หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4919

“พวกเจ้าเป็นผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรทุกข์เข็ญเหรอ” ซิ่วรุ่ยถามด้วยสีหน้าตกใจ ซึ่งเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นอย่างรวดเร็ว “ข้าก็มาจากที่นั่นเหมือนกัน!”

“จริงเหรอ?” หญิงสาวทั้งสองตะลึง “เจ้าชื่ออะไร”

มีคนไม่มากนักที่จะถูกกฎฟ้าดินเลือก แค่เอ่ยชื่อก็อาจจะจำได้

“ข้าชื่อซิ่วรุ่ย”

“ซิ่วรุ่ย กฎฟ้าดินพาท่านเข้ามาตั้งแต่เมื่อหลายร้อยปีก่อนไม่ใช่หรือ คนในอาณาจักรทุกข์เข็ญต่างเล่าขานเรื่องของท่าน พวกเราสองพี่น้องเชิดชูท่านมาโดยตลอด ทำไมท่านถึงยังอยู่ที่นี่หลังจากผ่านไปตั้งหลายปี”

ซิ่วรุ่ยรู้สึกอับอายทันใด เขาไม่กล้ายอมรับว่าเขาถูกจับขังทันทีที่มาถึง

ถึงยังไงเขาก็เป็นตำนานในสายตาของพวกเธอ

เฉินผิงสังเกตเห็นความอึดอัดบนสีหน้าของซิ่วรุ่ยและรีบเข้ามาช่วย “ซิ่วรุ่ยมีภารกิจสำคัญที่นี่ เขามุ่งมั่นหาทางคลี่คลายความขัดแย้งระหว่างสามเผ่าพันธุ์ เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงอยู่ที่นี่จนถึงทุกวันนี้”

เขาไม่นึกว่าซิ่วรุ่ยจะมีชื่อเสียงโด่งดังในอาณาจักรทุกข์เข็ญ จนถึงขั้นกลายเป็นตำนาน

“ซิ่วรุ่ย ท่านสุดยอดมาก” ทั้งสองอุทานด้วยความชื่นชม

“เอาล่ะ อย่าเพิ่งคุยกันที่นี่เลย หาที่พักกันก่อนดีกว่า” เฉินผิงแนะนำ

คงไม่เหมาะหากหญิงสาวสองคนยืนบนถนนพลุกพล่านโดยสวมเพียงชุดชั้นใน

“มีโรงเตี๊ยมไม่ไกลจากที่นี่” ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าว

“เจ้ารู้ได้ยังไง” หูหม่าซือถามด้วยความอยากรู้

ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นแดงก่ำด้วยความอายขณะที่เธอมองต่ำ “เราถูกจับและถูกบังคับให้รับใช้เจ้าคนตัวโตนั่นในโรงเตี๊ยม จนกระทั่งเขาพอใจแล้วจึงขายเราทิ้ง”

คนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นใจ ครั้งหนึ่งเคยถูกยกให้เป็นราชินี ตอนนี้พวกเธอกลับเป็นเพียงสินค้าชิ้นหนึ่ง

“ไปโรงเตี๊ยมกันเถอะ...” หูหม่าซือรบเร้าด้วยความร้อนใจ

ระหว่างทางไปโรงเตี๊ยม ซิ่วรุ่ยมองเฉินผิงด้วยสายตาขอบคุณและพูดว่า “เฉินผิง เมื่อครู่ข้าต้องขอบใจเจ้า”

ไม่นานนักก็มีเสียงร้องดังออกมาจากห้องของหญิงสาวทั้งสอง

เฉินผิงเริ่มหงุดหงิด จึงตัดสินใจเข้าไปในหอสะกดมารเพื่อบำเพ็ญเพียร

ในขณะเดียวกัน ภายในราชวังหลังใหญ่และสง่างาม หนิวเหมิง เจ้าเมืองซือหนิว นั่งอย่างผ่าเผยบนบัลลังก์มังกรอันโอ่อ่า

ต่อหน้าเขาคือขุนนางที่ยืนเรียงสองแถว สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกังวล

“เราจับสายลับจากเมืองเฟยหู่ได้หรือยัง” หนิวเหมิงถาม

เขากัดฟันแน่นและทุบโต๊ะจนแหลกในทันที