หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 282

“ข้าเพียงออกมาอาบน้ำ จะ จะต้องเอาหลักฐานอะไรติดตัวมาด้วยเล่า?" เซี่ยเชียนฮวันแอบบ่นอยู่ในใจ

คนอะไรกันระมัดระวังเหลือเกิน

จัดการยากกว่าองครักษ์คนก่อนหน้าตั้งมาก

เวลาผ่านไปครึ่งเดือนกว่า เซี่ยเชียนฮวันจำเสียงของเซียวเย่หลันไม่ค่อยได้ นางเพียงรู้สึกว่าคุ้นเคยเล็กน้อย

เซียวเย่หลันมองไปยังภาพสะท้อนคลุมเครือบนน้ำด้านหลังก้อนหินใหญ่ "เจ้าบอกกับข้ามาว่าชื่อและนามสกุลเดิมของพระชายาองค์รัชทายาทคืออะไร”

“ชื่อเดิมคือเสวี่ยเจิน ชื่อเล่นคือเจินเจิน ข้าเกิดตอนเทศกาลกู๋อวี่ ช่วงเวลาเชื่อมต่อฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน ข้าชอบกินขนมกุ้ยฮัว และไม่กินปลา ข้ากลัวหมาแต่ไม่กลัวแมว เท่านี้พอหรือไม่?"

เซี่ยเชียนฮวันพูดออกมามากมาย

โชคดีเหลือเกิน ตอนที่นางไปรักษาอาการเจ็บป่วยให้กับพระราชนัดดาน้อย จึงมีความคุ้นเคยกับพระชายาองค์รัชทายาท ได้รู้เรื่องราวของนางมาเล็กน้อย

ดูสิว่าครั้งนี้จะหลอกเจ้าไม่ได้ผลหรือ?

เซี่ยเชียนฮวันหยุดหายใจรอคำตอบของอีกฝ่าย

คิดไม่ถึงว่าผ่านไปสักพัก เซียวเย่หลันจะกล่าวขึ้นอีกครั้ง “ถึงเจ้าจะพูดออกมามากมายเช่นนั้น แต่ข้าไม่รู้จักพระชายาองค์รัชทายาทพอ แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เจ้ากล่าวมาเป็นจริงหรือเท็จ"

“ข้า เอ๊ะเจ้า...”

เซี่ยเชียนฮวันแทบจากระเบิดโมโหออกมา

เซียวเย่หลันกล่าวเสริมขึ้นว่า “ท่าทีของเจ้าช่างหยาบคายหยิ่งผยอง ไม่เหมือนพระชายาองค์รัชทายาทที่อ่อนโยนบอบบาง”

ประโยคนี้ทำให้เซี่ยเชียนฮวันหยุดกระทำหวังใช้ความรุนแรงของตนลง

ทำไมนางจึงรู้สึกว่าคำพูดคำจาและการกระตุ้นอารมณ์ของชายผู้นี้คุ้นเคยนักหนา?

"เจ้าโผล่หน้ามาให้ข้าดู" เซียวเย่หลันพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม

"ไม่ได้!"

"เจ้าไม่จำเป็นต้องขยับร่างกาย เพียงโผล่หน้ามาให้ข้าเห็นก็พอ”

"ได้โปรดเถิด เดิมทีข้าก็เป็นสตรี ถูกชายอื่นเห็นเข้ายามอาบน้ำ ไม่ว่าจะเห็นหน้าหรือเห็นร่างกายมีความแตกต่างกันหรือ? เมื่อกลับไปแล้ว หากสามีของข้ามองว่าข้าไม่บริสุทธิ์แล้วเขาหย่าร้างกับข้าขึ้นมา เจ้าจะรับผิดชอบไหวหรือ?"

นางตั้งใจจะโจมตีเขาให้เสร็จสิ้นภายในครั้งเดียว ตอนที่เขาเข้ามาอยู่ตรงหน้าและทำให้เขาสลบ

"เจ้ามาถึงแล้วหรือยัง?" เซี่ยเชียนฮวันดัดเสียงเอ่ยถาม

"อืม"

หลังจากที่เซียวเย่หลันหยุดอยู่ข้างหลังของเซี่ยเชียนฮวันแล้ว ทั้งสองคนมีหินก้อนใหญ่กั้นเอาไว้

เซี่ยเชียนฮวันกล่าวเบาๆ ว่า "เจ้าเข้ามาอีกสักนิด แล้วยื่นมือมาตรงหน้าข้า"

“เจ้าโยนของลงไปในน้ำ ข้าจะเก็บเอง"

"ไม่ได้! ของล้ำค่าเช่นนี้ ข้าเองยังไม่อยากให้มันเปียกน้ำ"

เซียวเย่หลันขมวดคิ้วเข้าหากัน แต่ยังคงทำตามที่สั่งแล้วยื่นมือออกไป

เซี่ยเชียนฮวันตัดสินใจลงมือทันที นางคว้าข้อมือของชายผู้นั้นไว้แล้วก้าวไปข้างหน้าเต็มแรง แทงไปที่จุดฝังเข็มตรงคอของเขา!