หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4811

“แกว่ายังไงนะ จะหาเรื่องใช่ไหม”

เวิ่นชื่อขมวดคิ้ว เตรียมเผชิญหน้ากับหมิงเฉา

“เวิ่นชื่อ” เวิ่นฉิงคว้าตัวพี่ชายไว้ “ก่อนที่ท่านพ่อจะเก็บตัว ท่านเตือนเราว่าอย่าก่อเรื่องวุ่นวาย”

ใบหน้าของเวิ่นชื่อแดงก่ำด้วยความอับอาย เขาจ้องหมิงเฉาแวบหนึ่งก่อนจะจากไป

เมื่อหมิงเฉาเห็นว่าเวิ่นชื่อและเวิ่นฉิงไปแล้ว รอยยิ้มก็ปรากฏที่มุมปาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยามขณะเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมใกล้ๆ

เมื่อเห็นผู้มาเยือน ทุกคนในโรงเตี๊ยมก็เข้ามารับใช้เขาอย่างนอบน้อมทันที

กิตติศัพท์ของหมิงเฉาเป็นที่รู้กันดี

เขาจิบสุราช้าๆ ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนทั้งแปดยืนอยู่ข้างหลังเขา

ภาพนั้นยากจะเชื่อได้

ทันใดนั้น รัศมีอันชั่วร้ายก็แผ่ไปทั่วโรงเตี๊ยมช้าๆ หลังจากนั้นชายชราผมแดงหน้าตาเคร่งขรึมก็เดินเข้ามา

“คุณชายหมิง นายท่านเกรงว่าคุณจะไม่ปลอดภัย จึงมอบหมายให้ฉันมาคุ้มครองคุณ”

ชายชราพูดต่อหน้าหมิงเฉาด้วยความยำเกรง

“มารแดง ฉันว่าแกมาคุมฉันมากกว่า จะพูดให้มากความไปทำไม ด้วยความสามารถของฉัน บวกกับแปดมารร้ายที่คอยช่วยฉัน ใครจะทำอะไรฉันได้”

หมิงเฉาแค่นเสียงอย่างไม่แยแส

ผู้เฒ่าผมแดงยังคงเงียบและก้มหน้า

“ไปสืบเรื่องชายที่ชื่อเฉินผิง หาดูว่าเขามียอดฝีมือหนุนหลังหรือเปล่า ถ้ามีแค่นครจันทร์ตะวันก็คงน่าเบื่อแย่ นครจันทร์ตะวันอ่อนแอเกินไป ไม่คุ้มให้ฉันลงมือเอง”

หมิงเฉาหันไปหามารแดง

“เข้าใจแล้ว” หลังจากพูดจบ มารแดงก็หายวับไปในอากาศทันที

“หวังว่าเฉินผิงคนนี้จะมียอดฝีมือที่แกร่งจริงๆ หนุนหลัง แบบนั้นคงน่าสนใจ ไม่อย่างนั้นการเดินทางครั้งนี้คงน่าเบื่อสุดๆ”

หมิงเฉาหมุนจอกสุราในมือขณะพูด

ฐานของนครจันทร์ตะวันในเต้าเหมิน

ทำไมตำหนักซื่อหมิงถึงน่าเกรงขามขนาดนี้ทำไมถึงมียอดฝีมือขั้นเซียนตั้งมากมาย

หลินเข่อฟ่านพูดพร้อมขมวดคิ้ว

“ในเมื่อคำขอโทษไม่มีประโยชน์ งั้นเราจะสู้ เขาคงเลิกโอหังไปเองถ้าเราอัดเขาให้น่วม...”

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ จากนั้นจึงเพ่งสมาธิไปที่ปราณสัมผัสก่อนจะพูดกับจ้าวมารสีชาด “จ้าวมาร คุณคิดว่าตัวเองรับมือผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนระดับห้าได้ไหม”

“ก็แค่ขั้นเซียนระดับห้า ข้าใช้นิ้วเดียวก็บดขยี้ได้ ขอแค่ให้ข้าสิงร่างของเจ้า ต่อให้เป็นเซียน ข้าจะสังหารในฝ่ามือเดียว”

จ้าวมารสีชาดพูดด้วยความองอาจ

“ฟังแล้วสบายใจขึ้นมาก มีคุณอยู่ด้วยทั้งคน ผมไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว ถ้าใครกล้ารังความผมก็กำจัดทิ้งซะ” เฉินผิงตอบพร้อมหัวเราะ

“เฉินผิง ทำไมยังหัวเราะอยู่อีก ถ้าคับขันจริงๆ ก็ออกไปจากแดนอวสาน อย่างแย่ที่สุด เจ้าก็แค่ไม่ได้ขึ้นบันไดสวรรค์และต้องกลับมาใหม่ในอีกร้อยปีข้างหน้า” หลินเข่อฟ่านกล่าว

“ไม่ต้องห่วง ถ้าหมิงเฉากล้ามาวุ่นวายกับผม ผมจะกระทืบเขาให้เละ”

เฉินผิงตบไหล่หลินเข่อฟ่าน

เฉินผิงมองหลินเข่อฟ่านอย่างพอใจ ชายผู้นี้เป็นห่วงเขาเสมอ