หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 351

พระสนมหมิงเฟยตาแดงระเรื่อ แม้จะทาหน้าด้วยแป้ง แต่ก็ยังเห็นอาการบวมเล็กน้อย

นางเดินเข้าไปหาเซียวเย่หลันอย่างรวดเร็ว อ้าแขนกว้างและกอดเขาแน่น

ฮ่องเต้เห็นฉากที่สองแม่ลูกพบหน้า ในใจก็รู้สึกสะเทือนใจขึ้นมา เขาตบไหล่หมิงเฟยและเซียวเย่หลันเบาๆ ก่อนจะโอบกอดพวกเขาเข้าด้วยกัน

หัวใจมนุษย์นั้นสุดแท้จะหยั่งถึง

ก่อนจะเกิดคลื่นลม ทัศนคติของฮ่องเต้ที่มีต่อสองแม่คู่นี้ก็ราบเรียบมาก

แต่ตอนนี้เขากับหมิงเฟยผ่านความเจ็บปวดกับการสูญเสียลูกชายร่วมกัน การเกือบจะสูญเสียเซียวเย่หลันและได้กลับคืนมานั้น ทำให้ความห่วงใยที่มีต่อพวกเขา ดูจะหนักแน่นมากขึ้น

“หลันเอ๋อร์ ถ้าเจ้าอยากแต่งตั้งซูอวี้เออร์เป็นพระชายารอง ข้าจะไม่คัดค้าน”

หลังจากหมิงเฟยปล่อยเซียวเย่หลัน นางก็ถอนหายใจออกมา

เซียวเย่หลันขมวดคิ้ว “เงื่อนไขคือ?”

“เจ้าไม่เด็กแล้วนะ แต่ตำแหน่งรองพระชายาทั้งสองตำแหน่งกลับว่างเปล่า ตอนนี้ซูอวี้เออร์ได้ไปที่หนึ่ง ส่วนอีกที่ควรจะหาคนมารับโดยเร็วที่สุด ด้วยวิธีนี้จึงจะแผ่กิ่งก้านสาขาของเจ้า และบรรเทาความกังวลของฝ่าบาทได้”

หมิงเฟยระบุเงื่อนไขของนาง

“ความหมายของเสด็จแม่คือ นอกจากอวี้เออร์แล้ว ยังต้องแต่งอีกหนึ่งคน”

เซียวเย่หลันขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม

หมิงเฟยกล่าว “ทั้งนี้เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าโปรดปรานแต่ซูอวี้เออร์ จนทำให้ทายาทเหี่ยวเฉา ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่มีคำอธิบายไปบอกบรรพบุรุษได้”

แม้แต่ฮ่องเต้ก็ไม่สามารถหักล้างเหตุผลนี้ได้

ราชวงศ์ให้ความสำคัญกับการสืบทอดวงศ์ตระกูลมาโดยตลอด

หากไม่ให้กำเนิดบุตรชายหรือบุตรสาวสัก 8-10 คน นั่นจะเป็นเรื่องที่น่าละอายใจต่อบรรพบุรุษ

“หากเจ้าไม่ตกลง ข้าก็ไม่เห็นด้วยกับเรื่องของอวี้เออร์”

น่าเสียดายที่วันคืนเหล่านั้นไม่สามารถย้อนกลับไปได้

เซียวเย่หลันเดินออกมาจากท้องพระโรง และบังเอิญพบองค์ชายรองและองค์ชายหก

“เจ้าเจ็ด ในฐานะพี่ชาย ข้าดีใจมากที่เจ้ากลับมามีชีวิตอีกครั้ง” องค์ชายรองพยายามจะตีสนิท “ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายน้องสะใภ้จริงๆ ข้าขอโทษจากใจ เจ้าต้องรู้ว่า ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ต้องโทษคนงี่เง่าพวกนั้นที่ไม่รู้ว่า ได้ทำเรื่องร้ายแรงลงไปแค่ไหน!”

เซียวเย่หลันหยุดเดิน และเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา “ตอนนี้ท่านมีเรื่องสำคัญที่ต้องกังวลมากกว่า”

“อะไร?”

องค์ชายรองสับสน

เซียวเย่หลันหรี่ตา “รายชื่อผู้สมรู้ร่วมคิดที่นักโทษซีเหลียงสารภาพไม่เป็นความจริง เกือบทั้งหมดเป็นขุนนางที่เกี่ยวข้องกับองค์รัชทายาท และมีบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับท่าน ดังนั้นลองคิดดูเองว่ามันหมายความว่าอย่างไร”

“เจ้า เจ้าจะบอกว่าข้าสมรู้ร่วมคิดกับชาวซีเหลียงงั้นหรือ??”

องค์ชายรองตกตะลึงไปครู่หนึ่งกว่าจะได้สติกลับคืนมา สีหน้าดูตกใจมาก!