หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว นิยาย บท 4

“แม่คะ แม่กับหลี่ห้าวไปโรงพยาบาลก่อน เรื่องนี้หนูจะจัดการเอง”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดหลี่ชิงเหยาก็ได้ทำการตัดสินใจ

“ชิงเหยา ลูกต้องแก้แค้นแทนน้องชายของหนูนะ ห้ามปล่อยไอ้สัตว์นั้นไปเด็ดขาด!” จางชุ่ยฮัวพูดอย่างโมโห

“แม่วางใจเถอะค่ะ หนูมีวิจารณญาณของตัวเอง” หลี่ชิงเหยาพยักหน้า

แล้วเธอก็ส่งสัญญาณให้รปภ.สองคนส่งจางชุ่ยฮัวและหลี่ห้าวไปโรงพยาบาล

“เลขาจาง คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?” หลี่ชิงเหยานวดขมับ เธอรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

“คุณหลี่ เรื่องนี้มันชัดเจนมากอยู่แล้ว ลู่เฉินเป็นคนที่เริ่มลงมือลงไม้ อีกอย่างพวกรปภ.ก็เห็น มันไม่ต้องสงสัยอะไรเลย” เลขาจางกล่าว

“แต่ว่า คนอย่างแม่ฉัน…” หลี่ชิงเหยาลังเลที่จะพูด

เธอรู้ดีถึงความแสบของแม่และความโหดเหี้ยมของน้องชายตัวเอง

“ไม่ว่ายังไง การต่อยตีคนมันก็เป็นเรื่องที่ผิด!”

เลขาจางพูดตามความชอบธรรม "ถึงจะบอกว่ามีการเข้าใจผิดกันจริงๆ มันนั่งลงคุยกันดีๆไม่ได้เลยงั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ห้าวเป็นน้องชายแท้ๆของคุณ ที่เขาต่อยตีหลี่ห้าวถึงขั้นนั้น แสดงว่าเขาไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคุณเลยสิ แค่จุดนี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าคุณสมบัติในตัวของเขานั้นมันย่ำแย่มาก!”

หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้ว ในใจเธอรู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก

ใช่สิ แม้ว่าแม่และน้องชายของเธอจะก้าวร้าวและเอาแต่ใจไปบ้าง แต่เขาก็ไม่สามารถลงไม้ลงมือต่อยตีคนอื่นได้

แถมยังลงมืออย่างหนักขนาดนี้

ก่อนหน้านี้เธอยังรู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าการหย่าร้างจะเป็นทางเลือกที่ฉลาดและถูกต้องแล้ว

“คุณหลี่ เรื่องนี้ เราจะปล่อยไปเฉยๆไม่ได้ ต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด! ในเมื่อเขากล้าที่จะลงไม้ลงมือ เขาก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป!” เลขาจางพูดอย่างเย็นชา

หลี่ชิงเหยาที่จิตใจสับสนวุ่นวายอยู่แล้ว พอได้ยินอย่างนี้ เธอก็โกรธมากขึ้น

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดเบอร์โทรหาลู่เฉินทันที...

ขณะนั้นเอง ในรถเบนท์ลี่สีเงินที่กำลังวิ่งอยู่คันหนึ่ง

ลู่เฉินมองดูชื่อคนโทรเข้าบนโทรศัพท์ของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะรับสาย

“ลู่เฉิน ฉันต้องการคำอธิบายที่สมเหตุสมผล!” พอหลี่ชิงเหยาเอ่ยปากเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ออกคำสั่ง

“อธิบายอะไร?”

“ฉันถามคุณนะ เมื่อกี้คุณต่อยน้องชายฉันหรือเปล่า?”

"ใช่ ผมทำเอง แต่..."

ลู่เฉินยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ถูกหลี่ชิงเหยาขัดจังหวะ "เป็นคุณจริงๆด้วย! ฉันไม่คิดเลยว่า

คุณเป็นคนแบบนี้จริงๆ!ทำไม เพียงเพราะฉันหย่ากับคุณ คุณถึงต้องการแก้แค้นครอบครัวฉันงั้นหรอ?!"

ทันทีที่เธอพูดคำนี้ออกมา ลู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปเลย

เขาไม่คิดเลยว่าทันทีที่เธอเอ่ยปาก เธอจะก้าวร้าว ไม่ฟังความได้ขนาดนี้

และเธอไม่แม้แต่จะถามเหตุผล

สามปีในสถานะสามีภรรยา เธอไม่มีความเชื่อใจในตัวเขาแม้แต่น้อยเลยเหรอ?

แม้จะเป็นคนแปลกหน้าก็คงไม่เป็นแบบนี้มั้ง?

“หลี่ชิงเหยา หรือว่าในใจของคุณ ผมมันชั่วร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณรู้แค่ว่าผมลงไม้ลงมือ ต่อยตีคนอื่น แต่คุณเคยคิดบ้างไหมว่ามันเพราะอะไร?” ลู่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ไม่ว่าจะเพราะอะไร มันก็ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะต่อยตีคนอื่นได้!" หลี่ชิงเหยาไม่อ่อนข้อแม้แต่น้อย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลู่เฉินก็ยิ้มอย่างเยาะเย้ยตัวเอง

ในใจเขาผิดหวังอย่างที่สุดไปแล้ว

จะถูกหรือจะผิด ตอนนี้ มันไม่สำคัญแล้ว

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายให้ความสำคัญน้องชายตัวเองมากกว่า

“ลู่เฉิน เห็นแก่การที่เคยเป็นคู่สามีภรรยากัน ฉันจะให้โอกาสคุณแก้ไข คุณไปโรงพยาบาลตอนนี้เลย ไปขอโทษหลี่ห้าว ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ไม่เช่นนั้น... ”

“ไม่เช่นนั้นคุณจะทำอะไรล่ะ? คุณจะแจ้งตำรวจจับผมหรือจะหาคนมาจัดการผม?” ลู่เฉินโต้กลับ

“ลู่เฉิน! คุณไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเราบ้างเลยจริงๆ คุณต้องการให้แตกคอกันไปข้างนึงเลยใช่ไหม?” หลี่ชิงเหยาตะโกน

“ความรู้สึกเหรอ? ฮ่าๆ... ระหว่างเรา มันยังมีความรู้สึกอยู่หรอ? ยังไงซะ ผมเป็นคนต่อยเขาเอง คุณหลี่จะแก้แค้นผมยังไง ก็แล้วแต่เลย”

"คุณ--"

หลี่ชิงเหยากำลังจะระเบิดใส่ แต่ลู่เฉินก็วางสายไปก่อน

เธอโกรธมากจนเกือบจะโยนโทรศัพท์ทิ้งแล้ว

ที่เธอสามารถดำรงตำแหน่งในตอนนี้ได้ การจัดการอารมณ์ของตัวเธอเอง เธอทำได้เป็นอย่างดีมาตลอด

แต่ตอนนี้ เธอแอบควบคุมไม่ค่อยอยู่แล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน