หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4952

“ข้าไม่ไปหรอก ดูจากความแข็งแกร่งของข้า อยู่ในนั้นข้าคงไม่รอดแน่” ชายคลั่งรีบพูดและโบกมือ พร้อมถอยกลับไปสองสามก้าว

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ไม่ได้รบเร้าต่อ เขาหลับตาลงเล็กน้อยและค่อยๆ ขยายปราณสัมผัสไปยังพื้นที่ข้างหน้า

เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในนั้น เฉินผิงจึงไม่กล้าบุกเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้า

เมื่อปราณสัมผัสของเฉินผิงค่อยๆ เข้าไปในพื้นที่ สีหน้าของเขาก็เคร่งเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ ภายในนั้นเขาสัมผัสได้ถึงวิญญาณร้ายจำนวนมหาศาลที่เต็มไปด้วยเจตจำนงสังหารรุนแรง

วิญญาณเหล่านี้ดุร้ายกว่าวิญญาณภายนอกมาก และทุกตัวเต็มไปด้วยความอาฆาต

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เฉินผิงก็ลืมตาขึ้นทันที

เขารู้ว่าอันตรายมักจะมากับโอกาสเสมอ ตอนนี้เขามาถึงขั้นเซียนระดับเก้าแล้ว ขอแค่อีกก้าวเดียว เขาก็จะขึ้นไปถึงขั้นเซียนพเนจร

ซึ่งจะทำให้เขาถูกยอมรับให้เป็นเซียนอย่างแท้จริง

ตูม!

เฉินผิงพุ่งตรงไปยังพื้นที่นั้น ทันใดนั้นแสงสีทองก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าสู่ทะเลสีแดงเลือดที่อยู่ตรงหน้า

ร่างของเฉินผิงถูกกลืนหายไปในทะเลเลือดทันที พร้อมกับเสียงน่าขนลุกที่ดังก้องไปทั่ว ราวกับเสียงเหล่านั้นดังมาจากส่วนลึกของวงกตมาร

เมื่อเห็นเฉินผิงพุ่งเข้าไปโดยไม่ลังเล ชายคลั่งก็อดไม่ได้ที่จะประทับใจ

“เจ้าหนู เจ้ากล้าหาญ แต่ถ้าตายในนั้นก็อย่ามาโทษข้าเลย...” เขาพึมพำเบาๆ

ในไม่ช้า คลื่นพลังน่าสะพรึงกลัวก็เริ่มแพร่กระจายไปทุกทิศทาง ชายคลั่งถอยออกมาเรื่อยๆ

อย่างไรก็ตาม น่าแปลกที่พลังปั่นป่วนเหล่านั้นค่อยๆ ถูกแสงสีทองสะกดและเริ่มหายไป

สีหน้าของชายคลั่งเปลี่ยนไป เขาไม่อยากเชื่อว่าเฉินผิงจะปราบวิญญาณร้ายที่ทรงพลังเหล่านั้นได้

บ้าไปแล้ว

แม้เฉินผิงจะมีสายเลือดมังกรทอง แต่ระดับพลังของเขายังอยู่แค่ขั้นเซียนเท่านั้น

ชายคลั่งจ้องมองพื้นที่นั้นเขม็ง ในขณะเดียวกัน หนิวเหมิงก็เฝ้ามองผ่านกระจกสัมฤทธิ์อย่างใจจดใจจ่อ