หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2498

หลังจากที่ได้รับสมญานามทูตเจิ้นเยว่จากพันธมิตรศิลปะการต่อสู้แล้ว

หลินมั่วก็รู้สึกเกินความคาดหมายมากเลยทีเดียว

แม้ว่าทูตเจิ้นเยว่ทั้งห้าจะไม่ใช่ตำแหน่งที่แท้จริงของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

แต่กลับเป็นผู้มีอำนาจเด็ดขาด

และหลินมั่วเองก็เป็นครูฝึกสอนสนามซ้อมรับของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ด้วย ดำรงตำแหน่งผู้อาวุโสแล้วยังพ่วงตำแหน่งทูตไท่ซานทูตเจิ้นเยว่ทั้งห้าของมณฑลอีกด้วย

อำนาจของเขาในตอนนี้เทียบได้กับรองผู้บัญชาการพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

ถึงแม้ว่าจะได้เจอกับผู้นำพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ 108 ท่านของประเทศจีนก็สามารถที่จะตัดสินใจเองได้

ในเวลาเดียวกันก็ยังมีอำนาจสั่งโยกย้ายรวมไปถึงอำนาจในการลงโทษในระดับหนึ่ง

แต่ถ้าพูดในเรื่องอำนาจหน้าที่นั้นหลินมั่วในตอนนี้ได้ก้าวเข้าระดับสูงของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ไปข้างหนึ่งแล้ว

และในตอนนี้หลินมั่วก็เข้าใจความหมายของเซวียนเหยียนหมิง

“พ่อครับ แม่ครับหลายวันนี้ผมต้องไปต่างเมืองนะครับ!”

“ไปไหน?”

แม่ยายยังคงจำสัญญากงไห่ของหลินมั่วได้ขึ้นใจ

เมื่อตอนนี้ได้ยินว่าเขาจะออกไปข้างนอก

สีหน้าของฟังฮุ่ยก็ไม่พอใจทันที

หลินมั่วยิ้มอย่างไม่พอใจแล้วพูดออธิบายด้วยความอดทน

“แม่ครับวางใจได้ผมแค่จะไปที่มณฑลต้าฉวีเหลียน

เข้ารับตำแหน่งผู้นำมณฑลหนานเยว่รวมไปถึงมณฑลเหอเน่ย

มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

เพราะกลัวว่าแม่ยายจะเป็นกังวล

สำหรับเรื่องที่จัดการอยู่นั้นหลินมั่วก็อธิบายให้ฟังทุกอย่าง

เมื่อแม่ยายได้ยินเรื่องเหล่านี้สีหน้าก็ผ่อนคลายลง

และหลังจากที่รู้ว่าหลินมั่วได้เลื่อนตำแหน่ง

ฟังฮุ่ยก็ดีใจมากอย่างไรมากอย่างไรเสียยิ่งตำแหน่งลูกเขยตัวเองสูงขึ้นเท่าไร ตระกูลพวกเขาก็จะยิ่งเป็นหน้าเป็นตามากเท่านั้น

“แล้วก็อีกหนึ่งเดือนก็จะข้ามปีใหม่แล้ว”

“หลังจากที่จัดการธุระเสร็จเรียบร้อยก็รีบกลับมาซะ

ถึงตอนนั้นจะมากินอาหารค่ำในวันส่งท้ายปีใหม่ไม่ทัน”

เมื่อหลินมั่วได้ยินคำสั่งของแม่ยายก็ย่อมเห็นด้วยอย่างเชื่อฟัง

หลังจากที่ถูจมูกแล้วเขาก็ตอบกลับ

“แม่ครับ วางใจเถอะแค่มอบหมายงานก็เท่านั้น

เพียงแค่ใช้เวลาเดินทางนานหน่อยก็เท่านั้น”

“เดินทางไกลต้องระวังความปลอดภัยด้วยจำไว้ต้องรีบกลับมานะ”

แม่ยายเหมือนจะกังวลว่าหลินมั่วจะลืมจึงได้เน้นย้ำเป็นพิเศษ

หลินมั่วพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีกแล้วปลอบใจแม่ยาย

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว

“ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย? ทางฝั่งนั้นวุ่นวายมาตั้งหลายปีแล้ว

กับอีกแค่สิบถึงสิบห้าวันเอง”

หลินมั่วพยักหน้าแล้วหันกลับไปนั่งลงที่ข้างเตียง

“ไม่มีหนทางโต้กลับเพราะเวลานั้นกระชั้นชิด

ท่านอาจารย์ได้เคยบอกกับผมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว

การแข่งขันครั้งนี้เป็นเพียงแค่ตารางการแข่งขันแรก ต่อไปอาจมีการแข่งขันใหญ่เกิดขึ้นอีก”

“และผมไม่เพียงแต่ต้องไปจัดการทั้งสองมณฑล แต่ยังต้องรับศึกสัญญากงไห่กับตระกูลเซี่ยอีกด้วย

หากไม่สามารถจัดการทั้งสองเรื่องนี้ได้ทันเวลา เกรงว่าจะกลับมาไม่ทันการแข่งขันต่อไป”

“อีกอย่างผู้อาวุโสเซวียนเหยียนหมิงแห่งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ก็อยากให้ผมเติบโตเร็วขึ้นอีก

ภายในเวลาอันจำกัดนี้ต้องสะสมพลังของตัวเองไว้”

เมื่อฟังถึงตรงนี้

สวี่ปั้นซย่าก็พยักหน้าแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก

จากนั้นก็จัดการของที่อยู่ในมือต่อ

เพียงแต่หลังจากรอเธอเก็บกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยก็หยิบออกมาอีกหนึ่งใบ

ด้วยความสงสัยทันใดนั้นหลินมั่วก็เอ่ยถาม

“ที่รัก คุณต้องเดินทางด้วยเหมือนกันเหรอ?”