หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 620

เฉินผิงยิ้มออกมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เขาไม่ได้ตระหนักเลยว่าสมรรถภาพร่างกายของเขาได้เพิ่มขึ้นมาจนถึงขั้นนี้ ฉันคิดว่ายายาทลายร่างที่หลงอู่ให้ฉันมา มันดีกว่ายาฟื้นกำลังของฉันเป็นร้อยเท่า

“ตอนนี้พวกชายชุดดำนั่นก็ได้ถูกจับกุมแล้ว คุณจะกลับไปหงเฉิงเลยหรือเปล่า คุณเฉิน? ผมสามารถหาคนไปส่งคุณได้นะ” จ้าวอู๋ฉีเสนอความช่วยเหลือ

“ขอบคุณมากท่านนายพลจ้าว แต่ไม่จำเป็นหรอกครับ ผมตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ต่ออีกสักหน่อย ไว้เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่เองถ้าผมตัดสินใจจะกลับบ้าน”

การปรากฏตัวของเจ้ากระทิงและหลงอู่ทำให้เฉินผิงเปลี่ยนใจ เขาต้องการอยู่ที่จิงตูอีกสักพัก ใครจะรู้? บางทีฉันอาจจะได้พบกับผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ความตั้งใจเดียวของฉันคือการสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับต้นกำเนิดของตัวเอง

“ถ้าเช่นนั้น ระวังตัวด้วย คุณเฉิน พวกตระกูลฉินคงไม่ยอมปล่อยคุณไปง่ายๆ ถ้าหากว่าคุณต้องการความช่วยเหลืออะไร โปรดบอกผมมาได้เลย” จ้าวอู๋ฉีกล่าวเตือน

“ขอบคุณมาก” เฉินผิงตอบพร้อมรอยยิ้ม

หลังจากออกมาแล้ว เฉินผิงกลับไปที่โรงแรมของเขาแล้วนอนพักอยู่บนเตียง เขานึกถึงเหตุการณ์ที่ได้เผชิญหน้ากับเจ้ากระทิงและหลงอู่ ใช่ พวกเขาทั้งสองเป็นชายที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบมาตลอดทั้งชีวิตของฉัน

อีกทางด้านหนึ่งฉินเสี่ยวเทียนแห่งตระกูลฉินกำลังเต็มไปด้วยความโกรธแค้น หลังจากที่เขาได้รับรายงานจากพ่อบ้าน

“ไอ้พวกขยะ! ไอ้พวกไร้ประโยชน์ ไอ้พวกงี่เง่าจากหมู่บ้านหม่าวช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี ไม่อยากจะเชื่อว่าพวกมันจะแพ้ ทั้งๆ ที่ห้าต่อหนึ่งเนี่ยนะ!”

ฉินเสี่ยวเทียนโกรธจัดจนทุบโต๊ะเสียแหลกละเอียด

“คุณฉินได้โปรดฟังผมก่อนครับ ผมคิดว่าพวกเขาไม่ได้ทำพลาดเรื่องการฆ่าเฉินผิง แต่เป็นเพราะเฉินผิงมีคนคอยช่วยเหลือ แหล่งข่าวของผมสืบทราบมาว่า จ้าวอู๋ฉีได้ส่งคนของเขาเข้าปิดล้อมจงเหมียนเหยียนและคนอื่นๆ ถึงขนาดที่ว่าเขาพาพลแม่นปืนไปด้วย ไม่เช่นนั้น เฉินผิงไม่มีทางที่จะชนะการต่อสู้นี่ได้เด็ดขาด” พ่อบ้านอธิบาย

แค่ในจิงตู เฉินผิงมีทั้งกระทรวงยุติธรรม ตระกูลไป๋ และฉางหยวนจุนแห่งสำนักหลิ่วฉางคอยปกป้องเขา ทำให้ฉินเสี่ยวเทียนต้องระมัดระวังมากขึ้นในการโจมตีเฉินผิง ดูท่าแล้วฉันคงต้องรอจนกว่าฉินเซียวหลินฝึกฝนสำเร็จเสียก่อนถึงจะหารือเรื่องนี้ได้

นั่นคือความโชคดีที่อย่างน้อยสมาชิกในครอบครัวหนึ่งคนได้เข้าไปรับการฝึกฝนโดยตรงจากพวกเขา ขณะที่ลูกหลานปลายแถวของตระกูลส่วนใหญ่ไม่สามารถทำได้ แม้ว่าพวกเขาจะมีของขวัญไปให้อย่างสม่ำเสมอก็ตาม

“พี่ชายของฉันได้พูดอะไรมั้ย? การฝึกของเขาเป็นยังไงบ้าง?” ฉินเสี่ยวเทียนถาม

“เขาโทรมาบอกว่าตอนนี้เขาได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องโถงใหญ่แล้ว เขายังขอให้เราส่งของขวัญไปให้มากขึ้น เพื่อที่คนอื่นๆ จะได้ยอมรับเขามากขึ้น…” พ่อบ้านตอบ

“เดี๋ยวนะ เขาเข้าไปแล้วเหรอ?” ฉินเสี่ยวเทียนยิ้มขณะที่พูด “นั่นเป็นข่าวที่ดีมาก นั่นแปลว่าเขาได้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรแล้วสินะ และเมื่อเขาฝึกสำเร็จ... โอ้ พลังที่พวกเรามีจะเหลือเชื่อมากๆ พวกตระกูลไป๋หรือแม้แต่กระทรวงยุติธรรมก็จะไม่มีความหมายอีกต่อไป!”

ฉินเสี่ยวเทียนรู้สึกตื่นเต้นจนใบหน้าเริ่มแดง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุข แต่การจ้องมองของเขาก็แฝงความอิจฉาเอาไว้ในเวลาเดียวกัน