หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2485

หลินมั่วยกกาน้ำชาที่ใส่เหล้าหมักขึ้นมา

ก่อนจะรินให้ผู้อาวุโสไป๋ทันที

ส่วนน้ำชาในกาก็ถูกผู้อาวุโสไป๋เททิ้งไปนานแล้ส และถูกแทนที่ด้วยเหล้าหมักแทน

“ท่านอาจารย์ ตอนนี้ตระกูลไป๋มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ

ตอนที่ผมเข้ามาที่นี่ เห็นว่ามีองครักษ์ยืนอยู่ทุกที่เลย”

ผู้อาวุโสไป๋จิบเหล้าหมักก่อนจะโบกมือนิ่งๆ

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แค่ถูกหนูบ้าจับตาดูอยู่ก็เท่านั้น

ถึงแม้จะไม่อันตราย แต่ก็กวนใจไม่หยุดอยู่ดี”

ในเมื่อท่านอาจารย์ไม่อยากเล่ารายละเอียดให้เขาฟัง

หลินมั่วจึงไม่ถามต่อ

เขารินเหล้าลงถ้วยชาต่อไป

ผู้อาวุโสไป๋จึงเม้มปากอย่างดีใจ

“เหล้านี่ทำให้คนอุ่นได้จริงๆ

ดื่มไปไม่กี่แก้ว ความหนาวก็หายไปจนหมด

น่าเสียดายก็แต่เหล้าใช้เวลาหมักน้อยไปหน่อย จึงทำให้ขาดความเข้มข้น”

“ไม่เป็นไร ช่วงนี้ศิษย์มีเรื่องให้ทำมากมาย

แต่ถึงตอนนั้นจะตามหาเหล้าหมักร้อยปีมาให้ท่านอาจารย์เอง”

ผู้อาวุโสไป๋ถามอย่างจริงจัง

“ทำไม ช่วงนี้ออกไปข้างนอกอีกแล้วเหรอ”

หลินมั่วตอบ

“ทางพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้มอบหน้าที่ใหม่ให้ผม

ช่วงนี้ผมจึงต้องออกไปทำหน้าที่”

ระหว่างนั้น หลินมั่วก็ได้เล่าเรื่องที่ตัวเองจะได้เป็นผู้นำแห่งเมืองหนานเยว่และเหอเน่ยให้ผู้อาวุโสไป๋ฟัง

“เซวียนเหยียนหมิงอะไรนี่ถือว่าเป็นคนมองการณ์ไกล

อย่างที่เขาว่า ตอนนี้คุณต้องเริ่มวางแผนการสร้างอำนาจให้ตัวเอง

เขาสร้างเส้นทางในอนาคตให้คุณ”

หลังจากที่ครุ่นคิดไปสักพัก ผู้อาวุโสไป๋จึงวิเคราะห์เรื่องนี้ด้วยสีหน้าจริงจัง

“แต่ว่ามณฑลต้าฉู่ มีภูมิประเทศที่ไม่ดีนัก แถมผู้คนยังโหดเหี้ยม

โดยเฉพาะผู้ทรงอิทธิพลของที่นั่น

ถึงแม้จะถูกปกครองโดยพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีน แต่ส่วนใหญ่ก็มือถือสากปากถือสินกันทั้งนั้น

“คุณไปที่นั่นต้องระวังตัวไว้ให้ดี

ถ้าคุณอยากขึ้นปกครอง ผมแนะนำว่าให้คุณเข้าทางประชาชนคนธรรมดาเสียก่อน

ตั้งแต่ที่เห็นหน้าศิษย์รักของตัวเองครั้งแรก

ผู้อาวุโสไป๋ก็สังเกตได้ทันที

ตอนแรกเขาคิดว่าหลินมั่วมาหาตัวเองเพื่อบอกเรื่องกลุ้มใจ

แต่ถึงตอนนี้พวกเขาได้พูดธุระจนจบแล้ว

แต่ปราณที่อยู่ระหว่างคิ้วของหลินมั่วยังคงไม่จางหายไป

เพราะเหตุนี้ ผู้อาวุโสไป๋จึงเอ่ยปากถามเขา

ทางด้านของหลินมั่วที่จู่ๆ ก็ถูกผู้อาวุโสไป๋จับได้ เขาก็ชะงักไปชั่วขณะ

เขาหุบยิ้ม และเผยสีหน้าอ่านได้ยากออกมา

ในตอนนี้ จู่ๆ ผู้อาวุโสไป๋ก็รู้สึกโกรธขึ้นมา

“เหอะ เป็นอาจารย์เพียงหนึ่งวัน เปรียบดั่งเป็นพ่อชั่วชีวิต

อาจารย์อยู่ตรงหน้ามีเรื่องอะไรที่บอกไม่ได้งั้นเหรอ”

หลังจากที่ลังเลอยู่นานสองนาน

หลินมั่วก็ค่อยๆ เอ่ยปาก

“ความจริงผมไม่อยากดึงท่านอาจารย์ให้เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย

เห้อ แต่ก็ช่างเถอะ!”

“ท่านอาจารย์ วันนี้ผมไปเจอท่านอาจารย์กู่มา!”