หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2580

“รายงานคุณหนู คนที่เราส่งไป ทำการค้นหาตลอดทาง

พบร่องรอยของการระเบิดครั้งใหญ่โดยรอบหุบเขา”

“เพียงแต่นอกจากศพที่ถูกหมาป่าแทะเล็มหลายสิบศพกับรถออฟโรดที่ถูกระเบิด

ก็ไม่เจออย่างอื่นอีกเลย”

“ส่วนคนที่คุณหนูต้องการให้หา เราก็ยังหาไม่เจอครับ

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ให้ข้อมูลของเราพานหยางก็ไม่มีข่าวเกี่ยวกับหลินมั่วเลย”

พูดจนถึงตอนท้าย เสียงของคนรับใช้ก็เบาลงเรื่อยๆ

จ้าวจื่อเยียนได้ยินข่าวคราวนี้ คิ้วก็ขมวดแน่นกว่าเดิม

จากคำอธิบายของลูกน้อง หลินมั่วคนนี้มีแนวโน้มสูงมากที่จะตกอยู่ในอันตราย

ที่สำคัญที่สุดก็คือ อาการป่วยของคุณปู่จะยื้อต่อไปอีกไม่ได้แล้ว

หลังจากที่จ้าวหยูครุ่นคิดได้สักพัก ก็พูดออกมาอย่างกะทันหัน

“คุณหนู อย่าเพิ่งรีบร้อนก่อนนะครับ”

“จากข่าวที่พวกเขารายงาน หลินมั่วคงถูกซุ่มโจมตีแล้ว

แต่ไม่ว่าจากกองกำหลังไหน ถ้าพวกเขาทำสำเร็จ

ข่าวการตายของหลินมั่วก็ต้องแพร่งพรายออกไปไม่มากก็น้อยแล้ว”

“แต่ตอนนี้ผ่านมาสองสามวันแล้ว ไม่มีข่าวจากโลกภายนอกเลย

เป็นไปได้สูงว่าหลินมั่วคนนั้นยังไม่ตาย เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน”

ถูกจ้าวหยูปลอบโยนแบบนี้

สภาพอารมณ์ของจ้าวจื่อเยียนถึงได้ดีขึ้นบ้าง แต่เธอยังคงกังวลเหมือนเป็นมดในกระทะที่ถูกเผาไฟ

อีกด้าน ในขณะเดียวกัน

ณ เมืองพานหยาง อินเทียนเป้าได้รับข่าวว่าหลินมั่วถูกซุ่มโจมตีด้วยเหมือนกัน

“แล้วจากที่นายว่ามา หลินมั่วมันตายรึยัง ?”

“เป็นไปได้สูงมากครับ ! หลินมั่วในวันนี้น่าจะกลายเป็นมูลของหมาป่าไปแล้ว”

“แม่ง กูยังอยากรอดูหลินมั่วมีปัญหากับเมืองต้าฉวีอยู่เลย

แบบนี้ความพยายามของกูก็สูญเปล่าหมดสิ”

“ไอ้สวะ หลินมั่ว แกมันเป็นสวะ ! กูอุตส่าห์หวัววว่ามึงช่วยชี้ทางสว่างสู่การเป็นอมตะ ”

อาโก้วที่รายงานข่าวก็สงสัยมากเช่นกัน

ว่าทำไมลูกพี่อินถึงได้ตอบสนองกับการตายของหลินมั่วมากขนาดนี้

ว่ากันตามเหตุผลแล้ว คนคนนี้ตายไปก็เป็นสิ่งที่ลูกพี่ของเขาปรารถนานไม่ใช่เหรอ ?

หลังจากที่ระบายออกมาเป็นเวลานาน ในที่สุดอินเทียนเป้าก็ค่อยๆ สงบลง

“อื้ม ถึงตอนนี้ถ้าหิวก็มาหาตาอีกได้นะ”

ชายแก่พูดพลางเหวี่ยงข้อมือเพื่อตวัดแส้

ด้านหน้าเกวียน ควายตัวใหญ่ส่งเสียงร้อง ‘มอ’ แกว่งๆ หางแล้วลากเกวียนผักออกไป

ผู้พูดไม่มีเจตนา แต่ผู้ฟังมีเจตนา

หลินมั่วที่ยังอยู่ที่เดิมหน้าแดงอย่างอดไม่ได้

ตนนอนกับคุณตา กินกับคุณตา สวมเสื้อผ้าชุดใหม่ที่มีเพียงตัวเดียวของคุณตา

นึกถึงสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไป มันก็ไม่น่าเชื่อถือจริงๆ

“รอก่อนเถอะครับคุณตา อย่าดูถูกกันสิ

หลินมั่วคนนี้ก็เป็นถึงทูตเจิ้นเยว่เลยนะ”

หลังจากที่พูดปลอบตัวเองหนึ่งประโยค

หลินมั่วก็เดินไปที่เมืองกู่เน่ย

ไม่พูดไม่ได้เลย

สำหรับหลินมั่ว เมืองกู่เน่ยถือได้ว่าเป็นเมืองที่ได้รับการอนุรักษ์และมีเสน่ห์แบบโบราณไว้อย่างสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาในชีวิต

กำแพงเมืองหินสูงกว่าสิบฟุต แม้จะผ่านลมผ่านฝนมาหลายร้อยหลายพันครั้งแต่กลับแข็งแกร่งดังเดิม