หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 111

เซียวเย่หลันมาที่เรือนจิ่นซิ่วพร้อมโทสะเต็มท้อง

ซูอวี้เออร์ชื่นชอบความสง่างาม เรือนของนางจึงเต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ และสะพานน้อยพร้อมธารา ดูเปี่ยมไปด้วยอารมณ์สุนทรีย์ เมื่อใดก็ตามที่เซียวเย่หลันอารมณ์ไม่ดี เขาจะมาที่นี่สักพักเพื่อผ่อนคลาย

“ปลาคาร์ปสองตัวนี้ ให้เลี้ยงไว้ในเรือนเจ้า”

เซียวเย่หลันมอบปลาคาร์ปหางทองสองตัวให้กับซูอวี้เออร์

ซูอวี้เออร์ที่ได้รับความโปรดปรานโดยไม่คาดฝัน จึงกล่าวตอบไปว่า “ขอบพระทัยท่านอ๋อง! ข้าจะเลี้ยงดูเป็นอย่างดี”

ในใจนางแอบรู้สึกดีใจ มิรู้ว่าเซี่ยเชียนฮวันได้รับของขวัญแบบเดียวกันหรือไม่?

ดังนั้น ซูอวี้เออร์จึงแอบเหลือบมองสาวใช้อวิ๋นซี อวิ๋นซีที่เข้าใจความนัยของเจ้านายจึงรีบถอยออกไป นางวิ่งไปสืบข่าวที่หอหลันเซียง

“มาดื่มเป็นเพื่อนข้าสักสองแก้วเถอะ”

เซียวเย่หลันนั่งบนเก้าอี้ใต้ร่มไม้

ซูอวี้เออร์ก็เอาอกเอาใจอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก รีบอุ่นเหล้า และเตรียมเครื่องเคียงด้วยตัวเอง ทุกอย่างถูกจัดเรียงเป็นอย่างดี

ไม่นานนักอวิ๋นซีก็กลับเข้ามา แล้วกระซิบที่ข้างหูซูอวี้เออร์ “พระชายาไม่ได้รับปลาคาร์ปแม้แต่ตัวเดียว”

เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้ปลาเลยสักตัว!

พอได้ฟังข่าวนี้แล้ว ซูอวี้เออร์ก็อดยิ้มไม่ได้

แน่นอนในใจของจ้านอ๋องนางคืออันดับหนึ่ง จะเซี่ยเชียนฮวันก็ดี หรือหลี่จิ่้งหย่าก็ช่าง ล้วนต้องหลีกทาง!

“แต่ดูเหมือนว่าวันนี้ พระชายาจะทำอาหารด้วยตัวเอง แล้วให้ท่านอ๋องไปอาหารด้วยกัน” อวิ๋นซีกระซิบอีกครั้ง

“อะไรนะ”

ทันใดนั้นใบหน้าอันงดงามของซูอวี้เออร์ก็พลันบิดเบี้ยว

นางหญิงสารเลวนั่น รู้จักหาผลประโยชน์ใส่ตัวเสียจริง!

อย่าให้โอกาสนางได้รับใช้ท่านอ๋องโดยเด็ดขาด!

ผ่านไปครู่หนึ่ง ขณะที่ซูอวี้เออร์รินเหล้าให้เซียวเย่หลัน นางก็กล่าวเสียงอ่อนโยนว่า “ท่านอ๋อง วันนี้มื้อเย็นที่นี่ดีหรือไม่ อวี้เออร์จะเข้าครัวทำอาหารให้ท่านเอง”

เซียวเย่หลันกำลังจะตอบตกลง แต่ทันใดนั้นก็จําได้ว่าเซี่ยเชียนฮวันได้กล่าวบางอย่างกับเขา

ดูเหมือนนางอยากให้เขาไปปลาต้มเปรี้ยวเผ็ดอะไรสักอย่าง?

เหอะ

ดูท่าทางเงอะงะของนางแล้ว ทักษะการทําอาหารต้องแย่มากแน่ๆ

ไปอาหารที่นั่นคงเสียเวลาเปล่า

“ตอนแรกหม่อมฉันก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน แต่ขอผู้นั้นไม่ต้องการเงินบริจาคของคนอื่น และเมื่อไหร่ก็ตามที่สาวรับใช้ออกไปข้างนอก เขาก็จะคอยสอดส่อง เหมือนรอใครบางคน ท่านว่าแปลกไหมเพคะ” ซูอวี้เออร์กล่าวอีก

“...”

เซียวเย่หลันไม่แสดงท่าทีอะไร แต่เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจปัญหานี้

ซูอวี้เออร์เข้าใจนิสัยของเขาเป็นอย่างดี นางจึงหยุดหัวข้อนี้ และไม่เซ้าซี้พูดต่อ

หลังอีกสักสองสามคำ เซียวเย่หลันจึงวางตะเกียบลง “ข้าอิ่มแล้ว เจ้าอาหารต่อเถอะ”

“แต่ท่านเพิ่งไปได้ไม่กี่คำเองนะเพคะ”

ซูอวี้เออร์ลุกขึ้นยืนอย่างตื่นตระหนก

นางตระหนักได้ว่าเซียวเย่หลันกำลังจะไป จึงรีบดึงชายแขนเสื้อของเขาเอาไว้ “ท่านอ๋อง คืนนี้ ท่านไม่อยากอยู่ค้างกับข้าที่นี่หรือ พวกเรา...”

เซียวเย่หลันกลับหลีกเลี่ยงการสัมผัสของนาง แล้วตอบกลับว่า “รีบพักผ่อนเถอะ”

ใบหน้าของซูอวี้เออร์เต็มไปด้วยความผิดหวัง

อย่างไรก็ตามนางไม่อาจบังคับให้เขาอยู่ต่อได้ ทำได้เพียงมองเซียวเย่หลันเดินจากไป

แม้คนนอกจะมองว่านางคือรักแท้ของจ้านอ๋อง แต่ทว่าตั้งแต่เข้ามาอยู่ในจวนอ๋อง เซียวเย่หลันก็ไม่เคยแตะต้องตัวนางอีกเลย...