หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 32

"ว่าอย่างไรนะ ถูกพิษหรือ!"

ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนตกใจกับคำตอบของเซี่ยเชียนฮวัน

พวกเขาต่างพากันมองหน้าไปมา แสดงถึงความลังเลไม่แน่ชัด

เซียวเย่หลันตะคอกขึ้นว่า "เจ้าครุ่นคิดให้ดีก่อนค่อยเอ่ยปากออกมา ที่นี่คือพระราชวังหลวง ไม่ใช่ที่ซึ่งเจ้าจะมาเอ่ยวาจาได้ตามอำเภอใจ”

"ทำไมหรือ เจ้าเกรงว่าข้าพูดผิดใจใครแล้วจะลำบากเจ้าด้วยงั้นหรือ"

เซี่ยเชียนฮวันเลิกคิ้วขึ้น

เดิมทีนางก็มีหน้าตางดงามสะสวย บัดนี้เมื่อนางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานช่วงฤดูใบไม้ผลิ ช่างดึงดูดใจคนเหลือเกิน

เซียวเย่หลันจ้องมองไปที่นาง ใบหน้ายังคงเยือกเย็นดังเดิม "ข้าไม่เคยกลัวสิ่งใด"

"งั้นหรือ หมายความว่าเจ้าเป็นห่วงข้า? " เซี่ยเชียนฮวันกะพริบตา

"......"

เซียวเย่หลันไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

โชคดีเหลือเกินที่พระชายาองค์รัชทายาทซึ่งอยู่ด้านข้างเข้ามารับสถานการณ์เอาไว้ "ในพระราชวังนี้ การวางยาพิษไม่ใช่เรื่องง่าย เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าแน่ใจหรือว่าห้าวเออร์ถูกวางยาพิษจริง”

"เดี๋ยวคอยดูก็รู้แล้ว"

เซี่ยเชียนฮวันคำนวณเวลาเอาไว้แล้วดึงเข็มเงินทั้ง 3 เล่มออกมาวางไว้บนผ้า

เมื่อทุกคนมองไปก็พบว่าเข็มนั้นกลายเป็นสีดำสนิท!

ทั้งองค์รัชทายาทและพระชายาต่างเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

"นี่เป็นพิษอ่อนๆ ในระยะยาว หากใช้วิธีการสำรวจตามปกติก็คงจะตรวจไม่พบ แต่ข้าใช้เข็มในการเร่งโลหิต ทำให้พิษของมันปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนได้”

เซี่ยเชียนฮวันโบกมือสั่งให้นางในไปนำหนูมาหนึ่งตัว จากนั้นใช้เข็มที่กลายเป็นสีดำแทงเข้าไปในขนมก้อนหนึ่ง ก่อนจะให้หนูกินขนมนั้นลงไป

ผ่านไปเพียงไม่นาน เจ้าหนูตัวนั้นก็เบิกตากว้างและถูกพิษจนสิ้นใจ

พระชายาองค์รัชทายาทเห็นดังนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความตกตะลึง ร่างของนางเอนไปมา กล่าวด้วยความปวดร้าวว่า "โอ้สวรรค์ ใครกันหนาที่กล้าคิดจะทำร้ายลูกของข้า!”

"เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร อาหารการกินแต่ละวันของห้าวเออร์ พวกเราล้วนตรวจสอบพิษด้วยตนเองอย่างละเอียด......" น้ำเสียงขององค์รัชทายาทดูสั่นคลอน

"เอาล่ะเสร็จแล้ว"

ในที่สุดเซี่ยเชียนฮวันก็ฝังเข็มเล่มสุดท้ายเสร็จและถอนหายใจออกมา

นางเงยหน้าขึ้นมองแล้วกำชับว่า “ช่วงนี้พวกเจ้าป้อนเขาได้แต่โจ๊กขาวเท่านั้น ของอย่างอื่นห้ามเด็ดขาด"

"ได้ ย่อมได้" พระชายาองค์รัชทายาทรีบพยักหน้าตอบรับทันควัน ก่อนจะเผยสีหน้าออกมาว่า “แต่เราไม่รู้ว่าผู้ลงมือวางยาพิษคือใคร หากเขาคิดหาวิธีใส่ยาพิษลงไปในโจ๊กอีกเล่าจะทำเช่นไร"

ดูเหมือนองค์รัชทายาทเองก็คิดถึงสิ่งนี้ได้จึงขมวดคิ้วครุ่นคิด

เซี่ยเชียนฮวันไม่ได้ให้คำตอบได้

นางมองไปยังนอกหน้าต่างสักพัก ก่อนจะครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า "ตามปกติแล้วอาหารที่พระราชนัดดาชื่นชอบ มีส่วนประกอบของซิ่งเหรินอยู่หรือไม่"

"ถูกต้องแล้ว ห้าวเออร์ชื่นชอบกินขนมซิ่งเหรินเป็นที่สุด"

พระชายาองค์รัชทายาทไม่เข้าใจว่าเหตุใดจู่ๆ เซี่ยเชียนฮวันจึงเอ่ยถามถึงเรื่องนี้

จากนั้นนางก็ได้ยินเซี่ยเชียนฮวันกล่าวขึ้นอย่างเบาๆ ว่า “เช่นนั้นข้าพอจะเดาได้แล้วว่าเหตุใดเขาจึงถูกพิษได้"