หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 180

หลังจากมหาเสนาบดีหลี่ทราบเรื่องนี้ เขาก็ดุนางกับองค์ชายรองยกใหญ่

หลี่จิ้งหย่ารู้จักบิดาของนางดีเกินไป

หากเรื่องนี้ไม่ได้รับการแก้ไขที่ดี นางจะกลายเป็นบุตรสาวที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลหลี่ และความฝันที่จะกลายเป็นฮองเฮาในอนาคตก็จะพังทลายด้วยเช่นกัน

นางจึงรีบขอยาแก้พิษหญ้าฝรั่นจากที่ปรึกษา แล้วตามหาเกอมามาที่ถูกวางตัวเป็นสายลับในวังของตระกูลหลี่ตั้งแต่ช่วงแรกๆ จากนั้นก็ลอบเข้ามาในวังเพื่อป้อนยาแก้พิษให้กับฮองเฮา เพื่อกอบกู้สถานการณ์

เกอมามาคุ้นเคยกับการเห็นคลื่นลมมานักต่อนักแล้ว จึงกล่าวอย่างใจเย็นว่า “หากป่วยเพียงไม่กี่วันก็ไม่มีใครสืบค้นหรอก แต่การวางยาพิษฮองเฮามิใช่เรื่องเล็กน้อย ฝ่าบาทจะต้องสืบสวนจนถึงที่สุด ตอนนี้พระชายาจะต้องปกป้องตัวเองให้ดี ที่ปรึกษาคนนั้นต้องตาย คนของเรือนเจียวชวนก็ต้องตาย จากนั้นพวกเราก็หาทางโยนความผิดให้พระสนมหมิง”

“ดูเหมือนนี่จะเป็นทางเดียว...”

หลี่จิ้งหย่าถอนหายใจ

เดิมทีนางกับเซียวเย่หลันเป็นเพื่อนเล่นมาตั้งแต่เด็ก ใจจริงก็ไม่อยากให้สนมหมิงต้องตายเลย

อย่างไรก็ตามคนคำนวณไม่สู้ฟ้าลิขิต ทางออกของปัญหานี้ มีแค่เสียสละหมิงเฟยเพื่อปกป้องตัวเอง

ทันใดนั้น

ทั้งสองคนก็ได้ยินเสียงดัง “ปัง” เป็นเสียงฉากกั้นหลังตั่งเตียงที่ล้มลง!

พวกนางพากันสะดุ้ง เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งก็พากันตกใจจนหน้าซีด

“ท่าน...พวกท่านทำไม...”

หลี่จิ้งหย่าไม่นึกว่า จะมีคนซ่อนตัวในวังเฟิงหลิง!

เซี่ยเชียนฮวันและเซียวเย่หลันทยอยเดินออกมาหลังฉากกั้น

“จ้านอ๋อง...”

เกอมามาตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ นางคุกเข่าลงที่พื้นพลางตัวสั่น

เซี่ยเชียนฮวันเบะปาก นางเลิกคิ้วแล้วมองไปยังชายที่อยู่ข้างกาย “ดูให้ดี ว่าใครกันแน่ที่พยายามจะฆ่ามารดาท่าน”

“พี่เย่หลัน นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฟังข้าอธิบายก่อน”

เซียวเย่หลันจ้องมองนางด้วยแววตาไร้อารมณ์ พลางกล่าวเสียงเย็นชา “ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่สามารถต่อต้านได้ แต่เจ้าตัดสินใจที่จะเลือกเอง”

“ไม่ ไม่ใช่ ข้ามิอาจเลือกได้!”

หลี่จิ้งหย่าคว้ามุมเสื้อของเซียวเย่หลันอย่างกระตือรือร้น

นางไม่รู้ว่าทําไมสิ่งต่าง ๆ ถึงเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ จากคู่รักในวัยเด็ก กลับกลายมาเป็นคนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน

“พี่เย่หลัน ท่านจำได้หรือไม่? ตอนที่ท่านยังเด็ก ท่านบอกว่าจะแต่งงานกับข้าเมื่อโตขึ้น ตอนนี้ข้ายังคงเต็มใจที่จะแต่งเป็นภรรยาของท่าน ขอแค่ท่านพูด หัวใจของข้าก็พร้อมอุทิศให้กับท่าน”

นางไม่สนใจอะไรแล้ว

นางพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดเซียวเย่หลัน และกอดเขาแน่น

ไม่ว่าจะเป็นเพราะกลัวถูกเปิดเผยความจริง หรือมีใจรักต่อเซียวเย่หลันอย่างแท้จริง แต่ประโยคนี้เทียบเท่ากับการยอมแพ้

ตราบใดที่เซียวเย่หลันเห็นด้วย องค์ชายรองจะมีผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ข้างกาย