่หัวเตียงก็ลุกขึ้นด้วยความตกใจทันที

จากนั้นเขาก็ไปยังห้องรับแขก

“นายหายดีแล้วงั้นหรือ”

เรื่องที่อู๋เสวียนตกใจคือการรู้สึกถึงลมปราณของหลินมั่วที่อยู่รอบๆ

“อืม พลังกลับมาทั้งหมดแล้ว อีกทั้งยังพัฒนาขึ้นอีกไม่น้อยเลย!”

ไม่เสียแรงที่เป็นยาครอบจักรวาลขั้นสุดยอดของศิษย์หลักปรมาจารย์แห่งเงา

เวลาสั้นๆ ไม่ถึงหนึ่งคืน ไม่เพียงแค่ทำให้พลังของเขากลับไปถึงจุดสูงสุด

เขายังแข็งแรงกว่าแต่ก่อนอีกด้วย

ที่สำคัญที่สุดคือ หลังจากชะล้างเม็ดยาอายุวัฒนะไปหลายครั้งแล้ว

ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขาก็แข็งแกร่งมาก จนแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าไปถึงขั้นใดแล้ว

เมื่อเห็นสายตาตกตะลึงของอู๋เสวียน หลินมั่วก็รู้สึกสนใจขึ้นมา

“เจ้าห้า ออกไปซ้อมกันไหม”

อู๋เสวียนไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้อยู่แล้ว

หลังจากเปิดประตูด้านหลังลานบ้านออก เขาก็กระโดดข้ามกำแพงที่สูงเกือบสามเมตรไป

เงาของเขาหายไปในค่ำคืนอันมืดมิด

หลินมั่วตามติดฝีเท้าของอู๋เสวียนไม่หาง

เมื่อก้าวขึ้นไปบนกิ่งไม้และกระโจนต่อไปอีกสองสามรั้ง ทั้งสองคนก็มาถึงยังหุยชุนถังที่อยู่หลังเขา

“ใช้หมัดยืดเส้นยืดสายกันก่อนเถอะ...

...ถ้าสู้นายไม่ได้ฉันค่อยใช้กระบี่”

ตอนนี้มีการตอบรับจากกระบี่ไท่อา

หลินมั่วไม่รู้เลยว่ากระบี่ในจินตนาการนั้นจะมีอานุภาพมากขนาดไหน

เขาจึงอยากจะทดสอบดูก่อนว่าแขนขาของตัวเองนั้นมีพลังอยู่มากน้อยเพียงใด

เมื่ออู๋เสวียนเริ่มตั้งท่า หลินมั่วก็เป็นฝ่ายเริ่มโจมตีทันที

ร่างกายของเขาสั่นไหวและชกไปด้านหน้า

อู๋เสวียนก็ยกแขนออกหมัดเช่นกัน

หลังจากตะโกนออกไป อู๋เสวียนก็ไม่ออมมือให้หลินมั่วอีก

เขาใช้พลังทั้งหมด

แสงจันทร์สีนวลส่องสว่าง

เงากำปั้นถูกส่งออกไปและเกิดแรงสั่นสะเทือน

เป็นเพราะยังไม่คุ้นเคยกับพลังของตัวเอง

เมื่อถูกปิดกั้น เขาก็มักจะช้าไปหนึ่งก้าว

และข้อผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ นี้ ทำให้อู๋เสวียนกังวลขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าหมัดของตัวเองชกไปที่ไหล่ของอีกฝ่าย เขาจึงทำได้เพียงพยายามชักหมัดของตัวเองกลับมา

แต่ก็ไม่ทัน

แรงมหาศาลกระแทกลงไป

หลินมั่วลอยออกไปทันที

ขณะที่เขากำลังจะชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ด้านหลัง

เขาก็ใช้มือเดียวยันไปที่ลำต้น

หลังจากยืนมั่นคงแล้ว

เขาใช้สองเท้าเหยียบไปที่ลำต้นและออกแรงถีบ จากนั้นก็พุ่งตัวเข้าไปโจมตีอู๋เสวียนอีกครั้งหนึ่ง

“ฮ่าๆๆ เจ้าห้า”

“ตอนนี้ฉันหนังทองแดงกระดูกเหล็ก อยากทำให้ฉันบาดเจ็บไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”

จากนั้นการต่อสู้ก็ดำเนินต่อไป