หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4812

โรงเตี๊ยมในเต้าเหมิน

หมิงเฉายังคงจิบเครื่องดื่มของเขา ในขณะที่ร่างของมารแดงค่อยๆ ปรากฏ

“คุณชายหมิง เฉินผิงมีผู้มีอิทธิพลอยู่เบื้องหลังเขาจำนวนหนึ่ง มีเพียงนครจันทร์ตะวันเท่านั้นที่ดูเหมือนจะทรงพลัง อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะมียอดฝีมืออีกคนอยู่เบื้องหลังเฉินผิง มีข่าวลือว่าคนผู้นี้แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ สามารถฆ่าคนแล้วชุบชีวิตขึ้นมาได้” มารแดงรายงาน

“ชุบชีวิตเหรอ” ดวงตาของหมิงเฉาเป็นประกาย “น่าสนใจทีเดียว มีเพียงคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งระดับนี้ที่จะปลุกความตื่นเต้นของฉันได้”

“คุณชายหมิง ยังไม่พบว่าคนๆ นี้เป็นใคร ฉันหาชื่อของเขาไม่เจอด้วยซ้ำ” มารแดงอุทาน

“ไม่ต้องห่วง เมื่อเราจัดการเฉินผิงได้แล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังเขาจะเผยตัวออกมาเอง เราไม่จำเป็นต้องตามหา”

หมิงเฉาวางแก้วสุราลงอย่างเบามือแล้วลุกขึ้นยืน

“คุณชายหมิง ไม่ว่ายอดฝีมือที่อยู่เบื้องหลังเฉินผิงจะเป็นใครก็ตาม คุณไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยตัวเอง เพียงคุณสั่งคำเดียว ฉันกับแปดมารร้ายจะกำจัดให้เอง” มารแดงกล่าว

หมิงเฉาหันไปมองมารแดง “มารแดง ความเย่อหยิ่งกับการประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไปนั้นแตกต่างกัน แกต้องทำความเข้าใจเสียใหม่ ฉันอาจเย่อหยิ่งจองหอง แต่ฉันไม่เคยประมาทคู่ต่อสู้ ส่วนแกประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไปเสมอ มันเป็นความผิดพลาดที่อาจต้องแลกด้วยชีวิต นี่คือความโง่เขลา ไม่ใช่ความมั่นใจ...”

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ คุณชายหมิง ฉันไม่เคยประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป เพียงแต่คนเหล่านี้ไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของคุณ คุณชายหมิง” มารแดงกล่าว พยายามจะประจบสอพลอหมิงเฉา

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”

หมิงเฉาเริ่มหัวเราะ “พูดถูกแล้ว” เขากล่าว “จะมีสักกี่คนในอาณาจักรนิรันดร์ที่เทียบกับฉันได้”

ในขณะนั้น บนท้องถนนในเต้าเหมิน มีผู้คนจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน แต่ละคนเปี่ยมล้นด้วยพลัง และไม่มีใครอ่อนด้อย

“โอหังนัก...”

เมื่อเห็นพวกที่อยู่ข้างล่าง หมิงเฉาก็พูดขึ้น

“กล้าดียังไงถึงทำตัวโอหังต่อหน้าคุณชายหมิง พวกแกอยากตายนักใช่ไหม...”

มารแดงหายวับไปในทันที

จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นกลางถนน ปิดทางหนีของคนนับสิบเอาไว้

“มารแดงแห่งตำหนักซื่อหมิง?”

ในขณะนั้น ท่ามกลางผู้บำเพ็ญเพียรนับสิบคน มีเสียงพึมพำเบาๆ

ฟุ่บ!

ทั้งสามขึ้นไปที่ชั้นบน เดินเข้าหาหมิงเฉาด้วยความเคารพ พวกเขาเอ่ย “เราสามคนคือเฉียนเสี่ยวหาน เจ้าสำนักเฉียน เจ้าสำนักถัง และเจ้าสำนักหลิง ขอคาระวะคุณชายหมิง”

“พวกแกวางแผนที่จะล้างแค้นเฉินผิงใช่ไหม” หมิงเฉาถามตามตรง

“เฉินผิงฆ่าผู้อาวุโสของสำนักเฉียน รวมทั้งถังเสี่ยวอี้ คุณชายแห่งสำนักถังด้วย ดังนั้นเราจึงต้องแก้แค้น” เฉียนเสี่ยวหานตอบ

“ห้ามฆ่าเฉินผิง ฉันจองตัวเขาแล้ว ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์จบชีวิตเฉินผิง”

หมิงเฉาโบกมือไล่ “กลับบ้านไปซะ”

“เอ่อ...”

เฉียนเสี่ยวหานและคนของสำนักถัง รวมถึงสำนักหลิงชะงักไป

“คุณชายหมิง เราไม่อาจปล่อยเฉินผิงไปได้ เราต้องการแก้แค้นด้วยมือของเราเอง!” เฉียนเสี่ยวหานอุทาน

“ฉันอุตส่าห์ให้โอกาสแล้ว”

สีหน้าของหมิงเฉาเปลี่ยนเป็นเย็นชา