หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2583

หรืออาจจะเป็นเพราะท่าทีของหลินมั่ว

ตอนที่อารมณ์ของจ้าวจื่อเยียนเริ่มสงบลงไม่น้อย

เธอโค้งตัวเล็กน้อย พร้อมด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น

“หมอเทวดาหลิน เชิญด้านในค่ะ”

หลังจากทั้งสองคนเดินเข้าไปในลานบ้านแล้ว

จ้าวหยูยืนอยู่ที่เดิมทำเสียงฮึดฮัดเย็นชาเล็กน้อย

“ให้เวลาพวกนายหนึ่งวัน ออกไปจากเมืองกู่เน่ยซะ

ไม่อย่างนั้น ฉันจะช่วยพวกนายเอง”

พอสิ้นเสียง จิตสังหารรายล้อมรอบตัว

ยามทั้งสองคนได้แต่ขานรับตัวสั่นหงึกๆ

หลังจากสบตากัน ทั้งสองคนรีบวิ่งออกไปอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา

ช่วยไม่ได้ ใครสั่งให้พวกเขาเตะชามข้าวเหล็กของตัวเองทิ้ง

จากนั้นมองย้อนไปที่หลินมั่ว

หลังจากเดินตามจ้าวจื่อเยียนไปตามโถงทางเดินที่สลับซับซ้อน ในที่สุดจึงถึงปลายทางโถงทางเดิน

“คุณปู่ หลินมั่วหมอเทวดาประเทศจีนมาแล้วค่ะ”

หลังจากจ้าวจื่อเยียนเคาะประตู

เสียงจากภายในห้องดังเข้ามา

“เข้ามา!”

หลังจากประตูห้องเปิดออก พลังอำมหิตลอยมาปะทะหน้าทันที

ภายในห้อง ชายชราแววตาเฉียบคนผู้หนึ่ง นั่งอยู่บนรถเข็นด้วยท่าทีสง่างาม

แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแสดงออกอย่างผิวเผินเท่านั้น

หลินมั่วมองปราดเดียว ก็รู้อยู่แก่ใจ

โรคของท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลจ้าวผู้นี้แทบจะหมดหนทางเยียวยาแล้ว คาดว่าคงอยู่ได้อีกไม่นาน

หลังจากเดินเข้าประตู หลินมั่วกำหมัดทักทายแบบเป้าฉวียน

“ผมหลินมั่วสวัสดีท่านจ้าวครับ!”

ตอนที่สบตากับเขา คนหลังจู่ๆ เบิกตาโตคู่นั้นทันที

“เชอะ พ่อหนุ่ม นายกล้าแอบอ้างชื่อของหมอเทวดา หลอกหลานสาวของฉัน มีจิตสำนึกบ้างไหม”

หลินมั่วคิดไม่ถึงจริงๆ เพิ่งเจอหน้า อีกฝ่ายกลับต่อว่าเช่นนี้

พอสิ้นเสียงของท่านจ้าว จู่ๆ มีร่างเงาคนผู้หนึ่งพุ่งออกจากมุมห้องทันที

ไม่พูดพร่ำทำเพลง พอมาถึงก็ยกมือตบไปที่หน้าอกของหลินมั่วโดยตรง

เนื่องจากไม่ทันได้ตั้งตัว หลินมั่วจึงไม่มีเวลาชักดาบออกมา

จ้าวหนานเยว่หัวเราะพลางลูบหนวดเคราขาวเทาของเขา แล้วอธิบาย

“ฮ่าๆๆ คุณหลินอย่าถือสา

เนี่ยคงหมิงกับเซวียนเหยียนหมิงตาแก่สองคนนั้นปิดข่าวของคุณเงียบเกินไป

บวกกับความสัมพันธ์ระหว่างสองดินแดนก็ไม่ค่อยเป็นมิตรกัน ดังนั้นฐานะของคุณจึงไม่มีใครรู้มากนัก!”

ท่านจ้าวพูดจาอ้อมค้อมอย่างชัดเจน

ต้าฉวีกับประเทศจีนไม่ค่อยเป็นมิตรกันเท่าไร กำลังและอิทธิพลในท้องถิ่นมองพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เป็นศัตรูโดยสิ้นเชิง

ไม่ว่าอย่างไรใครบ้างไม่อยากเป็นหัวหน้า ใครบ้างไม่อยากเป็นพระราชา

และการมีอยู่ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้คืออุปสรรคใหญ่ที่ขัดขวางความทะเยอทะยานของพวกเขา

เมื่อมองเป็นศัตรูเป็นผลทำให้ต้าฉวีโดนกำจัดข้อมูลเกี่ยวกับประเทศจีน

หลินมั่วหลังจากฟังคำอธิบายของท่านจ้าวแล้ว จึงจับช่องโหว่ได้ทันที

“ในเมือเป็นเช่นนี้ ท่านจ้าวรู้ตัวตนของผมได้ยังไงครับ”

“ฮ่าๆๆ ต้องขอบใจไป๋หลิงเฟิงอาจารย์ของคุณ

ก่อนหน้านี้พวกเราติดต่อกันประจำ เกี่ยวกับความสำเร็จของคุณ เขาพูดอวดผมมานานมาก”

พอได้ยินคำนี้ หลินมั่วจึงแปลกใจอยู่บ้าง

“ท่านจ้าว รู้จักอาจารย์ของผม”