หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2584

“ไม่ใช่ ตอนเป็นหนุ่ม อาจารย์ของคุณกับอาจารย์อาของคุณทั้งสองคน มีจิตใจที่ฮึกเหิมมาก

ยอดฝีมือรุ่นเดียวกันทั่วประเทศจีน ต่างพ่ายแพ้ให้พวกเขาสองพี่น้อง”

“แต่พอมองมาที่ผม ฮิๆ...”

พอพูดถึงตรงนี้ จ้าวหนานเยว่ไอเล็กน้อย จากนั้นจึงพูดต่อ

“อาจารย์ของคุณถึงแม้จะแข็งแกร่ง แต่พอต่อสู้กับผมยังคงแพ้ให้ผมครึ่งกระบวนท่า!”

หลังจากเขาพูดจบแล้ว

หลินมั่วเหลือบตามองจ้าวจื่อเยียนเล็กน้อย เมื่อเห็นคนหลังเบะปากยิ้ม ทำท่าจะพูดแต่ก็หยุด

เขาจึงรู้ว่า ท่านจ้าวหนานเยว่มีน้ำหนักในการพูด

แน่นอนว่าหลินมั่วไม่คิดอยากยั่วยุท้าทาย จึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“ดังนั้นท่านจ้าว การกระทำเมื่อครู่ แค่อยากบีบให้ผมใช้วิชามวยเท้าตระกูลไป๋ยืนยันตัวตน”

“ถูกแล้ว ไม่ว่าอย่างไรพวกเราเพิ่งเจอกันครั้งแรก

ระวังตัวไว้ก่อนจะดีกว่า”

พอฟังจบแล้ว หลินมั่วจึงเข้าใจแล้วทำไมก่อนหน้านั้นท่านสามวังถึงเน้นย้ำ ถึงนิสัยของท่านผู้เฒ่าตระกูลจ้าว

ด้วยความที่เป็นคนระมัดระวังตัว จึงไม่ใช่ปัญหาที่ตระกูลจ้าวสามารถยืนหยัดอยู่ในต้าฉวีได้นานนับสิบปี

แน่นอนเงื่อนไขคือท่านจ้าว ไม่ได้ป่วยเป็นโรคร้าย

หลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย ท่านผู้เฒ่าจึงสั่งคนใช้เตรียมจัดงานเลี้ยงตอนเย็น เพื่อต้อนรับหลินมั่ว

เวลานี้ที่เรือนด้านหลัง

หัวหน้าพ่อบ้าน เข้ามาหาคุณท่านรองจ้าวเจี้ยนผิงและคุณท่านสามจ้าวอันคังด้วยความโกรธเดือดดาล

และหลังจากที่เขารายงานเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

ทั้งสองคนไม่ได้ตอบสนองอะไรมากมาย และยังคงจ้องกระดานหมากรุกตรงหน้าอย่างตั้งใจ

ผ่านไปนานพักหนึ่ง ท่านรองจ้าวจึงปล่อยเม็ดหมากดำในมืออย่างผ่อนคลาย

“ก่อนหน้านี้ เด็กสาวคนนั้นบ่นพูดตลอด ว่าจะเชิญคนมารักษาพ่อของพวกเราไม่ใช่เหรอ”

“หรือว่าที่เชิญมาก็คือไอ้เด็กหนุ่มคนนี้”

คุณท่านสามจ้าวอันคังที่อยู่ตรงข้าม เวลานี้ขมวดคิ้วแน่น

แน่นอนว่าความสนใจของเขาตอนนี้ยังอยู่ที่กระดานหมากรุกโดยสิ้นเชิง

สำหรับเรื่องราวที่คุณท่านรองเล่ามาทั้งหมด เขากลับไม่สนใจเท่าไร

“ใครจะไปรู้ อาจจะเป็นแค่เด็กกะโหลกกะลาเท่านั้น

นายจะกังวลอะไร”

“ไหนบอกว่าฝั่งตระกูลข่งเจอหมอผีกำลังจะมาแล้วไม่ใช่เหรอ

ถึงตอนนั้น พวกเราค่อยเข้าไปแนะนำก็พอ

พอพูดออกไป

หัวหน้าพ่อบ้านสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

ในอดีตเขาอาศัยหัวหน้าพ่อบ้านทำเรื่องไม่ดีมากมาย ผิดใจใครหลายคน

แต่วันนี้กลับแบ่งแยกชนชั้นวรรณะ เขาจะสามารถแก้แค้นคนพวกนี้ตัวคนเดียวได้อย่างไร

ไม่ว่าอย่างไรต้าฉวีไม่ได้ปลอดภัยขนาดนั้น

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาจึงลนลานขึ้นมาทันที

“คุณท่านสาม คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ”

“ผมโลภในเงินพวกนั้นมากมาย ส่วนใหญ่เป็นเพราะแสดงความกตัญญูกับพวกคุณ

ต่อให้ผมไม่มีผลงานก็ยังได้ออกแรงนะครับ

คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้”

จนกระทั่งเขาพูดจบ จ้าวเจี้ยนผิงลุกขึ้นพรวด จากนั้นเผยรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า

“นายพูดแบบนี้เตือนฉันได้พอดี

นายรู้เรื่องมากเกินไปแล้ว ถ้าปล่อยนายออกไปแบบนี้ พวกเราจะไม่สบายใจ”

เมื่อพูดออกไป หัวหน้าพ่อบ้านเพิ่งจะสบายใจกลับต้องเปลี่ยนสีหน้าทันที