หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 157

"ท่านพี่ทหารทั้งหลายล้อเล่นหรืออย่างไร ในป่าเขาเช่นนี้จะมีสุรา?”

เซี่ยเชียนฮวันพยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากชายสองคนนี้

แต่เรี่ยวแรงของพวกเขามากเหลือเกิน เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง เซี่ยเชียนฮวันไม่อาจดิ้นจนหลุดได้

ส่วนลูกชายคนรองของอู่อันโหวเว่ยจงผิง ยืนหัวเราะแหะๆ อยู่ด้านข้าง "พวกเราจะเลี้ยงสุราอย่างอื่นให้เจ้าดื่ม เจ้าลองดูหรือไม่?"

สีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันเคร่งขรึมลง "ทางที่ดี พวกเจ้าอย่าได้กระทำบุ่มบ่าม ระวังจุดจบของผลที่กระทำ!"

เมื่อสิ้นเสียงลง ชายทั้งหลายก็พากันหัวเราะออกมา!

"นี่แม่สาวน้อย ทำท่าทีดุกันกับพวกเราหรือ?"

"ไม่เลวนี่ ข้าชื่นชอบแบบนี้ สนุกดี!"

พวกเขาหัวเราะพางลากเซี่ยเชียนฮวันเข้าไปในกระท่อมเล็กๆ อันทรุดโทรม ซึ่งถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานาน

เซี่ยเชียนฮวันคิดว่าอย่างน้อยพวกเขาก็เป็นลูกชายของท่านโหว ต่อให้มีตัณหาเข้ามาครอบงำก็คงจะควบคุมตนเองได้อยู่บ้าง นางพอมีโอกาสถ่วงเวลา

คาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะไม่ต่างอะไรกับอันธพาลข้างถนน เริ่มลงไม้ลงมือโดยตรง!

"เว่ยหย่งเซิ่ง เว่ยจงผิง การกระทำของพวกเจ้าต่ำช้ายิ่งนัก ไม่กลัวว่าจะถูกอู่อันโหวรู้เข้าหรือ?" เซี่ยเชียนฮวันจ้องไปที่พวกเขาด้วยความโมโหดุดัน

สองพี่น้องหันมาสบตากันแล้วหัวเราะ "แม่นางน้อย เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องมากังวลแทนพวกเราหรอก!"

"เราไม่ใช่คนไร้ความผิดชอบอย่างนั้น เมื่อพวกเราเล่นกับเจ้าจนหมดสนุกแล้ว จะมีคนนำเงินทองส่งไปให้ที่บ้านเจ้า และรับเจ้าเข้ามาเป็นอนุภรรยาที่จวนโหว ต่อจากนี้เพียงเจ้าปฏิบัติรับใช้พวกเราจนพึงพอใจ เจ้าจะได้กินอิ่มนอนหลับ!"

"พี่ใหญ่ แม่นางคนก่อนพี่เป็นคนจัดการ ครั้งนี้เอาไว้ให้ข้าบ้างเป็นไร?" เว่ยจงผิงพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ

"ไม่ได้! แม่นางคนนี้รูปร่างหน้าตาสวยงามยิ่งนัก ข้าจะต้องได้มาครอบครอง ส่วนแม่นางคนก่อนเจ้าอยากได้ก็เอาไป"

หรือเรียกได้ว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด

เว่ยหย่งเซิ่งยกมือขึ้นแล้วปลดคอเสื้อของตน กระตุกยิ้มแล้วกล่าวว่า "พวกเจ้าจับนางไว้ให้ดี อย่าให้นางดิ้นไปทั่ว เดี๋ยวข้าจะเจ็บเอา"

"ขอรับ”

ต้าหม่าจื่อและโซ่วโหวรีบเข้ามาคว้ามือและเท้าของเซี่ยเชียนฮวันเอาไว้ ก่อนจะกดร่างลงไปที่กอหญ้า

เว่ยหย่งเซิ่งโน้มกายลงไป กลิ่นเหงื่อและกลิ่นสุราคละคลุ้ง "แม่นางคนสวย ไม่ต้องกลัวไป แหะๆๆ..."

เซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีนัก หากเป็นเช่นนี้ต่อไปคงจะเกิดเรื่องแน่!

"ช้าก่อน ข้าคือพระชายาจ้านอ๋อง!"