“แค่คำพูดของเซียวเย่หลันคำเดียว ยังมีมงกุฎหงส์แบบไหนที่ทำไม่ได้? แทนที่จะเปลืองแรงของเจ้ามาบ่นกับข้า ทำไมไม่ไปออเซาะเซียวเย่หลันเล่า บางทีเขาอาจจะหาชุดที่สวยกว่านี้ให้เจ้าได้”
เซี่ยเชียนฮวันเผชิญหน้ากับซูอวี้เออร์ แล้วค่อยๆ ถอยไปทางประตู
นางรู้สึกว่าซูอวี้เออร์ไม่ควรคลั่งเวลานี้ และทำร้ายนาง
แต่ว่า แค่เผื่อไว้
ซูอวี้เออร์จะไม่เชิญนางมาที่นี่โดยไม่มีเหตุผลแน่นอน
ในเมื่อไม่ใช่เรื่องของเซวี่ยจวิ้น เช่นนั้นคงมีความคิดแย่ๆ ในเรื่องอื่น
ไม่ช้า เซี่ยเชียนฮวันก็ถอยไปถึงหน้าประตู
นางแตะประตู แล้วกล่าวเสียงเย็นว่า “ข้าไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนเล่นเจ้า”
“เดี๋ยวก่อน”
ซูอวี้เออร์พูด
นางไม่ได้ไล่ตามเซี่ยเชียนฮวัน แต่แสยะยิ้มอย่างร้ายกาจขึ้นมา ยกกรรไกรขึ้น “พี่สาว ข้ามีวิธีที่กว่านี้ในการเปลี่ยนชุดแต่งงาน”
พูดจบ ซูอวี้เออร์ก็กระหนำแทงกรรไกรลงไป!
ได้ยินแต่เสียงดัง “แควก” ปลายมีดตัดผ่านชุดแต่งงานสีแดงเพลิง ตัดลวดลายดอกโบตั๋นที่บานสะพรั่งเป็นชิ้นๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าที่งดงามเป็นขาดรุ่งริ่งในพริบตา จนดูไม่ได้
“กรี๊ด!!!”
ซูอวี้เออร์โยนกรรไกรลงพื้น จากนั้นก็ยกมือกุมหน้าแล้วร้องเสียงแหลมออกมา
ทันใดนั้น อวิ๋นซีที่เฝ้าอยู่นอกห้องได้ยินเสียงกรี๊ด จึงรีบผลักประตูเข้าไป
นางเกือบจะชนเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่หน้าประตูแล้ว
เซี่ยเชียนฮวันเซไปสองก้าว พยายามปกป้องท้อง ขณะที่เอื้อมมือไปจับที่วางแจกัน จนในที่สุดก็ยืนได้มั่นคง
อวิ๋นซีไม่แม้แต่จะขอโทษ แต่รีบพุ่งเข้าไปหาซูอวี้เออร์ตรงหน้า พลางตะโกนเสียงดังว่า “สวรรค์ นี่เกิดอะไรขึ้น? ทำไมชุดแต่งงานของนายหญิงถึงเป็นเช่นนี้!”
“พระชายา...ไม่ว่าท่านจะโกรธแค่ไหน แต่ก็ไม่ควร...ไม่ควรใช้กรรไกรตัดชุดแต่งงานของข้า...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...