หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 270

สวี่ตงเสวี่ยอ้าปากค้าง จากนั้นไม่นานก็พูดออกมาด้วยความโกรธ “หลินมั่ว แกหมายความว่ายังไง? นี่แกกำลังพยายามคิดบัญชีกับพวกเรางั้นเหรอ?”

“ได้ ถ้าแกอยากคิดบัญชี งั้นฉันก็จะคิดบัญชีให้แกเข้าใจชัดเจน”

“แกอยู่บ้านพวกเรามาสามปี นี่นับเป็นเงินเท่าไหร่?”

“แกถ่วงเวลาพี่สาวฉันมาสามปี นี่อีกนับเป็นเงินเท่าไหร่?”

“แกทำให้ครอบครัวเราเสียชื่อเสียง ยังนับเป็นเงินอีกเท่าไหร่?”

หลินมั่วพูดเสียงเรียบ “สวี่ตงเสวี่ย ถ้าเธออยากคิดบัญชีจริงๆ ฉันสามารถหานักบัญชีมาช่วยเธอคิดให้ชัดเจนได้นะ”

“ควรให้เธอกี่บาท ฉันจะได้ให้เธอ!”

“แต่ฉันก็พูดหยาบคายไปก่อนหน้านี้”

“เงินพวกนี้ถ้าคิดออกมาชัดเจนแล้ว งั้นเรื่องกำไลหยกนั้นฉันก็จะไม่นับมันแล้วกัน”

“สามร้อยล้านนี้ ฉันจะเอาคืนให้ทั้งหมด แล้วเรื่องกำไลหยกพวกเธอไปจัดการกันเอาเอง เป็นไง?”

สวี่ตงเสวี่ยตกตะลึง

เรื่องของกำไลหยก ตระกูลจ้าวต้องการจะให้รับผิดชอบจริงๆ เธอต้องจบเห่แน่ๆ

หลังจากเงียบไปนาน จู่ๆ สวี่ตงเสวี่ยก็พูดว่า “แกพูดถึงเรื่องในอดีตทำไม?”

“ทำไม พวกเราดีไม่พอสำหรับแกเหรอ?”

“งานนี้ของแก ก็เป็นสามีฉันที่ช่วยจัดการให้แก”

หลินมั่วหมดคำจะพูด “งานนี้ของฉัน มันเกี่ยวอะไรกับพวกเธอ?”

ฟังฮุ่ยรีบพูด “หลินมั่ว แก...แกทำไมถึงพูดแบบนี้?”

“งานของนี้ของแก เป็นเพราะเสี่ยวหวงดูแลเรื่องความสัมพันธ์ ไม่ง่ายเลยที่จะจัดการออกมาได้”

“แกคิดดูสิ แกจากที่เป็นคนทำความสะอาดห้องน้ำ จู่ๆ ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นหัวหน้าแผนกที่นี่ จะไม่เป็นไรได้ยังไง?”

สวี่ตงเสวี่ยเกรี้ยวกราดเหมือนกับหญิงบ้าขาดสติทันที “ฉันเพิ่งพูด ฉันเพิ่งพูด มันน่ะเป็นไอ้คนไร้ยางอายไม่รู้จักบุญคุณคน!”

“พวกเราดีกับมันไปขนาดไหน มันก็ไม่เคยเห็นค่าเลย”

“ช่างมันเถอะ งานนี้พวกเราไม่ให้แกทำแล้ว!”

“ออกไปให้พ้นหน้าฉัน กลับไปทำความสะอาดห้องน้ำไป!”

“แกไม่มีสิทธิ์ที่จะมานั่งในห้องทำงานแบบนี้!”

“ไม่รู้จักตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองแบบนี้ จะไปเข้าใจอะไร แม้แต่วิชาชีพก็ยังเรียนไม่จบ คิดจริงๆ เหรอว่าตัวเองเป็นคนใหญ่คนโตแล้ว?”

“ยังนั่งอยู่ในห้องทำงาน ยังเป็นหัวหน้าแผนก?”

“ฉันรำคาญ!”

“ชีวิตนี้ของแกก็เป็นคนทำความสะอาดห้องน้ำไปตลอดชีวิต!”

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนเป็นสีหน้าเย็นชา “สวี่ตงเสวี่ย เธออย่ามากเกินไป!”

ในเวลานี้เอง รองคณบดีฟังชิ่งผู้ที่ช่วยให้หลินมั่วย้ายตำแหน่งมาที่นี่ก็มาถึงพอดี

เมื่อได้ยินคำนั้น ฟังชิ่งก็ตกใจจนตัวสั่น

นังนี่มาจากไหน นึกไม่ถึงเลยว่าจะมาบอกว่าฉันโกหก?

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ไม่ได้คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น

คณบดีจ้องเขม็ง “เงียบปาก!”

“ระวังคำพูดของคุณด้วย!”

“หัวหน้าแผนกหลินเป็นหมอเทวดาของโรงพยาบาลเรา มีคุณสมบัติครบถ้วนในการดำรงตำแหน่งหัวหน้าแผนก!”

“พวกคุณกล่าวหาหมอในโรงพยาบาลของเรา ผมมีสิทธิ์ที่จะดำเนินการทางกฎหมายกับพวกคุณ”

สวี่ตงเสวี่ยทั้งสามคนตกตะลึง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?

คนล้างห้องน้ำคนหนึ่งกลายมาเป็นหมอเทวดาของโรงพยาบาลพวกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?

อาจเป็นเพราะกลัวจะเสียหน้า จึงจงใจพูดแบบนี้?

สวี่ตงเสวี่ยรีบพูด “ที่ฉันพูดเป็นความจริงนะ”

“ท่านคณบดี เขาไม่รู้อะไรเลยจริงๆ!”

“พวกเราส่งเงินไปให้รองคณบดีฟังชิ่ง จึงได้จัดการให้เขามาอยู่ที่นี่!”