หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 644

หมู่นี้ตำหนักยากำลังรวบรวมเครื่องยาสมุนไพรทั้งหมดที่มีอายุหนึ่งร้อยปีขึ้นไป มีเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่อวิ๋นเฉิงได้ เนื่องจากร้านเหรินเหอถังของเหอจื้อกังไม่สามารถจัดหาเครื่องยาสมุนไพรที่มีอายุหนึ่งร้อยปีขึ้นไปได้ เขาจึงไม่ได้ส่งเครื่องยาสมุนไพรให้แก่เฉินผิงเลย

แต่เหอจื้อกังก็ยังโอนเงินผลกำไรของการขายเสี่ยวหวนตันเข้าบัญชีธนาคารของเฉินผิงได้ทันเวลา อย่างไรเสียก็มีแต่เฉินผิงที่สามารถจัดหายามาให้เขาได้

เฉินผิงไม่ได้ติดต่อเหอจื้อกังมาสักระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นเขาจึงสงสัยว่าจู่ๆ เหตุใดเหอจื้อกังถึงได้โทรหาเขา

หลังจากรับสาย เสียงของเหอจื้อกังของดังขึ้นมาจากปลายสายทันที “น้องเฉินผิง คุณยังจำผมได้ไหม? คุณคงไม่ลืมผมไปแล้วหรอกนะ?”

“ผมจะลืมพี่ใหญ่เหอได้ยังไงกัน คุณเป็นคนเดียวที่โอนเงินเข้าบัญชีธนาคารของผมทุกวันเชียวนะ” เฉินผิงตอบอย่างเบิกบานใจ “จู่ๆ ทำไมคุณถึงได้โทรหาผมเล่า?”

“น้องเฉินผิง ผมมีข่าวดีมาบอกคุณน่ะสิ ผมเชื่อว่าเมื่อคุณได้ยินข่าวแล้ว คุณจะต้องตื่นเต้นอย่างแน่นอน” เหอจื้อกังกล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้น

“พี่ใหญ่เหอ ผมยุ่งมากๆ เลยนะ ถ้าคุณมีอะไรให้ทำก็บอกผมมาเถอะ” เฉินผิงขานตอบ

ดูเหมือนเขาจะอารมณ์เสียกับลูกไม้ของเหอจื้อกัง

เมื่อเหอจื้อกังสัมผัสได้ถึงความขุ่นเคืองของเขาก็รีบเอ่ยขึ้นมาทันทีว่า “ผมได้ข่าวมาว่าพบโสมหมื่นปีทางตะวันออกเฉียงเหนือ”

“อะไรนะ?” เฉินผิงลุกพรวดจากโซฟา

โสมหมื่นปีเป็นของหายาก ถ้าหากเฉินผิงสามารถได้มันมา เขาย่อมสามารถเพิ่มพลังของตนเองได้อย่างแน่นอน

ตอนนี้เฉินผิงกำลังเป็นกังวลเรื่องขาดแคลนทรัพยากรในการฝึกบำเพ็ญฌานอยู่พอดี นึกไม่ถึงเลยว่าโสมหมื่นปีจะปรากฎออกมาจากสถานที่ที่ไม่มีผู้ใดรู้จัก

“พี่ใหญ่เหอ ข่าวเชื่อถือได้หรือเปล่า? อย่าหลอกผมเชียวนะ” เฉินผิงไม่คิดจะปิดบังท่าทีเหลือเชื่อของตนเองเลยสักนิด

เหอจื้อกังรีบตอบอย่างรวดเร็วว่า “ ไม่หรอกน่า น้องเฉินผิง ผมจะกล้าหลอกคุณได้ยังไง คุณยังจำโจวจื้อเฉียนจากร้านเหรินเหอถังได้อยู่ไหม?”

“อืม!” เฉินผิงผงกศีรษะ

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็เดินออกไป การที่เขารีบเร่งเช่นนั้นก็เพราะการประลองในอีกสามวันให้หลัง หากเขาได้โสมหมื่นปีมาก็จะช่วยเพิ่มพลังของตนเองได้ เช่นนั้นเขาก็คงไม่ต้องกลัวฉินเซียวหลินอีก

“คุณเฉิน...” ทั้งหลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งรีบเข้ามาต้อนรับเขา

“หลินเทียนหู่ ขึ้นรถ พวกเราจะมุ่งหน้าไปที่อวิ๋นเฉิงกันเดี๋ยวนี้” เฉินผิงออกคำสั่ง

เนื่องจากเฉินผิงดูรีบร้อน หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งจึงไม่กล้าถามอะไรอีก

หลินเทียนหู่ขับรถเร็วมาก แล้วพวกเขาทั้งสามคนก็มุ่งหน้าสู่อวิ๋นเฉิง

หลินเทียนหู่เหยียบคันเร่ง พวกเขาใช้เวลาเพียงชั่วโมงกว่าก็มาถึงอวิ๋นเฉิง

หลังจากพบเหอจื้อกัง เฉินผิงก็เอ่ยขึ้นมาว่า “พี่ใหญ่เหอ ไปหาโจวจื้อเฉียนกันเถอะ”