หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 217

"เหนียงเหนียงเพคะ เมื่อได้ยินเช่นนี้บ่าวก็นึกขึ้นมาได้ บ่าวเคยได้ยินท่านพี่กล่าวว่าก่อนหน้านี้ท่านอ๋องเดินทางไปหาท่านหญิงหยวนหลี่ที่จวนกานชินอ๋องก็เป็นข้อเสนอแนะของซูอวี้เออร์"

เสี่ยวตงหวนระลึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา

เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องราวเช่นนี้เกิดขึ้น

นางนิ่งเงียบไปสักพักแล้วครุ่นคิด เมื่อพันแผลให้กับเสี่ยวตงแล้ว นางก็เก็บของเตรียมตัวออกไปข้างนอก

รถม้าเดินทางโคลงเคลงอยู่สักพัก เซี่ยเชียนฮวันกลับมายังเมืองทางตะวันตกอีกครั้ง

หากเปรียบเทียบกับสถานการณ์ที่ดูว่างเปล่าเมื่อหลายวันก่อน บัดนี้ที่ถนนดูคึกคักมากขึ้น แต่ว่า...ล้วนเต็มไปด้วยศพ

ผู้ที่ติดเชื้อกาฬโรคในกลุ่มแรก บัดนี้เริ่มทยอยเสียชีวิตลง

ศพของพวกเขาดูน่ากลัวยิ่งนัก ถูกห่อด้วยฟางวางเรียงอยู่บนเกวียน รอนำส่งไปเผา

รอบข้างเต็มไปด้วยเสียงคร่ำครวญ

สภาพแวดล้อมไม่ต่างกับอยู่ในนรก

เซี่ยเชียนฮวันกัดฟันแล้วเดินตรงไปที่ฮัวเยว่ถัง พบว่าชายหนุ่มผู้นั้นกำลังแบกบิดาที่ป่วยหนักของเขาต้องการจะจากไป

"เกิดอะไรขึ้น?"

นางรีบตรงเข้าไป

เดิมทีคิดว่าคนไข้เสียชีวิตแล้ว แต่เมื่อพิจารณาดูอีกทีพบว่ายังมีชีวิตอยู่

เซี่ยเหยียนก็อยู่ที่นั่นด้วย เขากำลังรั้งชายผู้นั้นเอาไว้แล้วพูดออกมาด้วยความโมโหว่า "เจ้าหมอนี่ได้ยินว่าที่ถงซ่านถังมียารักษากาฬโรค จึงไม่ยอมอยู่ที่นี่อีกต่อไป!"

"พ่อของข้าอยู่ที่นี่ก็ทำได้เพียงรอวันตาย พวกเจ้า พวกเจ้าไม่มีทางรักษาเขาให้หายได้ มีเพียงท่านหญิงหยวนหลี่เท่านั้นที่รักษาได้!"

ชายผู้นั้นตะโกนออกมา

เซี่ยเหยียนได้ยินดังนั้นก็โมโหยิ่งนัก เขาชี้ไปที่ประตูแล้วพูดว่า "มียาแล้วอย่างไรเล่า ยาของท่านหญิงหยวนหลี่คนจนอย่างเจ้าซื้อได้หรือ?"

"ข้า...ท่านหญิงหยวนหลี่มีจิตใจงดงาม ข้าไปร้องขอนางเอาก็ได้..."

ชายหนุ่มช่างดื้อรั้น

เซี่ยเชียนฮวันได้ยินบทสนทนาของพวกเขาก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน เอ่ยถามว่า "ท่านพี่ ยาของท่านหญิงหยวนหลี่แพงมากหรือ? ข้าได้ยินมาว่าที่ถงซ่านถังเป็นโรงหมอเพื่อการกุศล นางบอกว่านางออกตรวจผู้ใดไม่เคยรับเงิน"

ชายหนุ่มร้องขอ

เซี่ยเชียนฮวันกำมือแน่น พยายามระงับความโกรธในใจแล้วกล่าวว่า “ไปกันเถอะ ข้าจะไปหานางพร้อมกับเจ้า"

"ดียิ่งนัก! ขอบคุณทุกท่านที่ดูแลพ่อของข้าเป็นอย่างดี ขอบพระคุณท่านหมอเทวดา"

ชายหนุ่มผู้นี้ยังคงถือว่ามีจิตใจสำนึกบุญคุณ เขารีบกล่าวขอบคุณแล้วแบกบิดาที่กำลังป่วยหนักของตนวิ่งตรงออกไปอย่างรวดเร็ว

เซี่ยเชียนฮวันเดินตามหลังเขาไป เข้าไปในถงซ่านถังช้าๆ

แท้จริงแล้ว ไม่ต้องตามเข้าไปถึงที่นั่นนางก็รู้ได้ว่าท่านหญิงหยวนหลี่จะตอบชายผู้นี้เช่นไร

"ได้โปรดเถิดท่านหญิง ช่วยพ่อข้าด้วย! ที่บ้านของข้าไม่อาจหาเงิน 300 ตำลึงมาได้หรอก ได้โปรดท่านช่วยมอบยาให้แก่พ่อข้าสักเม็ดเถิด สักเม็ดเดียวก็ยังดี..."

ชายหนุ่มวางบิดาของตนลงแล้วคุกเข่าต่อหน้าท่านหญิงหยวนหลี่ ก้มศีรษะโขกพื้นไม่หยุด

จากนั้นก็ได้ยินท่านหญิงหยวนหลี่พูดขึ้นแล้วเหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย

"หากไม่มีเงินเจ้าก็ไปเอาของจำนำหรือไปหยิบยืมมาก็ได้"