หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2579

ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง ถนนที่ขรุขระอยู่แล้วในตอนนี้ก็ยังถูกเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงสดอีกด้วย

ศพหลายสิบร่างกระจัดกระจายไปทั่ว

“พวกแกมาจากกองกำลังของฝ่ายไหน ?”

หลินมั่วแบกกระบี่ไท่อา เอ่ยถามด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น

แต่ตรงหน้าของเขา มีคนสามคนคุกเข่าลงใส่ศัตรูที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วยน้ำมือของหลินมั่ว

ได้ยินคำถามของเขา

ชายที่อยู่ตรงกลางก็พ่นเสมหะออกมาเป็นเลือด

“ถุยเถอะ ถึงกูตายไป กูก็ไม่ยอมพูดชื่อออกมาหรอก”

“มีอุดมการณ์แน่วแน่มาก”

พูดจบ หลินมั่วก็เหวี่ยงกระบี่ไท่อาในมือของเขา

เห็นแสงสว่างวาบ หัวก็หลุดไปอยู่บนพื้น

หลังจัดการคนแรก เขาก็มองไปยังคนที่อยู่ทางด้านซ้ายมือ

“บอกมา !”

“ฉัน…”

“ขอโทษนะ แกตอบช้าไปหน่อย”

หลินมั่วยกมือขวาขึ้น จัดการคนตรงหน้าเพิ่มอีกคนทันที

ตอนนี้เหลืออยู่เพียงหนึ่งคน ที่ตกใจกลัวจนเป้ากางเกงเปียก

มองดูใบหน้าที่เปื้อนเลือด และรู้สึกว่าไม่ต่างอะไรกับปีศาจที่ออกมาจากนรก

ในตอนที่หลินมั่วหันไปหาเขา

ลูกกระจ้อกคนนี้ก็พูดออกมาไม่รอให้เขาพูดเลยด้วยซ้ำ

“ฉัน ฉันจะบอกเอง

ตระกูลข่งส่งมา พวกเขาบอกว่าคุณทำให้คุณชายข่งอู่บาดเจ็บ

ก็เลยให้เราวางระเบิดระหว่างทางไปกู่เน่ยของคุณล่วงหน้า”

เห็นว่าคนคนนี้รู้จักเอาตัวรอด หลินมั่วก็พยักๆ หน้าด้วยความพึงพอใจและถามคำถามต่อ

“รู้แผนการเดินทางของฉันได้ยังไง ?”

“ผมไม่รู้รายละเอียดแน่ชัด เหมือนว่าจะมีคนบอกแผนการเดินทางของคุณให้ตระกูลข่งรู้

แต่ที่เมืองพานหยาง ตระกูลข่งของเราก็มีหูมีตารอบอยู่แล้ว

เรารู้เรื่องทันทีที่คุณเดินทางออกมา”

“ไม่เลวเลย นายเอาตัวรอดได้ดีมาก ฉันจะจัดการให้เร็วหน่อยละกัน”

พูดจบ ดาบยาวถูกหุ้มไว้ในฝัก ส่วนศัตรูที่อยู่ตรงหน้าหลินโม่ก็ค่อยๆ ล้มลงกับพื้นด้วยดวงตาที่งุนงงและขุ่นเคืองบนใบหน้าของเขา

“เหอเน่ยแห่งตระกูลข่งสินะ ฉันจำชื่อนายไว้แล้ว”

เดิมทีนี่เป็นคำพูดที่ทรงพลังมาก

น่าจะเดินไปถึงที่นั่นได้ภายในเวลาประมาณสองหรือสามวัน

แต่ถ้ากลับไป จะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์

หลินมั่วมองดูพระอาทิตย์ที่เพิ่งขึ้น สูดหายใจเข้าไปเต็มปอด แล้วเดินเท้ามุ่งหน้าไปยังเมืองกู่เน่ย

แต่เขาไม่ได้รีบร้อน

กองกำลังหลายฝ่ายทำให้วุ่นวายไปหมดเลย

“คุณอา นายบอกว่าหลินมั่วจะกลับมาไม่ใช่เหรอ ?

นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ไม่มีข่าวคราวอะไรเลยสักนิด”

ในเวลานี้จ้าวจื่อเยียนรู้สึกกังวลและสับสน

จ้าวหยูที่อยู่ตรงข้ามก็ขมวดคิ้วแน่นเช่นกัน

ไม่ได้มีเหตุผลเลย เขาคิดว่าตนอ่านใจคนได้แม่นยำมาก

พิจารณาจากข้อมูลที่จำกัด ในเมื่อคนคนนี้มาถึงต้าฉวี ก็ต้องมีจุดประสงค์อยู่แล้ว

จ้าวซื่อเชิญมาหลายครั้ง หลินมั่วจะต้องตอบรับอย่างแน่นอน

ในตอนที่จ้าวหยูยังอยู่ในความเงียบ

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าอย่างรวดเร็วอยู่นอกประตู

“คุณหนู คุณหนูครับ ได้ข่าวคราวมาแล้วครับ !”