หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4747

“เฉินผิง อย่าไปยุ่งด้วยเลย” เหล่าซุนจ่างวิงวอน “คนพวกนี้มาจากสมาพันธ์ผนึกมาร ถ้าเป็นศัตรูกับพวกมัน-”

เหล่าซุนจ่างเป็นกังวล ท้ายที่สุดแล้วสมาพันธ์ผนึกมารเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรนิรันดร์ ใครก็ตามที่ขวางทางพวกเขาจะต้องพบชะตากรรมเลวร้าย

“เหล่าซุนจ่าง ไม่ต้องกังวล” เฉินผิงปลอบใจ “ที่ผมกลับมาครั้งนี้ก็เพื่อกำจัดสมาพันธ์ผนึกมาร”

“เจ้าคนโอหัง-”

ผู้บำเพ็ญเพียรชุดสีเทากำลังจะสบถ แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เสวียนปิงก็เดาะลิ้น เพียงหายใจออกเบาๆ คลื่นกระแทกก็พุ่งออกมาจากปากของเสวียนปิง

ผู้บำเพ็ญเพียรชุดเทาไม่ทันใด้ตอบสนอง ก่อนที่ร่างของเขาจะระเบิดเป็นเศษเนื้อ

เฉินผิงโบกมือสร้างโล่เพื่อปกป้องชาวบ้านจากซากเละๆ ทั้งหมู่บ้านตกอยู่ในความเงียบงัน ไม่มีใครคาดคิดว่าสหายของเฉินผิงจะทรงพลังขนาดนี้

ผู้บำเพ็ญเพียรที่เหลือทั้งสามคนหวาดกลัวสุดขีด ขาของพวกเขาสั่นขณะหันหลังหนี แต่ยังไม่ทันได้เดินไกลเกินสองก้าว ร่างของพวกเขาก็ลุกไหม้เป็นเถ้าถ่านทันที

เพียงเท่านั้น คนของสมาพันธ์ผนึกมารทั้งสี่ก็ตายเรียบ

แต่ชาวบ้านไม่เห็นด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนโจมตีพวกเขา

“เฉินผิง... คนที่พี่พามาด้วยคือใครกันแน่” จู้จือถามด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนลงมือ แต่คนๆ นั้นจะต้องมีพลังมหาศาลอย่างน่าเหลือเชื่อ

“ทุกคนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้า” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มน้อยๆ

“ขั้นมหายานระดับเก้าเหรอ” จู้จือดูงุนงง “นั่นมันระดับบำเพ็ญเพียรขั้นไหน”

ชาวบ้านคนอื่นๆ ก็สับสนเช่นกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าขั้นมหายานระดับเก้าหมายความว่าอย่างไร เหมือนกับเด็กจากหมู่บ้านกันดารที่ไม่เข้าใจว่าเงินหนึ่งพันล้านมากแค่ไหน สำหรับพวกเขา แม้แต่เงินหนึ่งหมื่นก็ยังเป็นจำนวนที่มากเกินเอื้อมถึง

“จะอธิบายให้เข้าใจยังไงดี...” เฉินผิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง “เอาล่ะ งั้นขอถาม นายคิดว่าสมาพันธ์ผนึกมารแข็งแกร่งไหม”

“ไม่ต้องกังวล หยุ่นเอ๋อร์” เฉินผิงพูดพลางลูบหัวเธอเบาๆ “จะไม่มีใครทำอะไรเหล่าโปได้”

เสวียนปิงจ้องมองผู้บำเพ็ญเพียรที่กำลังเข้ามา พร้อมที่จะยกมือขึ้นทุกเมื่อ

“พี่ใหญ่ ฉันเอง ให้ฉันได้แสดงฝีมือเถอะ” โจวถังพูดอย่างกระตือรือร้น ขณะที่ดึงเสวียนปิงไว้ เขาแทบอดใจไม่ไหวที่จะอวดพลังต่อหน้าชาวบ้าน

แต่ก่อนที่โจวถังจะเคลื่อนไหว ชางเยว่ก็พุ่งไปข้างหน้า

ตุบตุบตุบ...

ชางเยว่ไม่ได้ยกมือขึ้นด้วยซ้ำ เขาแค่เคลื่อนไหวไปมาระหว่างผู้บำเพ็ญเพียรสิบกว่าคน และร่างกายของพวกเขาก็แหลกสลายในทันที กำลังกายของเขาเพียงอย่างเดียวมากพอที่จะบดขยี้ให้สิ้นซาก

เพียงชั่วพริบตา ชางเยว่ก็กลับมายืนที่จุดเดิมอีกครั้ง ในขณะที่ผู้บำเพ็ญเพียรกว่าสิบคนร่างแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เลือดเนื้อของพวกเขากระจายไปทั่วพื้น