หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4391

การรวมตัวกันของปรมาจารย์นับร้อย

ย่อมมีบางคนที่รู้สึกไม่พอใจต่ออันตรายจากไห่หลางหวัง ซึ่งเป็นเพียงปรมาจารย์ระดับกลางเท่านั้น

“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าสมัยนี้ยังมีคนที่ไม่กลัวตายอยู่จริง!”

“เเน่จริงก็ฆ่าตัวตายให้ดูหน่อยสิ”

เเต่หลังจากที่คนผู้นั้นพูดจบ ก็รู้สึกได้ถึงคมมีดนับไม่ถ้วนที่เล็งมาที่เขา

ทันใดนั้น ชายผู้นั้นก็ถึงกับเหงื่อตกด้วยความตกใจ

“ไอ้โง่ แกมองไม่ออกหรือไง ไห่หลางหวังตรงหน้าเป็นเเค่ร่างแยกเท่านั้น”

“ถ้าเขาตายจริง พวกเราจะไปขอเคล็ดลับการปลูกถ่ายจากเขาได้ไง”

ปรมาจารย์มากมายขนาดนี้ เเน่นอนว่ามีหลายคนที่จับตาไห่หลางหวังตั้งเเต่เเรก

เเต่ในช่วงยี่สิบปีมานี้ ไม่มีใครหาร่างเเยกของเขาเจอเลย

ยายเฒ่ายมบาลดูเหมือนจะหมดความอดทนเเล้ว

ไม้เท้าของนางเคาะลงบนพื้น

มีดสั้นในมือของไห่หลางหวังก็แหลกเป็นผุยผงทันที

“ข้าไม่ชอบให้ใครมาขู่!”

ไห่หลางหวังอาศัยร่างเเยกมาเป็นข้ออ้าง เดิมทีก็อยากโต้ตอบกลับไป

อย่างไรก็ตามเมื่อสบตากับยายเฒ่ายมบาล

ขนทั่วร่างพลันลุกชันขึ้นทันที

ความรู้สึกนั้นราวกับว่ามีคนมองทะลุจิตวิญญาณเข้าไป

ไห่หลางหวังที่เหงื่อเเตกพลั่กไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้เเต่บอกว่าเป็นความเข้าใจผิด

“ฉันไม่อยากฟังเเกเห่า!”

ยายเฒ่ายมบาลเอ่ยเตือนเสียงเย็นชา

“หากข้าจับตัวเด็กสาวผู้นี้ได้เเล้วเเกกล้าบิดพริ้วสัญญา ข้าจะตามล่าเเกไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว!”

ใครก็ตามที่รู้เรื่องราวในอดีตของยายเฒ่าผู้นี้ ย่อมรู้ว่าคำพูดของเธอย่อมไม่ใช่เเค่คำขู่ธรรมดาๆ

เพราะเมื่อหลายปีก่อน ยายเฒ่ายมบาลเคยตามล่าศัตรูของเธอไปครึ่งค่อนโลก

เเม้ว่าอีกฝ่ายจะหนีเข้าไปในองค์กรที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโลกอย่างสำนักเซนต์เทมเปิลเเล้ว ก็ยังไม่รอดพ้นจากชะตากรรมอันน่าอนาถ

นี่เป็นหนึ่งในวีรกรรมสำคัญที่ทำให้ยายเฒ่ายมบาลมีชื่อเสียงโด่งดัง

ไห่หลางหวังไม่กล้าที่จะลองดีกับยายเฒ่าผู้นี้