หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 289

“อย่าส่งเสียง”

เซียวเย่หลันแทบจะดึงเซี่ยเชียนฮวันเข้ามากอดโดยไม่รู้ตัว เขาปิดปากนางไว้ และกอดนางไว้ในอ้อมแขน

“ท่าน...”

“ชู่”

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเงียบ

นางแค่อยากจะถามว่า เหตุใดเซียวเย่หลันถึงเคลื่อนไหวเช่นนี้ ไม่เจ็บแผลหรือ

“งูที่เจ้ารู้จัก มันฆ่าคนเป็นหรือไม่?”

ชายคนนั้นโน้มตัวลงมาใกล้ๆ ข้างหูของเซี่ยเชียนฮวัน น้ำเสียงถูกกดให้ต่ำ แทบจะเป็นเพียงลมหายใจอุ่นๆ ที่พ่นอยู่ข้างหูนาง ทำให้รู้สึกราวกับว่ามีมดหลายตัวกำลังไต่ไปมาในหัวใจของนาง

เซี่ยเชียนฮวันไม่กล้าส่งเสียง ได้แต่เพียงส่ายหน้า

นางไม่รู้

แต่ตั้งแต่ที่รู้จักงูตัวนั้นมา นางก็เห็นมันกินแต่ผลไม้หรือเม็ดยา ไม่เคยเห็นมันกินหนู กระต่ายหรืออะไรเลย

บางทีมันอาจจะเชื่องจนเกินไป จึงไม่มีประสบการณ์ในการล่าสัตว์ เช่นนั้นก็ควรที่จะจัดการกับมือสังหารพวกนั้นไม่ได้หรือเปล่า?

เซี่ยเชียนฮวันอดรู้สึกกังวลขึ้นมาไม่ได้

นางสงบสติอารมณ์ เมื่อเห็นเงาร่างสองเงาวิ่งมาจากทางที่เกิดต้นเสียง ฉับพลันหัวใจดวงน้อยๆ ก็แทบจะเด้งมาจุกที่ต้นคอ

เป็นมือสังหารซีเหลียงจริงๆ ด้วย!

พวกเขาอยู่ที่นี่จริงๆ!

“สมควรตาย จู่ๆ หัวหน้าก็ถูกงูตัวนั้นเขมือบเข้าไปในปาก แล้วเราจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี”

“คงได้แต่บอกความจริงออกไปตามตรง!”

“ไม่ได้ นายน้อยเป็นคนขี้ระแวง เขาจะไม่เชื่อว่าพวกเราถูกงูหลามยักษ์โจมตี บางทีอาจจะสงสัยว่าที่พวกเราสองคนรอดชีวิตมาได้ก็เพราะแปรพักตร์ไปเข้าร่วมแคว้นต้าเซี่ย!”

“ชู่ แต่เจ้าก็พูดถูก...”

พวกเขาพูดภาษาซีเหลียง เซี่ยเชียนฮวันจึงฟังไม่รู้เรื่อง

เซียวเย่หลันถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่ได้ยินสิ่งนี้

ดูเหมือนว่าแม้งูยักษ์ตัวนั้นจะเชื่อง แต่ก็รู้วิธีโจมตีคนเลว และตอนนี้สายลับซีเหลียงกลุ่มนั้นก็เหลือแค่สองคนนี้เท่านั้น

“เจ้าซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ข้าจะไปจัดการกับพวกเขา”

เจ้าโง่สองคนนี้พยายามหาคำอธิบายเพื่อนำกลับไปรายงานต่อเจ้านายของตัวเอง

โดยไม่รู้เลยว่า อันตรายได้ขยับเข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อยๆ

ในขณะที่พวกเขากำลังเดินผ่านดงหญ้าอยู่นั้น จู่ๆ เงาดำที่หลอมรวมกับความมืดก็พลันปรากฏตัวขึ้น และพุ่งเข้าไปที่ด้านหลังของพวกเขา จากนั้นก็จัดการพวกเขาในชั่วพริบตา!

“โครม!”

“โครม!”

สายลับชาวซีเหลียงสองคนนั้นก็ล้มลงไปกองกับพื้นทันที

แต่บาดแผลของเซียวเย่หลันกลับฉีกขาดอีกครั้ง เขาหายใจไม่ออกด้วยความเจ็บปวด

“ท่านเป็นอย่างไรบ้าง??”

เซี่ยเชียนฮวันวิ่งออกมา

นางมองดูสองคนนั้นที่นอนกองบนพื้น ก่อนจะหันไปมองเซียวเย่หลันที่มีสีหน้าเย็นชา

ต้องยอมรับว่า ช่วงเวลาที่เซียวเย่หลันลงมือเมื่อครู่ ท่าทางของเขาดูคล้ายกับเทพสงครามก็ไม่ปาน ทําให้นางรู้สึกใจเต้นเล็กน้อย...