หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4778

ที่ตำหนักลำดับสิบ

ราชาสิบตำหนักกลับมาที่ตำหนักอันย่อยยับของเขา

ในตำหนักลำดับสิบตอนนี้มีคนเหลืออยู่ไม่กี่คน ซึ่งทุกคนต่างบาดเจ็บหนัก

ผู้อาวุโสเฉียนยังไม่กลับมา ไม่รู้ว่าเขาไปสู้กับเจ้าแคว้นแดนเหนืออยู่ที่ไหน

ราชาสิบตำหนักนั่งอยู่ในตำหนักลำดับสิบซึ่งพังทลายเกือบหมดสิ้น ในใจเต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลาย

ในขณะนั้น ภาพของฮั่วหมิงที่ถูกแทงและถูกเฉินผิงตัดหัว ยังคงติดอยู่ในความทรงจำ

ทั้งที่เป็นแค่พร แต่กลับโค่นยอดฝีมือขั้นเซียนได้ในพริบตา

แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินเรื่องยอดฝีมือที่อยู่เบื้องหลังเฉินผิง แต่ราชาสิบตำหนักไม่เคยเห็นเขามาก่อน การเผชิญหน้าครั้งนี้ทำเอาเขาตกตะลึง

“ฝ่าบาท ทั้งที่ตำหนักลำดับสิบเป็นแบบนี้ ท่านกลับเลือกที่จะเก็บเป็นความลับ ราชาสวรรค์ไม่พอใจมาก...”

ในขณะนั้น ขณะที่อากาศสั่นไหว ชายคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมสีแดงเข้มปรากฏตัวขึ้น

ชายคนนั้นแต่งหน้าหนาเตอะ โดยเฉพาะริมฝีปากที่ทาสีแดงสะดุดตา เป็นภาพที่ยากจะลืม

ชายคนนั้นแต่งกายอย่างหรูหราโอ่อ่า จนดูเหมือนพวกที่มีความคิดเพี้ยนๆ

“เจ้าเป็นใคร” ราชาสิบตำหนักขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ

การมาถึงของคนแปลกหน้าชวนขนลุกและเงียบงัน จนทำให้ราชาสิบตำหนักระแวดระวัง หากอีกฝ่ายหมายหัวราชาสิบตำหนัก คนของเขาที่เหลือไม่กี่คนและเจ็บสาหัสคงไม่มีทางขัดขวางได้

ชายคนนั้นยื่นตราประทับให้ราชาสิบตำหนัก สีหน้าของราชาสิบตำหนักเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่เห็นตราประทับ เขากล่าวอย่างนอบน้อม “ขอต้อนรับ ท่านผู้ปกครองตำหนักลำดับเก้า...”

เป็นเรื่องปกติที่ผู้ครองตำหนักทวยเทพทั้งสิบไม่เคยพบกันมาก่อน จึงไม่มีใครรู้จักคนอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม แต่ละตำหนักนั้นมีฐานะสูงกว่าตำหนักที่อยู่ต่ำกว่า และไม่อาจปฏิเสธได้ว่าตำหนักลำดับเก้าแข็งแกร่งกว่าตำหนักลำดับสิบ เรื่องนั้นไม่ต้องสงสัย

“ฮึ! ในอาณาจักรนิรันดร์อันต้อยต่ำน่ะหรือ เป็นไปได้ยังไงที่จะมียอดฝีมือทรงพลังซ่อนตัวอยู่ ที่ข้ามาที่นี่ก็เพื่อบดขยี้มันผู้นั้น”

ราชาจิ่วแค่นเสียงเย็นชา น้ำเสียงของเขาเหยียดหยาม

“เขาเก่งกาจจริงๆ ยอดฝีมือที่หนุนหลังเฉินผิงที่ชื่อคุณชี่ ข้าเชื่ออย่างนั้น เขาอาจจะทรงพลังยิ่งกว่า...”

ขณะที่ราชาสิบตำหนักยังพยายามโน้มน้าว ราชาจิ่วก็โมโหขึ้นมา

“พอได้แล้ว! ข้าขึ้นบันไดสวรรค์มาแล้วสามครั้ง ข้าไปถึงขั้นที่แปดแล้ว และอีกไม่ไกลก็จะถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรแดนสรวง มีใครในอาณาจักรนิรันดร์แข็งแกร่งกว่าข้าด้วยหรือ ส่วนคุณชี่อะไรนั่น...หากได้เจอเขา ข้าก็พร้อมที่จะบดขยี้ให้สิ้นซาก เหตุใดเจ้าจึงยกยอเขา!”

ราชาจิ่วพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ

ราชาสิบตำหนักเอาแต่อวดอ้างความเก่งกาจของผู้อื่นและด้อยค่าตัวเอง ช่างน่าสมเพช

ทันทีที่ราชาจิ่วพูดจบ ทันใดนั้นก็มีเสียงบิดเบี้ยวของมิติดังขึ้น และร่างเงาก็ค่อยๆ ปรากฏตามมา