หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5091

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงยังคงต่อสู้กับผู้อาวุโสฉีอยู่

ม่อชิงหยุนยืนห่างออกไป สีหน้าซีดราวกระดาษ

เธอสัมผัสได้ว่านครหลิวหลี่อาจพังทลายเป็นผุยผงหากการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป

ทันใดนั้น เสียงแก่ชราแต่ทรงพลังก็ดังขึ้นจากระยะไกล “พอแล้ว! ทั้งสองคน หยุด!”

แสงสีม่วงทองแหวกทะลุท้องฟ้า พุ่งลงสู่ใจกลางวังวนของพลังทันที

ชายชราคนนั้นสวมเสื้อคลุมประดับลวดลายมังกรสีม่วงเข้ม สีหน้าเคร่งขรึม ดวงตาคมกริบ แรงกดดันอันน่าเกรงขามแผ่ออกมาจากเขา รุนแรงจนราวกับแทบจะทำให้ทุกคนก้มหัวให้เขาได้ ชายผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากราชาโลหิต ผู้ปกครองวังซิ่วหลัว

เขาเหยียดแขนออก ประกบนิ้วชี้และนิ้วกลางข้างขวาเข้าหากันเบาๆ วังวนของพลังที่รุนแรงพอที่จะทำลายล้างทั้งอาณาจักรก็ละลายหายไปราวหิมะ ขณะเดียวกัน มังกรทองและร่างเงาของเทพมารโลหิตก็หายวับไปในอากาศพร้อมกัน

เมื่อผู้อาวุโสฉีเห็นราชาโลหิต ดวงตาของเขามีแววลังเล แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เก็บดาบเข้าฝักอย่างไม่เต็มใจและคุกเข่าลงข้างหนึ่ง “คารวะราชาโลหิต!” เขาทักทาย

ราชาโลหิตหันไปมองเฉินผิง เขามองเฉินผิงด้วยสายตาที่ไม่อาจหยั่งได้และกล่าวว่า “เฉินผิง ถึงแม้ว่าซางฉี ลูกชายของข้าจะสมควรตาย แต่ผู้อาวุโสฉีก็เป็นเสาหลักของวังซิ่วหลัว ดูเหมือนเจ้าจะทำเกินไป จนทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส”

เสียงของเขาไม่ได้ดังมาก แต่มันกลับทรงพลังอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ ทำให้บรรยากาศรอบตัวเย็นเฉียบ

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ ขณะเช็ดเลือดออกจากกระบี่ “ราชาโลหิต จริงอย่างที่ท่านพูด เขาคือคนที่ขวางทางผมเพราะอยากล้างแค้นให้ลูกชายของท่าน ส่วนผมแค่ป้องกันตัว หากสถานการณ์สลับกันและผมต้องตายเพราะดาบของเขาในวันนี้ ท่านจะยังพูดแบบเดิมอยู่หรือไม่”

ราชาโลหิตขมวดคิ้ว แผ่พลังกดดันเฉินผิงอย่างต่อเนื่อง

แต่เฉินผิงก็ยืนนิ่ง รับมือแรงกดดันอันน่าเกรงขามอย่างเงียบเชียบ โดยที่สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง

ครู่ต่อมาราชาโลหิตก็สลายพลังและยิ้ม “เฉินผิง ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเรา ข้าขอให้เจ้าปล่อยผ่านเรื่องนี้จะได้หรือไม่ ข้าจะจัดการผู้อาวุโสฉีให้เรียบร้อยเมื่อเรากลับถึงวังซิ่วหลัว”

เฉินผิงชะงัก เขาไม่นึกว่าราชาโลหิตจะมีเหตุผลและเจรจาง่ายขนาดนี้