หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 264

ห้องนี้ดูไม่เหมือนเป็นที่พักอาศัย เหมือนห้องเก็บฟืนเสียมากกว่า

ไม่มีโต๊ะเครื่องแป้ง โต๊ะ เก้าอี้หรือเครื่องเรือนใดสักชิ้น ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงฉากกั้นอันงดงาม มีเพียงเตียงไม้เปล่าๆ วางไว้

ไม่เพียงเท่านั้น บนเพดานเต็มไปด้วยใยแมงมุมและฝุ่น เมื่อผลักประตูเข้าไปฝุ่นมากมายร่วงหล่นลงมา

“อะไรกัน สถานที่ทรุดโทรมเช่นนี้ ท่านภิกษุณี เหนียงเหนียงของเราเป็นถึงพระชายาอ๋อง จะให้อยู่ในห้องทรุดโทรมแบบนี้ได้อย่างไร!"

เสี่ยวตงอดไม่ได้ที่จะบ่นขึ้น

นางสามารถทนอยู่ได้ แต่นางไม่อาจทนเห็นเหนียงเหนียงต้องลำบาก

คิดไม่ถึงว่าภิกษุณีผู้นั้นจะตอบกลับอย่างเย็นชา “พระชายาอ๋องแล้วอย่างไรเล่า? สตรีที่อยู่ ณ ที่นี้ ใครบ้างเล่าที่ไม่ใช่สนมของฮ่องเต้องค์ก่อน แต่ทุกคนก็ล้วนมารวมกันที่นี่"

"แต่ว่า แต่ว่าบัดนี้เหนียงเหนียงของข้ากำลังตั้งครรภ์อยู่ หากเป็นอะไรขึ้นมา ใครเล่าจะรับผิดชอบไหว!"

เสี่ยวตงพูดขึ้นด้วยความโมโห

แต่ภิกษุณีผู้นั้นหัวเราะขึ้นด้วยความเยือกเย็น "พวกเจ้าถูกส่งมาที่นี่ หมายความว่าเด็กในท้องคงไม่สำคัญต่อราชวงศ์นัก""

“เจ้า..."

เสี่ยวตงพูดไม่ออก

แต่เซี่ยเชียนฮวันกลับสงบลงอย่างรวดเร็ว นางยอมรับความจริงนี้ได้ทันที แล้วกล่าวอย่างใจเย็นว่า "ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวตง ท่านภิกษุณีกล่าวได้ถูกต้องแล้ว ในเมื่อเราเดินทางมาที่นี่ ก็อย่าได้คาดหวังจะใช้ชีวิตอย่างที่เราเคยได้เป็นและสุขสันต์เช่นเมื่อก่อน"

"พระชายาอ๋องถือว่าเฉลียวฉลาด” สีหน้าของภิกษุณีอ่อนลงเล็กน้อย "ต่อจากนี้ทุกวันพวกเจ้าต้องตื่นแต่เช้าเพื่อช่วยทำงาน สับฟืนแบกน้ำ ทำครัว และต้องเรียนรู้ในทุกๆ วัน บนภูเขาสภาพการเป็นอยู่ไม่ดีนัก เราไม่อาจเลี้ยงดูคนที่ไร้ประโยชน์ได้"

"ต้องตื่นเช้าแค่ไหน?"

เมื่อเซี่ยเชียนฮวันได้ยินเรื่องนี้ นางก็ตกใจ

นางสามารถทนได้กับสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ แต่จะให้นางตื่นแต่เช้า นางทำไม่ได้หรอก!

เซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้า “เสี่ยวตงเจ้าจำเอาไว้ เราสามารถรอคอยความช่วยเหลือจากฟ้าดินได้ แต่อย่ารอความช่วยเหลือจากชาย”

“แต่ท่านอ๋องคือสวามีของท่านนะเพคะ"

เสี่ยวตงไม่เข้าใจ

ในความคิดของนาง เมื่อสตรีแต่งงานออกมาแล้ว สามีเป็นผู้ที่มีอำนาจใหญ่สุด และเปรียบเสมือนกับโลกทั้งใบของภรรยา เป็นคนเดียวที่สามารถปกป้องคุ้มกันตนเองได้

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามว่า “เป็นสามีแล้วอย่างไรเล่า จะให้ไปอ้อนวอนร้องขอความจริงใจจากชาย สู้พยายามด้วยตนเองเสียดีกว่า นี่จึงจะเป็นวิธีที่เฉลียวฉลาด"

“สมแล้วที่เป็นบุตรสาวของตระกูลมู่หรง ช่างเฉลียวฉลาดจริงๆ คำพูดคำจาดูภูมิใจในตนเองยิ่งนัก"

คนที่ตอบรับไม่ใช่เสี่ยวตง

แต่เป็นสตรีแปลกหน้าคนหนึ่งที่เดินเข้ามาทางประตูช้าๆ