หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4767

“กว่าจะรู้ว่าไม่ใช่ภาพลวงตา มันก็สายไปแล้ว...”

ดวงตาของเฉินผิงเย็นชาขณะที่ฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกรในมืออย่างฉับไว

ร่างเงาทั้งหกของเขาเคลื่อนไหวไปพร้อมกับเฉินผิง กระบี่ของพวกเขาตวัดอย่างสอดประสานกัน ปราณกระบี่จำนวนมากบรรจบกัน พลังปราณเพิ่มพูนจนไม่สามารถวัดได้

ตูม!

ราชาสิบตำหนักปลดปล่อยหมัดพร้อมกับเสียงดังสนั่น ลำแสงกระบี่แตกกระจาย และเฉินผิงกระเด็นไปพร้อมกับราชาสิบตำหนัก

ร่างของเฉินผิงกระแทกเข้ากับยอดเขา ก่อนที่จะหยุดลงในที่สุด

ยอดเขาพังทลาย และเฉินผิงรู้สึกได้ถึงคลื่นอันปั่นป่วนที่ซัดเข้ามาในร่างของเขา ตามมาด้วยเลือดสดๆ ที่เขากระอักออกมาจากปาก

ราชาสิบตำหนักก็ถอยไปเช่นกัน เขาชนเข้ากับยอดเขา

ในขณะนั้น ฮั่วเม่ยหลับตาลงและพยายามเสริมพลังให้วงแหวนลวงตา

เธอไม่อาจเข้าไปช่วยเฉินผิงได้ เฉินผิงต้องพึ่งตัวเองแล้ว

เฉินผิงมองราชาสิบตำหนักที่กำลังกระเสือกกระสน ราชาสิบตำหนักอยู่ในสภาพที่แย่มาก แขนของเขาฉีกขาดและเลือดทะลักออกมาอย่างต่อเนื่อง

รอยแผลเริ่มปรากฏให้เห็นทั่วร่างของราชาสิบตำหนัก ราวกับว่าเขากำลังจะพ่ายแพ้

ดูเหมือนว่าราชาสิบตำหนักคงยากที่จะฟื้นตัวได้

เขาจ้องเฉินผิงที่ยังมีชีวิตอยู่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะ

เขามีพลังของขั้นเซียนระดับสาม เขาย่อมจัดการเฉินผิงที่อยู่ขั้นมหายานระดับสองได้อย่างง่ายดาย

แต่ตอนนี้ ไม่เพียงแต่เฉินผิงจะรับมือระดับพลังที่เหนือกว่าได้เท่านั้น เขายังมีอาวุธวิเศษหลายชิ้น

กระบี่พิฆาตมังกร ธนูศักดิ์สิทธิ์ ร่างเกราะทองคำ...

หากชิงมาจากเขาได้ มันคงเป็นของวิเศษที่หลายคนปรารถนา แต่มีเพียงไม่กี่คนที่ได้ครอบครอง

โดยเฉพาะร่างเกราะทองคำของเฉินผิง ซึ่งได้รับการเสริมความแข็งแกร่งจากมังกรทอง สามารถซ่อมแซมตัวเองได้ทันทีหากเสียหาย

เมื่อพิจารณาดูแล้ว การที่ราชาสิบตำหนักจะฆ่าเฉินผิงได้นั้นยากมาก

ในขณะที่เฉินผิงเผชิญกับราชาสิบตำหนัก ทันใดนั้นก็มีบางอย่างเปลี่ยนแปลงที่ด้านหลัง กลับมีรอยแยกมิติปรากฏขึ้นที่ข้างหลังเฉินผิง

เฉินผิงตอบโต้โดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว ไม่ว่าใครจะโผล่ออกมาจากรอยแยก เฉินผิงก็จะถือว่าพวกมันเป็นศัตรู

ฟุ่บ!

เฉินผิงรู้ว่าผู้อาวุโสเฉียนสามารถทำนายการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของพวกเขาได้ เป็นเหตุผลที่เขาพูดแบบนั้น

ในขณะที่ฮั่วเม่ยกำลังสร้างวงแหวนลวงตา เฉินผิงก็ใช้ความเข้าใจของเขาในอาคมฟ้าดินส่งทุกคนจากตำหนักลำดับสิบไปยังแดนเหนือของอาณาจักรนิรันดร์

ที่ตั้งของตำหนักลำดับสิบเป็นเพียงมิติที่ซ้อนอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์

โดยพื้นฐานแล้วมันเทียบเท่ากับอาณาจักรลับในโลกมนุษย์ ดังนั้นการพาทุกคนออกมาจึงไม่ใช่เรื่องยาก

นี่ไม่ใช่การข้ามไปมาระหว่างสองมิติ มันอยู่ในโลกเดียวกันอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม เพื่อไม่ให้ราชาสิบตำหนักและคนอื่นๆ รู้ตัว เฉินผิงจึงให้ฮั่วเม่ยสร้างวงแหวนลวงตาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

ที่เฉินผิงทำแบบนั้นก็เพื่อให้พวกเขาได้มีทางหนี หากไม่มีทางชนะได้จริงๆ พวกเขาก็ยังหนีได้เสมอ

หากตำหนักลำดับสิบเรียกกำลังเสริม ก็ต้องใช้เวลานานพอตัวกว่าจะมาถึงที่นี่

ที่สำคัญที่สุดคือเฉินผิงอยากรู้ว่าผู้อาวุโสเฉียน ราชาสิบตำหนักรวมถึงคนอื่นๆ เป็นชาวอาณาจักรแดนสรวงหรือไม่

หากคนเหล่านี้เป็นชาวอาณาจักรแดนสรวง พวกเขาคงถูกอาคมฟ้าดินในอาณาจักรนิรันดร์สะกดพลังจนไม่อาจต่อสู้ได้เต็มที่

หากอยู่ในมิติที่ตำหนักลำดับสิบสร้าง พลังสะกดจะน้อยลงอย่างมาก