หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 203

ณ เรือนจิ่นซิ่ว

ตอนที่เซียวเย่หลันเดินทางมาถึงนั้น เขาได้ยินเสียงพิณลอยมาเบาๆ

เมื่อเปิดม่านขึ้น จึงพบว่าซูอวี้เออร์กำลังนั่งบรรเลงพิณอยู่บนเตียงตั่ง นางเงยหน้ามองเขาอย่างเปี่ยมด้วยความรัก

“ยังปวดหัวอยู่หรือไม่?”

เซียวเย่หลันนั่งลงข้างกายนาง

ซูอวี้เออร์ถอนหายใจออกมา “ปวดสิเจ้าคะ แต่ว่า หากมีท่านอ๋องอยู่ที่นี่ด้วย ก็คงไม่ปวดเท่าไรนัก”

“กินยาคงจะดีขึ้น ข้าจะไปเอายามาให้เจ้า”

เซียวเย่หลันตบบ่าของซูอวี้เออร์เบาๆ จากนั้นลุกขึ้นยืน

“ท่านอ๋องเพคะ!”

ซูอวี้เออร์รีบร้อนจนโยนพิณออกไปแล้วใช้มือทั้งสองข้างกอดเอวเซียวเย่หลันไว้แน่น

นางเอ่ยถามด้วยความน่าสงสารว่า “แม้อวี้เออร์จะเป็นไข้ทางกาย แต่ไข้ทางใจก็ใช่น้อย! ทุกคราเมื่อคิดถึงว่านับแต่แต่งเข้ามาในจวน ท่านอ๋องก็ไม่เคยแตะต้องข้าน้อยเลยสักครั้ง ข้าน้อยรู้สึกปวดใจยิ่งนัก ข้าทำให้ท่านอ๋องรู้สึกรังเกียจเช่นนั้นเชียวหรือ?”

“หาได้เป็นเช่นนั้น”

เซียวเย่หลันลูบไล้ไปยังมือขาวผ่องของซูอวี้เออร์

เขาหันกลับมาแล้วถอนหายใจ “แต่ไหนแต่ไรมา เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ชอบใกล้ชิดกับสตรี”

“ท่านไม่ชอบใกล้ชิดกับสตรี เรื่องนี้ข้าน้อยเข้าใจ แต่ว่า ข้าอยากเป็นกรณียกเว้นของท่าน”

ซูอวี้เออร์กัดริมฝีเบาๆ แล้วพูดออกมา

นางไม่รู้หรอกว่าประโยคนี้ของนาง จะทำให้ในสมองของเซียวเย่หลันปรากฏภาพสตรีอีกนางหนึ่งออกมา

เขาชะงักลงเล็กน้อย ความรู้สึกตอนอยู่ใต้น้ำถาโถมเข้ามาอีกครั้ง ทำเอาหัวใจของเขาสั่นคลอนนั่งไม่สงบ

กรณียกเว้นงั้นหรือ เซี่ยเชียนฮวัน?

“ท่านอ๋องเพคะ ท่านจะลองดูกับอวี้เออร์ก็ย่อมได้ ดีหรือไม่?”

ซูอวี้เออร์มองไปยังแขนเสื้อของเขาด้วยแววตาอันรอคอย น้ำตาเอ่อล้น

“อืม” เซียวเย่หลันเห็นท่าทางอันน่าสงสารของนางที่จ้องมองมา จึงพยักหน้าเล็กน้อย

สตรีที่ตั้งครรภ์ลูกของคนอื่นอยู่ จะเป็นข้อยกเว้นไปได้อย่างไร

ก็เพียงเพราะนางคือพระชายาอ๋องของเขา และทำเรื่องราวต่างๆ ให้เขามากมาย ด้วยหน้าที่รับผิดชอบและการขอบคุณ จึงทำให้เขารู้สึกกับนางพิเศษไปเล็กน้อย

อวี้เออร์ต่างหากจึงจะเป็นคนที่เขาชอบ และเป็นสตรีที่เขาอยากใกล้ชิดด้วย

ลูกในท้องของนาง...

ช่างเถิด นางเก่งเรื่องการรักษาขนาดนี้ เมื่อนางตื่นขึ้นมาคงจะหาวิธีปกป้องเจ้าเด็กนั่นเอง

หากรักษาเด็กในท้องไว้ไม่ได้ ก็เป็นเรื่องดีสำหรับเขา

“หยุดนะ อย่า...เซียวฉง อย่าแตะต้องตัวข้า!”

เซี่ยเชียนฮวันไข้ขึ้นสูงจนเริ่มเพ้อ

เมื่อได้ยินชื่อขององค์ชายรอง สีหน้าของเสี่ยวตงก็เปลี่ยนไป นางถอยออกมาแล้วเหลือบมองเซียวเย่หลัน

พบว่าสีหน้าแววตาของเซียวเย่หลันดูเเยือกเย็นลง ปรากฏแรงอาฆาตรออกมา!

เขาโน้มกายลงไปช้าๆ ใช้ฝ่ามือสัมผัสไปยังหน้าผากอันร้อนผ่าวของเซี่ยเชียนฮวัน

“วางใจเถิด ข้ารจะไม่ปล่อยไอ้คนที่กล้าเข้ามายั่วยุข้าอย่างแน่นอน”

น้ำเสียงของเซียวเย่หลันดูราบเรียบ

แต่เสี่ยวตงที่ขดตัวอยู่ตรงมุมกลับยืนกุมมือทำตัวไม่ถูก

เพราะคนที่รู้จักเซียวเย่หลันดีเท่านั้นจึงจะรู้ว่า พายุกระหน่ำกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!