หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2245

ตามมาด้วยเสียงของหลินมั่วที่ตะโกนเสียงดังขึ้นมา

“เณรน้อยใช่วิชาลมหายใจเต่า และจุดไฟ!”

ตู้จี๋จึงใช้วิชาลมหายใจเต่าทันทีเพื่อกลั้นการหายใจ ในขณะเดียวกันก็ดึงตะบันไฟออกมาจากอกเสื้อของเขาหนึ่งอัน จากนั่นเขาก็ใช้ฝ่ามือดันมันขึ้น เปลวไฟเล็ก ๆ ที่แต่เดิมติดไฟริบหรี่ ทันใดนั้นก็ลุกเป็นไฟขึ้นมาทันที

ในตอนนั้นหลินมั่วก็ดึงเข็มเงินที่ฝั่งบนร่างกายของผู้ติดเชื้อออกมาทันที จากนั้นก็โยนมันเข้าไปในไฟที่กำลังลุกโชน ในขณะเดียวกันก็ทำการเคลื่อนย้ายพลังวิญญาณเพื่อเพิ่มประสาทสัมผัสทั้งห้าขึ้นให้ถึงขีดจำกัด

ในเวลานี้มีกลิ่นเหม็นคาวที่ฉุนเตะจมูกจาง ๆ ลอยเข้ามาในโพรงจมูกแวบหนึ่ง ด้านนอกห้องเมื่อได้เห็นการกระทำเช่นนี้ของหลินมั่ว ก็รู้สึกสับสนตงิด ๆ ยังไงไม่รู้ แต่ในใจก็อดไม่ได้ที่จะแอบกังวล

เพราะถึงยังไงเลือดที่กระจายออกมานี้ก็สามารถแพร่เชื้อให้ได้และในห้องทดลองแห่งนี้ก็เคยทำการทดลองกับสัตว์เล็กบางชนิดมาก่อนหน้านี้แล้ว ไม่มีข้อยกเว้นทุกตัวล้วนแต่ติดเชื้อ

“เจ้าหนูคนนี้คิดจะทำอะไรของเขากันแน่?”

ในเวลานี้กู่อู๋ซิวผู้มีนิสัยใจร้อนก็ถามออกมาด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว

“ไม่ต้องร้อนใจไป เขาทำแบบนี้จะต้องมีจุดประสงค์ของเขา พวกเรามารอฟังผลลัพธ์เงียบ ๆ กันเถอะ”

แม้ว่าจะพูดเช่นนี้แต่ในเวลานี้มือทั้งสองข้างของเนี่ยคงหมิงเริ่มสั่นขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว ในตอนนั้นเองในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าความไม่สบายใจเมื่อก่อนหน้านี้มาจากไหน ถ้าหากรู้ล่วงหน้าว่าจุดประสงค์ของหลินมั่วนั่นคืออะไร

ต่อให้เขาบอกว่าอะไรก็ตาม ตัวเองก็จะทำลายกระจกนิรภัยนี้ลงซะแต่ว่าตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว ตอนนี้ภายในห้องเต็มไปด้วยเลือดที่ฟุ้งกระจายออกมาจากร่างกายของผู้ที่ติดเชื้อแล้ว

หากยืนยันที่จะเปิดห้องทดลองออก และถ้าหากก๊าซนั้นพุ่งออกมา เช่นนั้นทั่วทั้งห้องทดลองจะได้รับผลกระทบทั้งหมด

สำหรับตอนนี้ทำได้เพียงต้องรออย่างเงียบ ๆ เท่านั้น ในขณะที่ระบบฟอกอากาศภายในห้องกำลังฟอกอากาศให้บริสุทธิ์อยู่

“เจ้าหนุ่มคนนี้ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่นะ”

ทางด้านหลินมั่วที่อยู่ภายในห้อง หลังจากที่เขาใช้จมูกสูดดมเข้าไปแล้ว หลินมั่วก็ส่ายหัวด้วยความผิดหวัง

จากนั้นเขาก็ดึงเข็มเงินออกอีกครั้งแล้วโยนเข้าไปในเปลวไฟและในขณะที่เข็มเงินบนร่างกายของผู้ติดเชื้อค่อย ๆ เหลือน้อยลงเรื่อย ๆ กลิ่นที่รุนแรงและฉุนจมูกที่อยู่ในห้องก็แรงขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน

โครงการที่วิจัยก็จะยิ่งคืบหน้าเร็วขึ้นเท่านั้น ในขณะที่ทุกคนยังคงดีใจอยู่นั้น หลินมั่วที่อยู่ภายในห้องอยู่ ๆ ก็มีเลือดสีดำไหลออกมาจากโพรงจมูกเป็นจำนวนมาก

หลังจากสะบัดหัวที่กำลังมึนงงแล้ว หลินมั่วรีบก็นำยาอายุวัฒนะที่ในตอนนั้นผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้มอบให้เขากลืนลงไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็เอายาอีกเม็ดมอบให้สามเณรน้อยกิน แต่หลินมั่วก็ไม่รู้ว่ายาอายุวัฒนะอันนี้จะสามารถช่วยชีวิตเขาได้หรือไม่

ในตอนนี้ก็มีแต่ต้องลองดูเท่านั้นเพียงแต่วินาทีต่อมาหลินมั่วก็รู้สึกว่าเกิดอาการใจสั่นและมีเลือดสีแดงเข้มพุ่งออกมาเต็มปาก จากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นเทาอย่างต่อเนื่องแต่เขาก็ฝืนพยุงร่างกายที่กำลังจะล้มลงเอาไว้และหลินมั่วก็เดินมาที่หน้ากระจก

“ยัง...ยังมี....พืชอีกชนิดหนึ่ง...ยังมีพืชอีกชนิดหนึ่ง ผม...ผมวิเคราะห์ออกมาไม่ได้...แต่...แต่...มะ...ไม่ใช่”

เขายังไม่ทันพูดจบจิตใต้สำนึกของเขาเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ อาการสั่นเทาของร่างกายก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนเลือดสีแดงเข้มก็ยังคงไหลออกมาจากปากและจมูกไม่หยุด ทำเอาผู้อาวุโสหลายคนที่เห็นภาพนี้กังวลใจอย่างมากเช่นกัน

เพราะว่านี่คืออาการก่อนติดเชื้อโรคของไวรัส “ซอมบี้” เมื่อเห็นท่าทางที่น่าเวทนาอย่างยิ่งของหลินมั่ว เสวี่ยเหลียนไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีกน้ำตาของเธอไหลออกมาเรียบร้อย