หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4832

“จะเกิดอะไรขึ้นกับคนอื่นๆ ที่เข้ามาในขั้นนี้ถ้าคุณออกไปกับผม” เฉินผิงถาม

“พวกเขาจะถูกเคลื่อนย้ายออกไป และทางเข้าขั้นนี้ก็จะถูกปิด แต่ทุกคนจะได้รับตราประทับที่แสดงว่าผ่านขั้นนี้ได้แล้ว หลังจากผ่านไปหนึ่งร้อยปี จะมีผู้พิทักษ์คนใหม่มาอยู่ที่ขั้นแรก” หนานป้าเถียนตอบ

“ดีเลย ตามผมมา” เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็รู้ว่าหากทุกอย่างเป็นแบบนี้ หลินเข่อติ้งจะถูกส่งออกไปจากบันไดสวรรค์โดยไม่เป็นอันตรายใดๆ เขาไม่จำเป็นต้องตามหาเธออีก

“น้อมรับคำสั่ง...” หนานป้าเถียนโค้งคำนับ

ในขณะนั้น หนานป้าเถียนไม่กล้าประมาทเฉินผิงอีกต่อไป ตรงกันข้าม เขาหวาดหวั่นพลังและภูมิหลังของเฉินผิง ความสามารถในการลบล้างพลังแห่งกฎของเซียนทองอย่างง่ายดายนั้นไม่ธรรมดา

โดยเฉพาะศาสตราวิญญาณในมือของเฉินผิง และเทพอสูรตัวนั้น... ของพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานทั่วไปจะครอบครองได้

“ในเมื่อตอนนี้คุณมีพลังแค่หนึ่งในสาม หากเข้าไปในอาณาจักรนิรันดร์ก็จะถูกสะกดพลังเป็นแน่ ซึ่งจะยิ่งทำให้ระดับบำเพ็ญเพียรของคุณลดลงไปอีก นอกจากนี้ทรัพยากรของอาณาจักรนิรันดร์นั้นไม่เหมาะกับการบำเพ็ญเพียรของเซียนจากอาณาจักรแดนสรวง ผมพอมีผลึกเซียนอยู่บ้าง แม้ว่ามันอาจจะเทียบกับมณีสวรรค์จากอาณาจักรแดนสรวงไม่ได้ แต่คุณก็น่าจะใช้บำเพ็ญเพียรได้ พลังของคุณจะได้ไม่น้อยลงไปมากกว่านี้”

เฉินผิงรีบหยิบถุงใส่ของออกมา ซึ่งมีผลึกเซียนมากถึงหนึ่งแสนชิ้น

หนานป้าเถียนรับผลึกเซียนมาด้วยความตกใจและอุทานว่า “นายท่าน แบบนี้จะดีหรือ”

“ทำไมจะไม่ดีล่ะ คุณเป็นคนของผมแล้ว ผมก็ควรจัดหาทุกอย่างที่คุณต้องการมาให้”

เฉินผิงโยนถุงใส่ของให้หนานป้าเถียน

หนานป้าเถียนดีใจมาก ในอาณาจักรนี้ไม่มีทรัพยากรที่เขาใช้ได้เลย พลังวิญญาณของเขาร่อยหรอลงไปทุกๆ วัน

หากไม่สามารถเติมพลัง เขารู้ว่าอีกไม่นานร่างกายของเขาจะหมดพลังอย่างสมบูรณ์

“นายท่าน หนานป้าเถียนผู้นี้ขอสาบานว่าจะติดตามท่านไปจนตาย...” หนานป้าเถียนชูกำปั้นขึ้นและพูด

หนานป้าเถียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ไม่ต้องกลัว ตอนนี้คุณไม่ใช่ทั้งนักโทษหรือผู้พิทักษ์อีกต่อไป ถ้าพวกเขากล้าลงมือกับคุณ ผมจะจัดการเอง ชื่อเสียงของผมในอาณาจักรนิรันดร์เป็นที่เลื่องลือ...”

เฉินผิงพูดพร้อมเชิดหน้าเย่อหยิ่ง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงพูดความจริง หลังการต่อสู้ที่เต้าเหมิน ผู้บำเพ็ญเพียรแทบทุกคนที่ขึ้นบันไดสวรรค์ล้วนรู้จักเขา

“นายท่าน ท่านสุดยอดไปเลย!”

หนานป้าเถียนยกนิ้วโป้ง