หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4813

“ขออภัย...”

เฉียนเสี่ยวหานเหงื่อแตกพลั่ก

“ถ้าอยากจัดการเฉินผิงเอง เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่พวกแกต้องเข้าร่วมกับฉันภายใต้ตำหนักซื่อหมิง ไม่ว่าฉันจะสั่งให้ทำอะไรนับจากนี้ พวกแกต้องทำ”

หมิงเฉาพูด

เฉียนเสี่ยวหานตะลึงชั่วขณะ จากนั้นเขาก็สบตากับผู้อาวุโสของสำนักถังและเจ้าสำนักหลิง

“เราขอแสดงความขอบคุณ เรายินดีที่จะปฏิบัติตามคำสั่ง คุณชายหมิง!”

ทั้งสามคุกเข่าพร้อมกัน

เดิมทีนั้น แม้ว่าพวกเขาจะรวมพลังเข้าด้วยกัน ก็ยากที่จะรับมือนครจันทร์ตะวันหากต้องการฆ่าเฉินผิง

เมื่อตอนนี้เข้าร่วมกับตำหนักซื่อหมิงแล้ว จึงไม่ต้องกลัวนครจันทร์ตะวันอีกต่อไป

“ฮ่าๆๆ!”

หมิงเฉาหัวเราะลั่น จากนั้นจึงหันไปมองเจ้าสำนักหลิง “เครื่องประดับเล็กๆ ที่ถืออยู่นั่นคืออะไร”

“คุณชายหมิง นี่คืออสูรกลืนวิญญาณที่เราเลี้ยงดูในสำนักหลิง มันมีความสามารถในการกินปราณสัมผัส ทำให้เหยื่อตายหรือทำให้กลายเป็นร่างไร้ชีวิต” ประมุขหลิงอธิบาย

“เจ้าตัวน้อยน่ารัก ฉันจะเอาไปเลี้ยงเล่นๆ...”

หมิงเฉาคว้าอสูรกลืนวิญญาณจากมือของประมุขหลิงอย่างหน้าด้านๆ

ประมุขหลิงไม่กล้าทักท้วง แม้จะเป็นอสูรกลืนวิญญาณที่พวกเขาหวงแหนเป็นที่สุดก็ตาม ถึงอย่างนั้นประมุขหลิงก็ยังเงียบ

“เอาล่ะ ไปหาเฉินผิงซะ ถ้าโค่นเขาไม่ได้หรือมีคนมาขวาง แค่เอ่ยชื่อฉันก็พอ”

หมิงเฉาโบกมือ

เฉียนเสี่ยวหานและอีกสองคนพยักหน้า จากนั้นพวกเขาจึงลงบันไดและนำคนไปที่ฐานของนครจันทร์ตะวันในเต้าเหมิน

“เฉินผิง รีบออกไปเถอะ คนของสามพันธมิตรอยู่ที่นี่แล้ว!” หลินเข่อฟ่านตะโกน

ในขณะเดียวกัน เขาก็ให้คนปิดทางเข้าไว้ ไม่ให้พวกสามพันธมิตรเข้าไปได้

“คิดจะทำอะไร ที่นี่เป็นอาณาเขตของนครจันทร์ตะวัน หากกล้าบุกรุก ก็อย่าหาว่าเราเสียมารยาท!” หลินเข่อฟ่านตะโกนใส่คนของสามพันธมิตร

“องค์ชายหลินเข่อฟ่าน พวกเรามาที่นี่เพื่อล้างแค้นเฉินผิงเท่านั้น หวังว่าท่านจะไม่ขวางทางเรา แล้วก็ไม่จำเป็นต้องใช้ชื่อนครจันทร์ตะวันมาข่มขู่เรา ตอนนี้เราเข้าพวกกับตำหนักซื่อหมิงแล้ว”

เฉียนเสี่ยวหานพ่นลมหายใจใส่หลินเข่อฟ่าน

ประมุขหลิงโบกมือ ปลดปล่อยลำแสงสีขาวออกมา ลำแสงนั้นพุ่งตรงไปที่หัวของเฉินผิง

แสงสีขาวนั้นคืออสูรกลืนวิญญาณที่หมายกินปราณสัมผัสของเฉินผิง

“แย่แล้ว! นี่มันอะไรกัน มันทรงพลังมาก มันกลืนกินปราณสัมผัสของฉันได้ยังไง”

เฉินผิงแสร้งทำเป็นตกใจ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดราวกับหัวของเขาจะระเบิด

เมื่อเห็นอย่างนั้น ประมุขหลิงก็เย้ยหยัน “นี่คืออสูรกลืนวิญญาณของสำนักหลิงของเรา เตรียมตัวโดนกินปราณสัมผัสได้เลย แกจะกลายเป็นแค่ซากศพเดินได้”

“เฉินผิง...”

ทั้งหลินเข่อติ้งและฮั่วเม่ยตะลึง

“องค์หญิง ฮั่วเม่ย ไม่ต้องกังวล อสูรกลืนวิญญาณทำอะไรคุณเฉินไม่ได้ เขาแค่เล่นกับพวกมันเท่านั้น”

หงเย่ารีบพูด

เฉินผิงเคยเจออสูรกลืนวิญญาณแบบนี้จากถุงใส่ของของถังเสี่ยวอี้ แต่ปราณสัมผัสของเขาไม่ได้ถูกกลืนกิน

เพราะอย่างนั้น หงเย่าจึงรู้ว่าเฉินผิงไม่กลัวอสูรกลืนวิญญาณ