หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4918

“แน่นอน ก็แค่เหรียญเซียนหนึ่งพันเหรียญ ไม่ต้องรีบร้อน ข้ามีเหรียญเซียนเยอะแยะ”

หูหม่าซือรีบหยิบถุงใส่ของจากมือเฉินผิง แล้วส่งเหรียญเซียนหนึ่งพันเหรียญให้เจ้าเบิ้ม

เจ้าเบิ้มตกตะลึงเมื่อเห็นเหรียญเซียนหนึ่งพันเหรียญ แล้วหันไปมองถุงใส่ของของหูหม่าซือ

ความโลภเป็นประกายในแววตาของเขา แต่ก็หายไปในพริบตา

“เอาล่ะ ในเมื่อจ่ายเงินแล้วก็รับของไปได้เลย”

เจ้าเบิ้มพาพวกเขากลับไปที่เวที

เขาเปิดกรงเหล็กและลากเด็กสาวทั้งสองออกมา

“พวกเจ้าพาสาวๆ ไปได้แล้ว แต่จำไว้ว่าต้องจับไว้เป็นนักโทษ เพราะมนุษย์ไม่มีสิทธิเดินทางในเมืองได้อย่างอิสระ มนุษย์เหล่านี้เป็นได้แค่ทาสเท่านั้น ถึงจะใช้ระบายอารมณ์เป็นครั้งคราวได้ ก็ไม่ควรทำให้ตั้งท้อง เพราะจะทำให้ความบริสุทธิ์ของสายเลือดเผ่าอสูรแปดเปื้อน”

“เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าเอาอยู่”

พอพูดจบ หูหม่าซือก็จากไปพร้อมกับผู้หญิงทั้งสอง

เมื่อเห็นว่าเขาแทบรอไม่ไหว เฉินผิงก็ได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจ

หลังจากที่พวกเขาไปแล้ว ชายคนหนึ่งที่มีดวงตาเป็นประกายด้วยแสงสีน้ำเงินน่าขนลุกก็เดินไปหาเจ้าเบิ้ม

“เจ้าเบิ้ม พวกเขาจ่ายหนึ่งพันเหรียญเซียนจริงเหรอ”

“เป็นความจริง! แต่พวกเขามีมากกว่าหนึ่งพันเหรียญเซียน ข้าว่าในถุงใส่ของของพวกเขามีอย่างน้อยหนึ่งหมื่นเหรียญเซียน”

“หนึ่งหมื่นเหรียญเซียน?” ชายตาสีฟ้าอุทานด้วยความประหลาดใจ “ดูท่าคราวนี้เรารวยแน่”

“ช่วงนี้เมืองซือหนิวตื่นตัวมากกว่าปกติ พวกทหารลาดตระเวนถนนทุกสาย ทำให้เคลื่อนไหวได้ลำบาก อีกอย่างข้าได้ยินมาว่าสายลับจากเมืองเฟยหู่หลายคนแทรกซึมเข้ามาในหมู่พวกเราเพื่อวางแผนลอบสังหารเจ้าเมือง ลงมือตอนนี้คงไม่ฉลาด”

“พวกเจ้าสองคนมาจากไหน” ซิ่วรุ่ยถาม

พวกเธอเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียน ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าถูกกฎฟ้าดินพามายังอาณาจักรนี้

“พวกเราเป็นผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรทุกข์เข็ญ มาถึงที่นี่ได้เพราะกฎฟ้าดิน”

“พวกเราไม่รู้ว่าอาณาจักรแดนสรวงโหดร้ายถึงเพียงนี้ พอมาถึงก็โดนจับทันที”

หญิงสาวระบายความเศร้าออกมา ตอนอยู่ในอาณาจักรของตัวเอง พวกเธอทรงอำนาจราวราชินีที่ขึ้นปกครองอาณาจักรได้อย่างง่ายดาย

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ได้รับเลือกจากกฎฟ้าดินจะต้องมีฝีมือไม่ธรรมดา

แต่พอมาถึงอาณาจักรแดนสรวง พวกเธอที่เคยน่าเกรงขามกลับกลายเป็นนักโทษ ต่างกันราวฟ้ากับเหว

ผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรต่างๆ เอาแต่พูดถึงความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรแดนสรวง แต่ไม่มีใครฉุกคิดว่าที่นี่โหดร้ายเพียงใด