หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 646

พวกเขามาถึงเหลียวเหอทางตะวันออกเฉียงเหนือยามพลบค่ำ เมื่อเฉินผิงลงจากเครื่องบิน เขาก็สัมผัสได้ถึงลมหนาว อุณหภูมิที่นี่ต่ำกว่าในหงเฉิงเสียอีก

โชคดีที่เฉินผิงสวมเสื้อผ้าหนาๆ มิฉะนั้นป่านนี้คงได้หนาวจนตัวแข็งไปแล้ว

รถเมอร์เซเดสเบนซ์กำลังรอพวกเขาอยู่นอกสนามบิน โจวจื้อเฉียนจัดการให้คนมารับพวกเขา

“ท่านลุงโจว!” พอชายหนุ่มที่อยู่ข้างรถสังเกตเห็นพวกเขาก็โบกมือให้

โจวจื้อเฉียนพาพวกเขาขึ้นรถแล้วแนะนำให้รู้จักกับชายหนุ่ม “คุณเฉิน นี่คือหลานชายคนเล็กของผมเอง เขาเป็นลูกน้องชายคนเล็กของผม”

เฉินผิงมองชายหนุ่มพลางพยักหน้าให้ชายหนุ่มเป็นการทักทาย

เขาพอทราบเรื่องของตระกูลโจวอยู่บ้าง เพราะตอนอยู่บนเครื่องบิน ฝ่ายหลังได้แนะนำครอบครัวของตนให้เขาได้รู้จักเอาไว้แล้ว

ตระกูลโจวมีบุตรชายสี่คน และโจวจื้อเฉียนเป็นบุตรชายคนโต เขาเติบโตขึ้นมาในครอบครัวยากจน เนื่องจากความหนาวเย็นทางตะวันออกเฉียงเหนือจึงเป็นเรื่องยากที่จะเพาะปลูกอะไรสักอย่างที่นั่นได้ ดังนั้นตอนอายุสิบแปดปี โจวจื้อเฉียนจึงออกจากบ้านเกิดทำงานที่อื่น

ต่อมาเขาได้ลงหลักปักฐานอยู่ในอวิ๋นเฉิงแล้วกลายเป็นคนร่ำรวยและมีอิทธิพล แต่เขาก็กลับมาที่บ้านเกิดทุกปี โจวจื้อเฉียนทำธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับเครื่องยาสมุนไพร และเนื่องจากมีสมุนไพรอยู่มากมายในป่าทางตะวันออกเฉียงเหนือ เขาจึงเกณฑ์พี่น้องของตนเองให้มาช่วยเขาเก็ยสมุนไพรด้วย

หลายปีถัดมา ตระกูลโจวก็กลายเป็นตระกูลที่มั่งคั่งในเขตปกครองภายใต้การนำของโจวจื้อเฉียน พวกเขาเป็นเจ้าของรถเมอร์เซเดสเบนซ์ซึ่งยากจะพบเห็นในบ้านเกิด

หลังจากพวกเขาขึ้นรถแล้ว รถก็ออกตัว ไม่นานพวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์สูงสามชั้น อันเป็นบ้านของโจวจื้อเฉียน น้องชายคนเล็กของโจวจื้อเฉียนอาศัยอยู่ที่นี่ และเมื่อไหร่ก็ตามที่โจวจื้อเฉียนกลับมา เขาก็จะพักอยู่ที่นี่

“พ่อครับ! ท่านลุงโจวกลับมาแล้ว!” ชายหนุ่มร้องตะโกนบอกชายวัยกลางคนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟทันทีที่เข้าบ้านมา

“ตระกูลเสิ่นบอกหรือเปล่าว่าพวกเขาอยากจะขายเท่าไหร่?” โจวจื้อเฉียนเอ่ยถาม

“พวกเราได้ยินมาว่าพวกเขาต้องการห้าพันล้านหยวน แต่พวกเราคงซื้อได้แค่สามพันล้านหยวนเท่านั้นแหละ ถ้าหากพวกเราซื้อมันมาด้วยราคานั้น พวกเราก็สามารถขายได้เป็นหมื่นล้านหยวนเลยนะ...” โจวจื้อเฉิงกล่าวถึงแผนการของตนเองอย่างตื่นเต้น

“สามพันล้านหยวนงั้นรึ?” เฉินผิง โจวจื้อเฉียนและคนที่เหลืออ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อ

ราคาถูกกว่าที่พวกเขาคาดคิดเอาไว้เสียอีก ขนาดบัวหิมะพันปียังขายได้เป็นพันล้านหยวน เช่นนั้นโสมหมื่นปีก็ต้องปาเข้าไปเกินหมื่นล้านหยวน ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้ว่าพวกเขาสามารถซื้อมันได้แค่สามพันล้านหยวน

เมื่อโจวจื้อเฉิงสัมผัสได้ถึงความประหลาดใจของโจวจื้อเฉียนก็ยิ้มให้ “พี่ใหญ่ บอกพี่ตามตรงเลยนะ ถ้าหากพี่สามารถตามหาหมอเทวดาที่รักษาอาการป่วยของเสิ่นว่านซานได้ ราคาก็อาจจะถูกลงกว่านี้อีก”