หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 191

“นี่ ถอดเสื้อของนายออกแล้วแสดงให้ทุกคนดูสิ”

มีบางคนอดพูดไม่ได้

ชายคนนั้นรีบโบกมือปฏิเสธ พูดจาตะกุกตะกักว่า “ข้า...ข้ามาที่นี่เพื่อให้ท่านหญิงช่วยรักษา พวกเจ้าอาศัยอะไรมาสั่งให้ข้าถอดเสื้อให้ดู...”

เซี่ยเชียนฮวันเบะปาก “ชายร่างใหญ่ถอดเสื้อให้ดู มีอะไรต้องเขินอาย หรือว่าเจ้าไม่กล้า”

เมื่อนางพูดอย่างนั้นทุกคนก็สงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ !

เพราะเมื่อดูจากท่าทางของผู้ชายคนนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าร้อนตัวมาก เหมือนความลับถูกเปิดเผย

“รีบถอดเสื้อให้พวกเราดู”

“ใช่แล้ว เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของท่านหญิง ถ้าไม่มีผีในใจ แล้วทำไมถึงไม่ให้ดูล่ะ””

“ดูซี่โครงของเขาสิ เหมือนมีอะไรยื่นออกมา...”

ฝูงชนต่างเจ้าพูดคำข้าพูดคำ และค่อยๆ เข้าใกล้ชายคนนั้น

มีบางคนเอื้อมมือไปดึงเสื้อของเขา

สถานการณ์แทบจะคุมไม่ไหวแล้ว

ในขณะที่ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่ชายคนนั้น ไม่มีใครพบว่าใบหน้าของท่านหญิงหยวนหลี่แทบจะดูไม่ได้ สองมือของนางจิกกำโต๊ะแน่น

เธอขยิบตาให้ชายคนนั้น

ชายคนนั้นเข้าใจ และตะโกนเสียงดังทันที “พอได้แล้ว ข้าไม่รักษาแล้ว!”

จากนั้นเขาก็วิ่งหนีไปทันที!

“เดี๋ยวก่อน! ทำไมถึงหนีไปล่ะ??”

“โธ่เอ๊ย! ท่าทางดูแข็งแรงมาก ดูไม่เหมือนคนป่วยเลยสักนิด...”

หลายคนไม่ทันระวังก็ถูกชายคนนั้นผลักจนล้มลงไปกองกับพื้น

เซี่ยเหยียนรีบไล่ตามเขาไปทันที “ให้นายน้อยคนนี้จัดการเอง!”

สองคน คนหนึ่งอยู่หน้าอีกคนตามหลัง

ไม่ช้าก็หนีไปอย่างไร้ร่องรอย

เซี่ยเชียนฮวันหันหน้ากลับมายิ้มเยาะท่านหญิงหยวนหลี่ “แม้คนอื่นจะหนีไปได้ แต่สิ่งที่ข้าพูดไปจะถูกหรือไม่ ในใจเจ้าล้วนรู้ดี”

“พระชายารู้วิธีพูดจาให้ร้ายจริงๆ”

ท่านหญิงหยวนหลี่หยิบผ้าคลุมหน้าสีขาวขึ้นมาสวม

อาจเป็นไปได้ว่าต้องการปกปิดความโกรธ

ถนนว่างเปล่ามาก

เซี่ยเชียนฮวันเดินไปครู่หนึ่ง ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเซี่ยเหยียน

นางสงสัยว่านางต้องกลับบ้านด้วยตัวเองหรือเปล่า ทันใดนั้น บนพื้นถนนก็ปรากฏเงาของชายผู้หนึ่ง

“นี่”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงทุ้มต่ำ เซี่ยเชียนฮวันก็พลันเงยหน้า

เบื้องหน้านาง มีบุรุษสูงใหญ่ที่ถือน้ำเต้าอยู่คนหนึ่ง

“ท่านคือ...”

เซี่ยเชียนฮวันชะงัก ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า เขาคือชายขี้เมาที่เกือบจะทะเลาะกับเซี่ยเหยียนที่หน้าทางเข้าถงซ่านถัง

ชายผู้นี้ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง และสวมหมวกแปลกๆ ทำให้ไม่สามารถบอกได้ว่าเขามีหน้าตาอย่างไร หรืออายุเท่าไหร่

“พี่ใหญ่ ท่านมีธุระอะไรหรือ?”

เซี่ยเชียนฮวันถาม

ชายขี้เมายกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย “ทักษะแพทย์ของเจ้า เรียนมาจากใคร?”