หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 618

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกแกคิดหรือว่า ความสามารถของฉันจะมีเพียงแค่นั้น?”

หลังจากหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง จงเหมียนเหยียนหันไปหาเหล่าสหายของเขาและพูดขึ้นว่า “มาแสดงให้พวกมันได้เห็น ว่าความสามารถที่แท้จริงของพวกเราเป็นยังไง”

พวกเขาทั้งห้านั่งลงประจำตำแหน่ง โดยที่จงเหมียนเหยียนนั่งอยู่ตรงกลาง กลุ่มควันสีดำค่อยๆ ลอยออกมาจากพวกเขา ภายใต้ลมหายใจที่สงบนั้นดูเหมือนว่าพวกเขากำลังพึมพำท่องคาถาอย่างพร้อมเพรียงกัน

ไม่นานเหล่าสัตว์ร้ายและแมลงที่ล่าถอยไปก็กลับมาอีกครั้ง จำนวนของพวกมันเพิ่มขึ้นจากเดิมเป็นทวีคูณ ในคราวนี้พวกมันไม่ได้พุ่งเข้าโจมตีแต่อย่างใด แต่พวกมันกลับรวมตัวเข้าด้วยกันจนค่อยๆ เปลี่ยนรูปร่างจนคล้ายมนุษย์ สุดท้ายพวกมันกลายเป็นสัตว์ประหลาดมนุษย์ขนาดใหญ่ความสูงหลายเมตร

เจ้าสัตว์ประหลาดนั้นปล่อยควันสีดำออกมา เห็นได้ชัดว่าคราวนี้พวกมันเต็มไปด้วยกู่ฉงพิษจำนวนมาก จ้าวอู๋ฉีถึงกับหน้าซีดที่ได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า สมาชิกคนอื่นๆ ในกระทรวงต่างหวาดกลัวไม่ต่างกันจนพวกเขาถึงกับถอยหนี

“ยิง!”

จ้าวอู๋ฉีสั่งให้พลแม่นปืนยิงไปที่สัตว์ประหลาดตัวนั้น

ปัง! ปัง! ปัง!

ลูกกระสุนปืนจำนวนมากมายพุ่งเข้าใส่ร่างของสัตว์ประหลาดรูปทรงมนุษย์ สร้างรูโหว่เต็มไปทั่วทั้งร่างกายของมัน แต่อย่างไรก็ตาม เจ้าสัตว์ร้ายความสูงหลายเมตรก็สามารถปิดรูบนร่างกายของมันได้ทันที เนื่องจากมันสร้างมาจากสัตว์และแมลง มันจึงสามารถแทนที่ชิ้นส่วนของร่างกายได้ทันทีที่กระสุนทะลุผ่าน

จ้าวอู๋ฉีรู้สึกว่าสถานการณ์ยิ่งเลวร้ายลงไปทุกที เมื่อได้เห็นกระสุนที่ทะลุผ่านตัวของมันไป อาวุธปืนไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย

คนอื่นๆ เริ่มถูกความกลัวกลืนกินไปอย่างช้าๆ พวกเขาบางคนถึงกับวิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัว แต่ถึงกระนั้น จ้าวอู๋ฉียังคงยืนหยัดอยู่ เขารู้ดีว่าเขาจะต้องเข้มแข็งและเป็นแบบอย่างให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ไม่เช่นนั้น เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะต้องพบกับความล้มเหลว

“ฆ่ามัน!”

จ้าวอู๋ฉีกระโดดพุ่งตัวขึ้นไปบนฟ้าพร้อมอาวุธคู่กาย เขาเหวี่ยงดาบฟาดเข้าใส่สัตว์ประหลาดอย่างไม่ปรานี

เจ้าสัตว์ร้ายตอบโต้เขาด้วยการเหวี่ยงหมัดเข้าใส่ ที่หมัดของมันเต็มไปด้วยควันสีดำที่พวยพุ่งออกมา มันชกเข้าใส่ร่างของจ้าวอู๋ฉี ส่งผลให้เขาลอยกระเด็นกลับไป เขาดูราวกับว่าวที่กำลังลอยปลิวเพราะเชือกขาด

“อย่าแตะต้องเขานะ!” เฉินผิงตะโกนสั่งทุกคนที่กำลังพยายามเข้าใกล้ ถ้าพวกเขาขืนไปแตะต้องที่ตัวของจ้าวอู๋ฉี พวกเขาเองก็จะได้รับพิษไปด้วยเช่นกัน

“ขอบคุณมาก คุณเฉิน”

สายตาของจ้าวอู๋ฉีเต็มไปด้วยความชื่นชมขณะที่มองเฉินผิง

“ไม่เป็นไรหรอก ท่านนายพล เดี๋ยวผมจัดการกับไอ้สัตว์ประหลาดนั่นเอง” เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็วิ่งตรงไปที่สัตว์ร้ายตัวนั้น

สัตว์ประหลาดเหวี่ยงหมัดเข้าใส่เฉินผิงอย่างรุนแรง ขนาดของกำปั้นนั้นใหญ่จนเกือบจะเท่ากับตัวของเฉินผิง แต่เขาหาได้สนใจไม่ เขาเพียงแค่ยกมือขึ้นมาอย่างช้าๆ และหยุดหมัดนั่นเอาไว้อย่างง่ายดาย

จงเหมียนเหยียนและคนที่เหลือล้วนตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น พวกเขาเร่งท่องคาถาเพิ่ม เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์รูปร่างมนุษย์เปิดปาดออกในทันที พร้อมพ้นควันพิษสีดำออกมาพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

เขาไม่รอให้ควันพิษมาถึงตัว เขาอ้าปากแล้วดูดควันเหล่านั้นเข้าไปในร่างกายของเขาทันที เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ดิ้นรนเล็กน้อย ในขณะนี้เฉินผิงเปรียบเสมือนหลุมดำที่กำลังดูดกลืนพลังเข้าไปในร่างกายของเขาทีละเล็กทีละน้อย