หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว นิยาย บท 6

6 /1200

“ไอ้ขยะแกนี่!”

ฉาวซวนเฟยโกรธทันที เธอดึงศาสตราจารย์จางขึ้นแล้วตะโกนว่า "ฉันบอกว่าไม่ให้ดึงเข็มออกมา แต่คุณก็ยังจะดึงมันออก ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นแล้ว คุณแม่งกลับตอบฉันมาแบบนี้งั้นหรอ?!"

“ไม่...ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ผมได้ทำอย่างเต็มที่แล้ว”

ศาสตราจารย์จางส่ายหัวเรื่อยๆ และเขาเริ่มบ่ายเบี่ยงความรับผิดชอบ "โอ้ มันเป็นปัญหาของหมอคนนั้นแน่ๆ เป็นเพราะเขาฝังเข็มแบบสุ่มๆนั่นแหละ ถึงจะฆ่าตาเฒ่าฉาว!"

"ปัง!"

ฉาวซวนเฟยตบหน้าศาสตราจารย์จางอย่างแรง "ไอ้สารเลว! คุณเองที่โง่เขลาแต่ยังจะไปโทษคนอื่นเขาอีกงั้นเหรอ? ฉันเตือนคุณเลยนะ ถ้าคุณปู่ของฉันไม่รอด ฉันก็จะฆ่าคุณอย่างอนาถเอง!"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้พูดออกมา ใบหน้าของศาสตราจารย์จางก็ซีดลง

ด้วยพลังของตระกูลฉาว ที่ทำให้เขาหายไปจากโลกนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

"เกิดอะไรขึ้น?"

ในเวลานี้ ลู่เฉินเดินเข้ามาอีกครั้ง

แต่เมื่อลู่เฉินเห็นตาเฒ่าฉาวที่สีหน้าเป็นสีดำและมีเลือดออกจากปากและจมูกเขา ลู่เฉินก็ขมวดคิ้วทันที

“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามดึงเข็มออกน่ะ? ทำไมพวกคุณไม่ฟัง?” ลู่เฉินดูไม่พอใจมาก

"คุณลู่คะ เมื่อกี้..."

ก่อนที่ฉาวซวนเฟยจะอธิบาย ศาสตราจารย์จางก็ก้าวไปข้างหน้า เขาจับคอเสื้อของลู่เฉินแล้วตะโกนว่า "คุณเป็นคนที่ฝังเข็มเหรอ?คุณรู้ไหมว่ามันเป็นเพราะการรักษาตามอำเภอใจของคุณ มันถึงจะทำให้อาการของตาเฒ่าฉาวหนักขึ้น ผมจะดูสิว่าคุณจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง!”

กว่าจะเจอแพะรับบาป แน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปง่ายๆแน่

“ดูเหมือนว่าคุณเป็นคนที่ดึงเข็มออกมาใช่ไหม?” ลู่เฉินยักคิ้ว

“แล้วไงล่ะ?”

“ไม่มีอะไร ผมแค่สงสัยว่า คนที่ไม่มีความสามารถ ชอบโยนความรับผิดชอบ และไร้ยางอายอย่างคุณ มันเป็นหมอได้ยังไงกัน?”

"แก--"

"หุบปาก!"

ฉาวซวนเฟยผลักศาสตราจารย์จางออกไปและดึงลู่เฉินไปที่ข้างเตียงอย่างรวดเร็ว "คุณลู่คะ ตอนนี้สถานการณ์เร่งด่วนมาก โปรดช่วยคนไข้ก่อน!"

"คุณฉาวครับ เขาเป็นแค่คนหลอกลวง เขาจะไปมีความสามารถอะไรได้? คุณอย่าได้ถูกเขาหลอกเชียวนะครับ! " ศาสตราจารย์จางกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

“เขารักษาไม่ได้ งั้นคุณมารักษาเองสิ” ฉาวซวนเฟยขึงตาใส่เขาอย่างเย็นชา

“ผม——” ศาสตราจารย์จางพูดไม่ออกทันที

ถ้าเขามีวิธี เขารักษาไปนานแล้ว จะรอถึงตอนนี้ได้ไง?

ขณะที่ลู่เฉินกำลังจะลงมือนั้น ศาสตราจารย์จางก็พูดอย่างกะทันหันว่า "ไอ้หนุ่ม! อย่าหาว่าผมไม่ได้เตือนคุณนะ ตาเฒ่าฉาวมีสถานะที่โดดเด่น หากคุณรักษาเขาแล้วเกิดปัญหาอะไรขึ้น ผมว่าชีวิตน้อยๆของคุณคงไม่รอดแน่! "

“ถ้าอย่างงั้น ผมจะไม่รักษาแล้ว คุณจัดการเองเถอะ”

ลู่เฉินขี้เกียจที่จะพูดเรื่องไร้สาระ เขาหันหลังกลับและพร้อมที่จะจากไปทันที

“ไอ้ชาติหมานี่! ใครให้แกพูดมากแบบนี้!”

ฉาวซวนเฟยโกรธมาก เธอยกมือขึ้นและตบหน้าศาสตราจารย์จางอย่างแรงอีกครั้ง

ตบเขาโซเซจนแทบจะล้มลงเลย

เมื่อลู่เฉินมองดูศาสตราจารย์จางที่แก้มแดงและบวม แม้ว่าลู่เฉินจะไม่มีการแสดงออกอะไร แต่ในใจเขาก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น

"คุณลู่คะ โปรดยื่นมือเข้ามาช่วยเราด้วยเถอะค่ะ ตระกูลฉาวของเราจะขอบคุณคุณมากๆเลย!"

ฉาวซวนเฟยเปลี่ยนสีหน้าของเธออีกครั้ง

“มันยุ่งยากนิดหน่อยครับ ตอนนี้แหล่งที่มาของพิษถูกกระตุ้น มันได้รุนแรงยิ่งขึ้น การฝังเข็มเพียงอย่างเดียวไม่สามารถมีบทบาทชี้ขาดได้อีกต่อไป ผมยังต้องการของบางอย่างเพื่อใช้เป็นแนวทางในการนำร่องตัวยาครับ” ลู่เฉินกล่าว

“คุณลู่คะ คุณบอกมาสิ ไม่ว่าคุณต้องการอะไร ฉันก็จะหาให้คุณ” ฉาวซวนเฟยกล่าว

“ผมต้องการหนอนผีเสื้อ150กรัม แมงมุม150กรัม และแมลงสาบ150กรัม แล้วทอดพวกมันจนมีกลิ่นหอมเสร็จแล้วปิดผนึกไว้ในขวดโหล”

“อุ๊ย – คุณต้องการสิ่งเหล่านี้มาทำไม? ไม่ขยะแขยงบ้างหรือไง” ฉาวอานอานฟังแล้วขนหัวลุกซู่

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ รีบไปทำซะ!” ฉาวซวนเฟยขึงตาใส่

ฉาวอานอานได้แต่นำบอดี้การ์ดไปรวบรวม

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แมลงทอดสีทองขวดหนึ่งก็ถูกส่งไปที่วอร์ด

“คุณฉาวครับ หลังจากที่ผมฝังเข็มเสร็จแล้ว คุณก็เปิดขวดแล้ววางไว้ระหว่างปากและจมูกของคุณปู่ของคุณนะครับ” ลู่เฉินกำชับ

“โอเค!” ฉาวซวนเฟยพยักหน้า

"ผมจะเริ่มแล้ว"

ลู่เฉินหยิบเข็มเงินออกมาแล้วหายใจเข้าลึกๆ